کارگاه آموزشی شماره ۱۱۵ – طرح جشن های کودکانه غدیر – بخش دوم
صوت کامل کارگاه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّه بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَه وَ فی کُلِّ ساعَه وَلِیّاً وَ حافِظاً وَ قائِداً و َناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً
الحَمدُلِله الّذی جَعَلَنا مِنَ المُتَمَسّکینَ بِوِلایَهِ مَولانا علی بن ابیطالب علیه السّلام
موضوع کارگاه امروز پیرامون جشن های عید غدیر ویژه کودکان، بخصوص دوره دبستان می باشد. دبستان دوره اول و دوره دوم. پایه های اول و دوم و سوم را «دبستان یک» حساب می کنیم که برای دوره اول محتوای خاص در نظر گرفته می شود و پایه های چهارم و پنجم و ششم هم دوره دوم و بچه های بزرگتری هستند که محتوای آنها متفاوت است و اشتراکاتی با هم دارند.
در رابطه با بحث غالب کلی برگزاری جشن ها، هر جشن غدیر خصوصا برای بچه ها به چند دسته تقسیم می شود. پیام ها و مطالب محتوایی که می خواهیم داشته باشیم، چگونه و با چه بیانی به بچه ها منتقل کنیم. برای شروع مبحث، هر جشن به چهار دسته تقسیم می شود. در بحث محتوا باید برای این چهار دسته بتوانیم برنامه ریزی کنیم. بخش اول جشن عمومی که مهمترین قسمت برنامه است، بخش دوم، بخش بازی هاست، بخش سوم، بخش کاردستی و بخش پذیرایی؛ این چهار قسمت کلی است که به صورت مشترک در همه جشن ها هست.
اولین بحث، دعوت و پخش کارت است. قسمت مهمی که می تواند پایه گذار اساسی برنامه های ما باشد. اگر مخاطب به جشن دعوت شود، جشن پرباری را خواهیم داشت. پس این قسمت خیلی مهم است. دو مدل پخش کارت داریم؛ بعضی از پخش کارت ها حالتی است که از بچه هایی که قبلاً در جشن ها شرکت کردند و یا به شما معرفی شده اند، مجموعه ای اطلاعات دارید، این بانک اطلاعاتی، می شود مجموعه معرف های شما و می توانید از طریق پیامک یا تماس یا فضای مجازی، کارت خود را به دوستان برسانید و آنها بیایند. در هر برنامه به این فکر کنیم که مدعو جدید هم داشته باشیم و این مدعو جدید، می تواند خیلی مؤثر باشد. رِنج سِنی که معمولاً در نظر می گیریم، برای دعوت بچه های بیشتر دبستان هستند. برای جشن کودک بچه های دوره اول ابتدایی، اول و دوم و سوم و برای نوجوان بچه های چهارم و پنجم و ششم که می شود دوره دوم دبستان که معمولاً از این دو رنج سنی استفاده می کنیم.
شعار جشن حتماً در کارت مشخص شود. بعد از اینکه شعار را قرار دادید، می توانید از تصویر استفاده کنید. تصویر باید بیشتر کودکانه باشد. از تصاویر شاد، رنگ های قشنگ و جذاب استفاده شود که بچه ها جذب شوند، به جشن بیایند. ما دو مدل پخش کارت داریم: پخش کارت برای بچه هایی که قدیمی و معرف دار بودند و پخش کارت برای بچه های جدید که می توانیم دعوت های گوناگونی داشته باشیم. بعضی از نوع دعوت ها می تواند دعوت های خانه به خانه باشد. دم منازل کارت دهیم، دعوت کنیم. اگر بچه ای در سن دبستان دارند، به جشن بیایند یا از بنر استفاده کنیم. در محل هایی که پر رفت و آمد است، نصب کنید. بچه هایی که در مدرسه هستند، شماره دوستان شان را بگیرید و دعوت کنید. بخواهید که برای برنامه شما تشریف بیاورند.
نمونه کارت دعوت:
در هر کارت دعوت، پیام اصلی جشن هم آورده شود. شعار جشن طوری انتخاب شود که روانی و شیوایی خاصی داشته باشد که بچه به ذهنش بسپارد و در طی جشن در اجرای مجری و در حین بازی ها، سعی کنیم بچه ها این شعار را بخوانند. سعی شود شعاری انتخاب شود که کوتاه و پر مفهوم باشد و در راستای هدف اصلی که بر اساس آن جشن اجرا می شود، باشد. با توجه به فضای مجازی و تلگرام و… فراگیر شده است، خیلی از ارسال کارت ها به صورت مجازی است. می توان در این قسمت از کلیپ استفاده کنیم. مثلاً کلیپ دعوت و همراه آن آدرس برنامه را بفرستید. اگر این کار را انجام دهید، در آمدن بچه ها مؤثر است یا به صورت سنتی، می تواند این پخش کارت انجام شود، چاپ شود، در پاکت نامه قرار گیرد و برای هر کدام از بچه ها عنوان و اسم شان درج شود و توسط معرف تحویل داده شود. نکته مهم و حائز اهمیت این است که اگر کارت را می خواهید چاپ کنید، حتماً اسم دانش آموز و اسم کسی که دعوت می شود، باید رویش درج شود. این کار باعث می شود که به آن بچه شخصیت داده شود و آن کارت برایش خیلی ارزشمند می شود و معمولاً آن کارت را نگه می دارد. پاکت نامه ای که اسم خودش رویش باشد، عمدتاً با خود به جشن می آورد. با احترام به بچه ها داده شود، جوری باشد بچه ها بدانند این جشن فقط برای آنهاست. هدف مان فقط جشن بچه ها است. اگر بچه این موضوع را درک کند، منزلت و جایگاه آن جشن در نگاهش بیشتر می شود و برای جذب بیشتر مؤثر بوده و برای مراسم های بعد می آید. نکته خیلی مهم که تأکید ویژه است، این است که هدف ما از برگزاری این جشن این است که یک روز خیلی خوش پر از اتفاقات قشنگ را برای بچه ها رقم بزنیم. به دنبال منتقل کردن پیام های زیاد به صورت مسلسل وار و رگباری نیستیم. دنبال این هستیم که یک نگرش از عید غدیر در ذهن بچه ها باشد. در ذهن بچه، بعد از آمدن به جشن شکل بگیرد که در جشن غدیر خیلی به من خوش گذشت. اگر این اتفاق بیفتد، ما توانستیم به هدف اصلی دست پیدا کنیم. هدف این است که بچه ها در کنار برنامه هایی که در طی سال دارند، دو اتفاق، دو برنامه ای که ما برای آنها برگزار می کنیم با عنوان «جشن های نیمه شعبان» و «جشن های غدیر» همیشه در ذهن آنها ماندگار شود و به گونه ای باشد که همیشه خاطره خوب در ذهن آنها در رابطه با جشن غدیر و جشن نیمه شعبان نقش بندد. این امر کمک می کند که بچه ها بتوانند ارتباط بهتری با سایر جشن ها داشته باشند.
نمونه هایی از شعارهای جشن ها:
پیام رسان غدیر ام؛ شیعه مولا علی ام
فقط حیدر امیرالمؤمنین علیه السلام است
وصی و جانشین است، امام اولین است
بابای ما شعیان، امیرالمؤمنین علیه السلام است
کلیپ جشن میلاد پدر مهربانمان
قسمت بعدی از مهمترین قسمت های برگزاری یک جشن خوب است. ما برای برگزاری یک جشن خوب نیاز به نیروهای مجرّب و کارکشته داریم. در جشن برای نیروهای خود از سرگروه هایی استفاده کنیم که به هر کدام از این سرگروه ها تعدادی بچه بسپاریم. تا پایان برنامه، مسئولیت این بچه ها به عهده سرگروه هاست. نکات مهمی که در رابطه با این سرگروه ها باید رعایت شود، این است که سعی شود حتما قبل از برگزاری جشن، دو الی سه جلسه هماهنگی با سرگروه ها داشته باشید. سرگروه ها باید توجیه باشند که برای چه اینجا آمده اند. گاهی سرگروه ها می آیند، انگار این جشن برای خود آنهاست، بچه ها را رها می کنند. چون در قسمت های مختلف بازی داریم، کاردستی داریم. آن سرگروه شاید حواسش نیست، تقسیم نگاه سرگروه به همه بچه ها خیلی مهم است. سعی شود از سرگروه هایی که سن بالاتری دارند، استفاده شود که دارای تجربه حداقلی باشند. سرگروه ها از دانشجوها و سنِ بالاتر باشند که بتوانند برای برگزاری هرچه بهتر کمک کنند. اگر سرگروه یک برنامه مناسب نباشد، می تواند کل آن برنامه را تحت تأثیر قرار دهد. سرگروه ها باید کاملا درباره برنامه جشن توجیه باشند و نسبت به همه موارد آگاه باشند، ساخت کاردستی را بلد باشند، تمام بازی ها را بلد باشند، سرگروه بسیار مهم هست و می تواند به نظم جشن شما بسیار کمک کند. سرگروه باید در همه قسمت ها همراه دانش آموزان باشد. بچه هایی که در این سن هستند، برخی نکات را باید با آنها رعایت کنیم و حواس مان باشد سرگروه ها می توانند اول برنامه بچه ها را که تحویل گرفتند، کاغذی را همراه داشته باشند. نکات برجسته ای که از هر دانش آموز به ذهن آنها می آید و دیده می شود، یادداشت کنند، به مسؤولین برنامه تحویل دهند. از کارهای مهم سرگروه ها این است که در ابتدا محل را آماده سازی کنند و در انتها هم جمع آوری به عهده سرگروه است. منظور از «آماده سازی محل» چیست؟ بحث تزئین محل است که محل را برای برگزاری یک جشن بسیار باشکوه و خوب آماده کند. گروه ها به شکل هشت تا ده نفر که برای هر گروه، یک سرگروه در نظر گرفته شده. گروه ها باید توسط رنگ، یا اسم از همدیگر جدا شوند و هر گروه توسط یک سرگروه اداره شود و مسئول نظم این گروه، سرگروه است که در تمامی قسمت ها می بایست همراه گروه باشد. این نکته خیلی مهم است که باعث نظم بهتر هر برنامه می شود.
روز برنامه فرا می رسد و بچه ها می آیند. نکته بسیار مهمی که حتما باید رعایت شود، این است که استقبال از بچه ها باید توسط یک شخص موجه در ابتدای ورود بچه ها انجام شود. پاسخگویی به اولیا از مهمترین قسمتها است. اولیا باید کاملا نسبت به زمان پایان برنامه آگاه باشند. خیلی از اولیاء هستند که سؤالاتی در ذهنشان دارند و بخواهند پاسخ آن را بگیرند. پس قرار دادن یکی از افراد بصورت موجه و فردی که سن بالاتری داشته باشند، در جلوی در بسیار مهم است که به اعتماد اولیاء، برای سپردن بچه کمک کند. بعد از آن وقتی که بچه ها می آیند، حتما باید اطلاعاتشان گرفته شود تا بتوانیم در جشن های بعدی آن ها را دعوت کنیم و بتوانیم آنها را مجدد در جشن های خودمان داشته باشیم. پس نیاز است که در رعایت نظم و انضباط کافی، همهمه و شلوغ نشود. دو یا سه نفر را داشته باشیم که اطلاعات بچه ها را ثبت کنند. شماره تماس شان را داشته باشیم که بتوانیم پیامک بزنیم یا اطلاع رسانی های جشن های بعدی را انجام دهیم. می توانیم بحث پذیرایی و ورود را داشته باشیم که معمولا شیرینی یا شربتی است که در ابتدای در قرار می گیرد که هم اولیائی که بچه ها را تحویل می دهند، از آن استفاده می کنند، هم بچه ها قبل از این که وارد جشن شوند. این قسمت مهمی است، بچه ها بعد از این که اسامی شان را یادداشت کردند، گروه بندی شوند. گروه بندی نباید به داخل جشن کشیده شود. حتما بچه ها قبل از این که وارد جشن شوند، باید در گروه های خود مستقر شوند و سرگروه را شناسایی کنند. گروه ها باید به صورت هشت الی ده نفر باشند و در همان موقع ورود، بچه ها در گروه ها تقسیم شوند و گروه ها یا توسط رنگ یا اسامی مختلف متمایز شوند و در تمام برنامه های جشن بچه ها در کنار سرگروه هایشان باشند. مدت زمانی که برای جشن در نظر می گیریم، معمولا بین دو ساعت و نیم الی سه ساعت است. (به صورت کلی) جشن را به چند قسمت تقسیم می کنیم. قسمت اولی که بعد از معارفه و پذیرش بچه ها است، معمولا قسمت بازی است. در شب های گذشته کارگاه هایی برای بازی ارائه شده است که فکر می کنم مطالب را کاملا خدمتتان اشاره کرده اند. بازی تقریبا بین یک ساعت تا یک ساعت و نیم از برنامه را به خودش اختصاص می دهد. دو مدل بازی داریم؛ قسمتی از بازی های ما تحرکی است و قسمتی از بازی های ما بازی های فکری است. توصیه ای که خدمتتان شود، این است که بازی ها به صورت تلفیقی باشد، نه فقط بازی ها بصورت همه تحرکی و نه فقط بصورت فکری انتخاب کنید. سعی کنید از تنوع بازی های مختلف در آن انجام شود که برای بچه ها جذابیت داشته باشد. مدت زمانی که ما برای هر بازی اختصاص می دهیم، ده الی پانزده دقیقه است که توسط سرگروه ها می بایست برای جابجایی و رفتن به بازی بعدی مدیریت زمان انجام شود. سعی بر این است که در حین زمان برگزاری بازی، از نواهای شنیدنی و جذاب، برای ایام عید غدیر یا مناسبت های دیگر استفاده شود که بچه ها شور و هیجان بیشتری داشته باشند. در حین بازی، دقت کنیم که می توانیم از شعار جشن خیلی استفاده کنیم. اگر می خواهیم بازی طناب کشی را انجام دهیم، قبل از این که بچه های دو گروه طناب را بکشند، می توانیم بگوییم: بچه ها اول شعار را بگویید، بعد برویم سراغ طناب بازی. به صورت کلی بازی فوتبال دستی، بازی والیبال نشسته که می تواند خیلی جذاب باشد، بازی های فکری مثل اتلو، دوز، ابلون و گونی بازی، بازی هایی که می تواند برای بچه ها جذاب باشد، مسابقه داشته باشد، اگر جایی داشته باشیم که فوتبال بچه ها داشته باشند. بازی های تحرکی هست که داشته باشیم، بازی های تمرکزی مثل بازی پرتاب حلقه، بازی دارت، پرتاب بسکتبال را هم می توانیم داشته باشیم. البته اگر فضا و آن جایی که ما می خواهیم جشن را بگیریم، این اجازه را به ما بدهد. نکته ای که هست، این است که ما در این برنامه هدفمان از ایجاد بازی چیست؟ این است که انرژی بچه ها برای نشستن یک ساعت پای یک جشن عمومی گرفته شود و بچه ها از نظر انرژی تخلیه شوند و به آن ها خوش بگذرد و این که بعد از پایان این یک ساعت بتوانیم بچه ها را داشته باشیم. برای این که بتوانیم آن مفاهیم اصلی و آن پیام هایی که به ذهنمان می رسد را به آن ها منتقل کنیم، نقش بازی بسیار مهم است که ما به آن توجه داشته باشیم. زمان بازی، یک ساعت تا یک ساعت و نیم است. سرگروه ها باید توجیه باشند که هر کدام از غرفه هایی که انتخاب می شود، برای بازی زمان محدودی دارند. اگر قرار باشد که سرگروهی در یک غرفه بیشتر از زمان تعیین شده بماند، باعث می شود نظم کلی برنامه بهم بخورد. وقتی زمان بازی به اتمام می رسد، همه سرگروه ها باید به همراه اعضای گروهشان در قسمتی که از قبل برای برگزاری جشن عمومی مشخص می شود، جمع شوند. مهم است که نظم زمانی رعایت شود که همه بچه ها طبق یک زمان بندی مشخص در یک فضای از پیش تعیین شده، جمع شوند. وقتی که بچه ها جمع شدند، حتماً باید سرگروه ها در کنار بچه هایشان تا پایان برنامه عمومی بنشینند. زیرا زمانی که سرگروه ها بالای سر بچه هایشان نباشند، باعث بی نظمی فوق العاده زیادی می شود. نظم هر کدام از قسمت های جشن عمومی، توسط سرگروه باید رعایت شود. اگر قرار است که دست زده شود، آن زمانی که توسط مجری مشخص می شود، نباید بیشتر از حد باشد. چون باعث بی نظمی می شود. اگر قرار است فیلمی پخش شود، سکوت بچه ها مهم است و نقش سرگروه در این قسمت بسیار حائز اهمیت است.
بحث بعدی جشن عمومی است. جشن عمومی شامل چند قسمت می شود. نکته مهم این است که حتما مجری در ابتدای برنامه عمومی دعای فرج، دعای سلامتی حضرت را قرائت کند و جشن را با چند کلام از قرآن و دعای بر فرج شروع کند. خیلی مهم است که آیات قرآن و دعای سلامتی حضرت در ابتدای برنامه خوانده شود و اگر توسط بچه ها این اتفاق بیفتد، خیلی بهتر است. قسمت های مختلفی که برای جشن عمومی می تواند انجام شود، عرض می کنم. البته به موارد زیادی اشاره می کنم که بر اساس زمان ۴۵ دقیقه ای الی ۱ ساعت توسط مسئولین محترم هر یک از جشن ها می تواند انتخاب شود. قسمت اول مجری و گفتگوهای او است. بخش عمده ای که در برنامه برای انتقال پیام هایمان داریم، جشن عمومی است. این امر بسیار حائز اهمیت است. در بحث گفتگوهای مجری با بچه ها در لا به لای برنامه، ابتدا با بچه ها گفتگو می کند: بچه ها چرا الان دور هم جمع شدیم؟ چه مناسبتی است؟ چه اتفاقی افتاده؟ دلیل اینکه این جشن مهم است و جشن می گیریم، چیست؟ و گفتگوهایی از این دست را شامل می شود. برنامه هایی که برای مجری پیشنهاد می شود، عبارت است از: مسابقه که به دو قسمت تقسیم می شود: مسابقات علمی، مذهبی که سؤالات مذهبی توسط مجری پرسیده می شود و مسابقات متفرقه که می تواند شامل مسابقه بادکنک یا مسابقات تحرکی باشد. قسمت بعدی مداحی و مدیحه سرایی است که می تواند در جشن تأثیرگذار باشد. قسمت بعدی نمایش است که اگر توسط بچه ها گروه نمایش آماده شده باشد، می تواند نمایش معمولی یا نمایش رادیویی باشد. اگر نمایش نداشته باشیم، می توانیم از داستان استفاده کنیم. راوی داستان می تواند خود مجری یا فرد دیگری باشد. بخش بعدی، پخش فیلم است. اگر ما فیلم یا انیمیشنی آماده کرده باشیم، می توانیم پخش کنیم. سرود یا دکلمه توسط خود بچه ها خیلی مهم است. نکته بسیار بسیار مهم این است که در جشن هایمان، برنده تک نداریم. همه بچه ها برنده هستند. مجریان محترم توجه داشته باشند؛ اگر قرار است مسابقه ای برگزار شود، نباید حس برد و باخت رو به صورت زیاد برای بچه ها پررنگ کنیم. این مسئله برای بچه ها می تواند سخت باشد. به این خاطر که یک نفر برتر خواهیم داشت. یک نفر هست که می تواند برنده جایزه شود. این شیوه غلط است که اگر بخواهیم جایزه بدهیم، فقط به یک نفر بدهیم. خود انجام فرایند مهم است. نتیجه برد و باخت مهم نیست. هدفمان این است که به بچه ها بگوییم همه ما برنده هستیم. همه ما جایزه می گیریم. برای همین کاردستی ای که در قسمت بعد توضیح می دهم، به عنوان یادبود جشن به بچه ها داده می شود. ممکن است گفته شود: نمی شود که جایزه ندهیم؟ بله شاید این حرف شما درست باشد اما می شود از جایزه های خیلی ساده استفاده کرد. به طور مثال شکلاتی یا بادکنک باشد، چیزی که برای بچه ها جذاب است و در عین حال خیلی حس رقابت فراهم نکند یا می توان از هر گروه یک نفر را انتخاب کنیم. اگر آن یک نفر برنده شد، می گوییم همه اعضای گروهت برنده شده اند. وقتی مسابقه برگزار می شود، ۵ نفر برنده شوند. در واقع ۵ نفر از همه گروه های جشن درآن برد شریک می شوند. نمی خواهیم حس شکست و برد و باخت برای بچه ها در جشن مطرح باشد. چرا که یک خاطره ناموفق شکست می تواند باعث شود آن بچه دیگر با رغبت به جشن ادامه ندهد و دیگر به جشن های این مدلی وارد نشود. هم سرگروه های محترم در گروه هایشان، هم مجری محترم در اداره برنامه عمومی خود باید به این نکته توجه کنند. مهم این است که مجری حتما در قسمت های مختلف از همه بچه ها کمک بخواهد. اگر سؤالی هست، ازهمه بچه ها بپرسد. نگاهش را بین همه بچه ها تقسیم کند. در ابتدا و در انتها دعایی برای سلامتی حضرت و دعای فرج را توسط خود بچه ها زمزمه کند و در انتها خیلی مهم است که انجام شود.
نکته بعدی، بحث تغذیه میان برنامه است. بچه ها می آیند، یک ساعت الی یک ساعت و نیم بازی می کنند و بالطبع خسته می شوند و انرژی صرف کرده اند. نیاز است که برای انرژی بیشتر و تجدید قوا، تغذیه ای را در میان برنامه برای بچه ها در نظر بگیریم. در فصل تابستان این تغذیه می تواند بستنی باشد که البته توصیه می شود بستنی لیوانی باشد. بستنی غیرلیوانی ممکن است در مراسم هایی که خصوصاً در سالن ها و مکان های مفروش برگزار می شود، به زمین ریخته شود و بعداً در پایان برنامه دچار دردسر شویم. برای تغذیه می توان بستنی، شیرینی یا چیزی شبیه به این انتخاب کرد. قبل از برنامه عمومی یا در خلال آن، می توانیم تغذیه میان برنامه به بچه ها بدهیم. بعد از اینکه جشن عمومی به پایان رسید، سرگروه ها باید با همان نظم، به همراه بچه های گروهشان، به تفکیک و جدا جدا بنشینند تا قسمت کاردستی را آغاز کنند. کاردستی ها را تقسیم می کنیم. هدف از کاردستی چیست؟ هدف این است که یک یادبود توسط خود دانش آموز تهیه شود و تمام قسمت هایش توسط دانش آموز داخل جشن ساخته شود و با خودش به عنوان هدیه عمومی، به منزل ببرد که یادگاری از جشن غدیر باشد. معمولاً کاردستی ای که انتخاب می شود، می تواند کاردستی چوبی یا اوریگامی باشد. زمان ساخت کاردستی باید حداکثر حدود ۳۰ الی ۴۰ دقیقه باشد، اگر زمان بیش از این باشد، شرایط کمی سخت می شود، ممکن است زمان ساخت یک کاردستی از این هم کوتاه تر باشد ولی باز هم به صورت پیش فرض اگر بخواهیم زمان را تقسیم کنیم و میانگین بگیریم، شاید بین ۲۰ الی ۳۰ دقیقه زمان کاردستی به طول بیانجامد. توجه داشته باشید که مجموع زمان همه مراحل کاردستی را عرض می کنم. یعنی پخش، توضیحات، ساخت و در انتها جمع آوری. در کل باید حدودا نیم ساعت زمان ببرد. ممکن است زمان ساخت یک کاردستی ۲۰ دقیقه باشد ولی با زمان توزیع بین بچه ها و توضیحات سرگروه، در مجموع همان قدر زمان ببرد. خیلی مهم است که سرگروه ها به کاردستی ای که قرار است ساخته شود، مسلط باشند. کاردستی می تواند چوبی از نوع جاشمعی، جامدادی، جاقلمی، جامدادی رومیزی، قاب عکس، یا مطالبی از این دست باشد که خود بچه ها بسازند. یا می تواند یک ساعت، یک یادبود یا تابلویی باشد که بچه ها بتوانند آن را با شن یا اکلیل بسازند. مثلاً می تواند کاغذ و تا یا اوریگامی باشد. مهم این است که خود بچه ها این توانایی را داشته باشند که کاردستی را بسازند و از پس آن بربیایند. نیاز است که سرگروه به بچه ها کمک کند. نکته خیلی مهم این است که همه بچه ها دارای یک توانایی نیستند. ممکن است بعضی آدم های بسیار سریعی باشند و سریع کاردستی را بسازند. این سرعت باید توسط سرگروه لحاظ شود. نه یک نفر خیلی عقب باشد و نه یک نفر خیلی جلو بیفتد. اگر دیدیم کسی سرعت کاردستی اش خیلی سریع است، می توانیم از او بخواهیم تا به دوستانش کمک کند. خود سرگروه هم طوری نباشد که بچه ها ببیند فقط به یک نفر کمک می کند؛ بلکه سرگروه باید به همه بچه ها کمک کند. سرگروه باید برای هر ۱۰ نفری که به او سپرده شده اند، به صورت جداگانه وقت بگذارد تا بتوانند این کاردستی را بسازند. بعد از اتمام کاردستی، باید حتماً اسم هر یک از دانش آموزان توسط اتیکت یا ماژیک، روی کاردستی زده شود تا بتوانند کاردستی را همراه خود به منزل ببرند.
نمونه کاردستی:
قسمت بعد از کاردستی، بخش پایانی برنامه است که بخش ناهار می باشد. اگر برنامه در زمان غیر از ظهر تشکیل شود، می تواند شامل عصرانه یا شام شود. در انتهای هر برنامه نیاز است که یک وعده ناهار یا شام، غذای کامل را به بچه ها دهیم. اگر هم عصرانه باشد، عصرانه به بچه ها بدهیم که آن را میل کنند و بعد از جشن خارج شوند. توصیه می شود که حتما این وعده غذایی در داخل خود جشن اتفاق بیفتد و حتما بچه ها ناهار را بخورند و بعد از برنامه خارج شوند. ناهار خوردن و لذتی که بچه ها در کنار همدیگر و در کنار دوستانشان می برند، اتفاق بسیار خوبی است. در این بخش هم سرگروه ها بسیار مهم هستند. می توانیم سفره هایی را بیندازیم و بعد سرگروه ها کنار بچه ها بنشینند و به صورت گروه های ۱۰ نفره ناهار را میل کنند و بعد از ناهار می توانند از برنامه خارج شوند. بعضی وقتها ممکن است بخاطر کمبود وقت نتوانیم مطالب و ناهاری که تهیه کردیم را به بچه ها بدهیم و بچه ها موقع خروج ناهار را دریافت کنند و بروند. ناهار باید از جای مطمئن تهیه شود. با توجه به اینکه مخاطب ما کودک هستند، سعی شود از غذاهایی که برای بچه ها دلپذیر است، استفاده شود. می توان از غذاهای پلویی استفاده کرد. می توانیم از غذاهای فست فودی استفاده کنیم، البته سوسیس و کالباس را توصیه نمی کنیم؛ به هیچ عنوان. اگر می خواهیم از غذاهای ساندویچی استفاده کنیم، می توانیم ساندویچ مرغ بدهیم یا غذای پرسی مانند جوجه کباب یا چلو کباب، یا پیراشکی مرغ یا شنیسل مرغ که برای بچه ها جذاب است، تهیه کنیم.
اگر زمان برنامه طوری تنظیم شده که به موقع اذان بخورد، برای دوره نوجوان (بچه های کلاس چهارم، پنجم، ششم) برنامه نماز جماعت را داشته باشیم. نقش سرگروه مهم است. گروه به گروه بچه ها وضو بگیرند، با رعایت نظم نماز جماعت را هم داشته باشیم.
برای تحویل دادن بچه ها به اولیاء نیازمند یک آدم موجه هستیم. ساعت برنامه تمام شده و نیاز است که وقتی اولیاء می آیند، یک نفر باشد که نام کودک را بپرسد تا او را صدا کند. نکته خیلی مهم این است که تأکید می کنم مسئولین برنامه توجه داشته باشند، بچه ها را به اولیاء تحویل دهند. قبل از شروع برنامه، ساعت پایان را به اولیاء تذکر دهیم و بگوییم ساعت فلان برنامه تمام می شود. با توجه به گرمای هوا اگر برنامه در فضای باز برگزار می شود، در قسمت خروج، شربت باشد که اگر اولیاء آمدند و چند دقیقه ای منتظر ماندند، شربتی هم میل کنند و بچه را تحویل بگیرند و با خود ببرند. نکته مهم این است که بعد از اینکه بچه ها رفتند، سرگروه ها باید محل جشن را به حالت اولیه برگردانند. اگر تغییراتی در مکان جشن داده اند، حتما تغییرات را به حالت اول برگردانند. اگر اشیائی گم شده یا جا مانده، حتما تحویل مسئولین حسینیه و محل جشن دهید. چون احتمالا اولیاء بچه ها بدنبال این اشیاء خواهند آمد. و طی برنامه کاغذی که سرگروه ها در میانه برنامه به همراه داشتند و در آن نکات مهمی از بچه ها یادداشت می کردند، در انتهای برنامه به مسئول جشن تحویل داده شود. نکته ای که حتما رعایت شود، کاغذها و کارت سینه هایی که برای گروه بندی بچه ها داده شده، در پایان برنامه از بچه ها گرفته شود. مدیریتی توسط سرگروه ها انجام شود که بچه ها کاردستی را با خود ببرند. کاردستی ها حتما باید اسم داشته باشد و گم نشود تا بچه ها بتوانند با خود به منزل ببرند که ان شاءلله یک یادگاری خوب از جشن های عید غدیر و نیمه شعبان به همراه داشته باشند.
کاردستی قاب سه بعدی
در پایان چند تذکر عرض می کنم: نیازی نیست برنامه ها را با هزینه های گزاف و سنگین برگزار کنیم. می توان برنامه را با مدیریت هزینه برگزار کنیم و قسمت هایی که به صورت پیشنهادی عرض کردیم، توسط مسئولین انتخاب شود و نیازی نیست که هزینه های خیلی سنگینی را به همراه داشته باشد. می توانیم کاردستی را حذف کنیم و به جای کاردستی (اگر تهیه آن دشوار است یا طراحی کاردستی سخت می باشد) از هدیه عمومی استفاده کنیم. هدیه عمومی می تواند جایگزین کاردستی شود. هدف ما این است که یک یادبود یا یادگاری از این جشن به بچه ها داده شود و با خود به منزل ببرند. هدایای عمومی که پیشنهاد می شود، شامل کلاه، عینک شنا، دستکش دروازه بانی، دستکش فوتبال است. می تواند شامل یک پیکسل یا توپ والیبال و مواردی از این دست باشد. می توانیم برای زمان کاردستی هم فعالیت دیگری جایگزین کنیم که با مدیریت سرگروه انجام می شود. حل کردن جدول، ساختن اوریگامی، کاغذ و تا و … . می توانید کاردستی ها را حذف و یادبودها را اضافه کنید، نیاز نیست یادبود خیلی سنگین باشد. می تواند خیلی ساده باشد، هدف مان این است که این یادبود، یک یادگاری باشد از این جشن که تصویر ذهنی بچه ها را برای اینگونه جشن ها شکل دهد و این یادگاری هم در منزل جلوی چشمان باشد. در زمان ورود دقت داشته باشید ممکن است مخاطبینی مراجعه کنند که سن شان خارج از محدوده دعوت ما باشد. مثلا کمتر از دوره دبستان باشد. بچه های ۴ یا ۵ ساله یا بچه هایی باشند که مثلا کلاس هشتم یا نهم باشند. می توانیم با احترام از این دوستان دعوت کنیم که در برنامه هایی که مناسب سنشان است، شرکت کنند. بچه های خارج از محدوده سنی، نظم کلی برنامه را برهم می زنند و باعث می شوند که به بچه های دیگر خوش نگذرد و برای خودشان هم جذاب نیست. برنامه ای که برای کلاس اول، دوم و سوم برگزار می شود، جذابیتش برای کلاس هفتم و هشتم خیلی کم است یا برنامه ای که برای کلاس پنجم و ششم برگزار می شود، برای کسی که هنوز وارد مدرسه نشده و چهار، پنج سالش بیشتر نیست، سنگین باشد. توجه داشته باشید که مسئولین در پذیرش بچه ها دقت داشته باشند.
نمونه هدیه عمومی
در رابطه با بحث یادبود و هدیه عمومی، اگر هدیه ای که انتخاب می شود، با جشن تناسب نداشت باشد (مثلا اگر کلاه یا عینک شنا انتخاب می کنید)، از محتوای اصلی دور است. سعی شود روی آن یک شعار یا یک لوگو از برنامه باشد. برای مثال لوگوی غدیر خیلی ساده تهیه شود که با جشن مرتبط باشد. ارتباط شکل بگیرد، مشکل حل شود. نیازی نیست حتما چیزی که انتخاب می کنید، صد در صد مرتبط باشد. اگر کمی ارتباطش دور بود، با زدن یک لوگو و نوشتن شعار روی آن می توانیم مشکل را مرتفع کنیم. هدف از برگزاری جشن، این است که برای بچه ها نگرش خوبی اتفاق بیفتد و یک روز به یادماندنی در ذهنشان ثبت شود. ما در این برنامه ها به دنبال انتقال مطالب به صورت رگباری نیستیم. هدف این است که نگرش و حس و تصویر ذهنی خیلی مثبتی را از برنامه غدیر در ذهن بچه ها شکل دهیم. برنامه کلی ما برای بچه ها پایه گذاری شد. برنامه اول موضوع بازی هاست. بازی های تحرکی و فکری که زمانش حدود یک ساعت الی یک ساعت و نیم است. سپس برنامه جشن عمومی که انتقال پیام از طریق جشن عمومی انتقال داده می شود. مجری در جشن عمومی گفتگوکننده با بچه هاست. خیلی مهم است که در انتخاب مجری توجه داشته باشیم. باید توجیه شده باشد و مطالبی که می خواهیم به بچه ها گفته شود، باید حداقل یکبار توسط وی مرور شود. بعد از آن برنامه کاردستی است. هدف از کاردستی، این است که یادبودی از جشن به بچه ها داده شود و بچه ها بتوانند این کاردستی را خود بسازند و با خود به منزل ببرند و اگر نتوانستیم این کاردستی را تهیه کنیم، نیاز است که یک جایگزین برای آن داشته باشیم. یک برنامه گفتگو مانند برنامه عمومی و کارگروهی توسط سرگروه انجام شود. بجای کاردستی نیز هدیه عمومی به بچه ها داده شود. پس از آن نیاز است که یک برنامه پذیرایی داشته باشیم. هدف اصلی این است که بچه ها را ما بتوانیم علاقه مند کنیم و بتوانیم نگاه مثبتی را از این جشن ها در ذهنشان تصویرنمایی کنیم.
پذیرایی آماده شده در محل جشن
نمونه غرفه بازی
غرفه فیلم سه بعدی
نمونه های اجرا شده
در پایان هم دعای فرج را با هم زمزمه کنیم:
اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّهِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَهِ وَفی کُلِّ ساعَهٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً
جهت دانلود صوت و متن کامل کارگاه، از قسمت دانلود فایل استفاده نمایید.
پسورد فایل : گزارش خرابی لینک
دیدگاهتان را بنویسید