کارگاه آموزشی شماره ۷۹ – اجرای طرح وقت ملاقات عیادت از بیماران بیمارستان ها

صوت کامل کارگاه:

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام عرض می ‏کنم خدمت تمامی مخاطبان کانال سفیران؛ با موضوع آموزش اجرای طرح وقت ملاقات در خدمت شما هستیم. قبل از شروع بحث، پیشنهاد می ‏کنم خدمت شما که دعای سلامتی امام زمان علیه السلام را با هم زمزمه کنیم و ان شاءالله از خودشان بخواهیم تا بتوانیم کارگاه خوبی را پیشرو داشته باشیم و خودشان عنایت کنند، چون ما که شخصی نیستیم قطعاً.

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَهِ بنِ الحَسَن صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ فِی هَذِهِ السَّاعَهِ وَ فِی کُلِّ سَاعَهٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً حَتَى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا

موضوعی که در خدمت شما هستیم؛ آموزش اجرای طرح وقت ملاقات است. به معنای عیادت از بیماران بیمارستان ها با موضوع غدیر. قبل از شروع سرفصل ‏هایی که دوستان در کانال خدمت شما گذاشتند، بنده می‏ خواستم برای شما مقدمه ای عرض کنم و این مقدمه در فضای اهمیت کار بیمارستان ها است. بزرگواران توجه داشته باشید در بیمارستان ها مخاطب عام در مقابل شما است. با مخاطب عام سر و کار دارید. مخاطب عام می‎‏ تواند فرد بزرگسال باشد، کوچک سال باشد، میانسال باشد، غنی باشد، فقیر باشد، دکتر باشد، مهندس یا رفتگر باشد. هرکسی، هرکسی. برای همین شما باید آنچنان قدرت تغییر فضا و تغییر مخاطب داشته باشید، آنقدر دست پر بروید داخل اتاق بیماران که بتوانید با تمام اقشار مردم به گفتگو بپردازید و ارتباط مؤثری را با بیماران و اطرافیانشان داشته باشید.
از دیگر اهمیت های این کار، این است که شما با تبلیغ فردی روبرو هستید. تبلیغ فردی از مؤثرترین روش ها و کارهای تبلیغی است. چون نفر به نفر است. چون مخاطب در مقابل یک مخاطب است و شما می‏ توانید با آنها به گفتگو بنشینید و می ‏توانید فرد به فرد تبلیغ کنید و پیام را برسانید. این خیلی مهم است و خیلی اهمیت دارد. دو نکته را خدمت شما عرض می کنم.

موضوع اول: اهمیت عیادت از بیماران است. اهمیت عیادت از بیماران چند فصل و چند موضوع دارد و خیلی گسترده است. وقتی داخل یک اتاق می‏روید، داخل فضایی که بیماران هستند می‏روید، اول چند سرفصل را برای شما معرفی و مشخص می کنم که باید روی این ها تمرکز کنید. قبل از اینکه داخل اتاق بروید و با مریض روبرو شوید، باید روی این ها فکر کرده و آماده باشید:
اولین موضوع؛ احوالپرسی در بدو ورود شماست. یک احوالپرسی خیلی خوب و شاد. بالاخره عید است و شما به آنجا می ‏روید که تبریک عید را بگویید. نگاه اول خیلی مهم است. اولین لحظه‏ ای که مریض و مخاطب شما با شما روبرو می‏ شود، خیلی مهم است. خب روی این خیلی باید تمرکز داشته باشید. خیلی باید خوشرو باشید. خیلی باید خوش صحبت باشید تا مخاطب شما در نگاه اول شما را پذیرا باشد.

* نکته بعدی که باید توجه کنید، معرفی خودتان به صورت کامل و جامع است تا بالاخره مریض بداند با چه شخصی، با چه ارگانی، با چه خیریه‌ ای، با چه سازمانی رو به رو است و اگر این سازمان خودجوش است، باید این مورد را هم برای بیمار توضیح بدهید.
* بحث بعدی تبریک عید است. بالاخره چرا ما اینجاییم؟ به مناسبت عید غدیر.
* بحث بعدی که باید خدمت بیماران بگوییم و باید توجه کنید، اهدای هدیه می باشد. صحبت برای هدیه خیلی زیاد است که حالا در بخش های بعدی با هم گفت و گو خواهیم کرد. اما این هدیه را باید به آنان اهدا کنید. تبریک عید می ‌گویید: آقا عیدتان مبارک، عید غدیر است. بزرگترین عید شیعه است. این هدیه تقدیم به شما.
* در بحث بعدی شما باید با آنان در این خصوص صحبت کنید که آقا شما مریض هستید، درمانده هستید. باید حدیثی در اهمیت استجابت دعای مریض برایشان بیان کنید که این هم جای صحبت دارد. من خدمت شما می‌گویم.
* موضوع بعدی پیام غدیر است. پیام غدیر به عنوان بزرگترین عید شیعه.
* نکته بعدی، تذکر به حضور و وجود یادگار و موعود غدیر حضرت حجت ابن الحسن عجل الله تعالی فرجه الشریف است که می بایست این مورد را نیز برای بیماران متذکر شوید.

ما با تیتر موضوعی اهمیت عیادت از بیماران، بخش قبلی را به اتمام رساندیم و در این بخش هم می‌ خواهیم ادامه همین موضوع را داشته ‌باشیم. خدمتتان عرض کنم که طی آن ۷ نکته ‌ای که گفته شد، می‌ خواهیم تمام موضوعات را یکی یکی با توضیحات و در اقتدای زمان خودش بیان کنیم.

اولین موضوع، احوال پرسی و طریقه ورود شما بود. ابتدا که وارد بیمارستان می ‌شوید، بحث مجوزگیری و پیگیری مجوز و روند قانونی‌ اش است که انشاءالله در بخش های بعدی بررسی می‌ کنیم.
اما وقتی که داخل بیمارستان می ‌شوید، به همراه مدیر روابط عمومی بیمارستان داخل بخشها می ‌شوید و اتاقها را مشخص می ‌کنند که باید یکی یکی به عیادت بپردازید. خیلی مهم است که شما قبل از ورود خیلی مؤدبانه در بزنید و اجازه بگیرید. و برای مریضها و همراه ‌شان یک حاشیه امنیتی ایجاد ‌کنید که نشانه ادب شماست. پس از ورود؛ هدیه ‌ای که آورده اید، داخل یک جعبه و روی یک سینی قرار دارد. به گفت و گو بپردازید، حال و احوال کنید و خیلی مهم است که از ناامیدی و ناراحتی ‌ها نگویید و بیشتر به امید دادن و گفتن از خوبی‌ ها بپردازید (که انشاءالله خوب می ‌شوید). هیچ وقت از مریض نخواهید که دردش را بیان کند. هیچ وقت از مریض نخواهید که نوع بیماریش یا شدت جراحت وارده را بیان کند. البته اگر می ‌دانید که بیماریش آنچنان سخت و دشوار نیست، می ‌توانید از او بپرسید. در گفت و گوها به این بپردازید که بیشتر معتقدشان کنید به ماورای طبیعت. اما نه اجنه! شما شاید مریض باشید، شاید دکترها جوابتان کرده باشند، اما امام رضا علیه السلام چیزهایی می ‌دانند که هیچکدام از دکترها متوجه نمی ‌شوند. اگر آقا بخواهند، می ‌توانند درست کنند. پس از خود آقا بخواهید و شفا و سلامتی تان را از خود امام رضا علیه السلام طلب کنید. با این گفت ‌وگوها و با این روند، صحبت را پیش ببرید و با همراهانشان به گفت و گو، به بحث بپردازید و آنها را هم به آرامش دعوت کنید.

دومین نکته ای که خیلی مهم است به آن توجه داشته باشید، معرفی خودتان است. در پیام صوتی قبلی خدمتتان عرض کردم که بگویید که از کدام ارگان، سازمان یا خیریه ‌ای هستید. یا مثلا اگر به صورت خودجوش آمده ‌اید، بگویید که ما با چند تا از دوستانمان جمع شده ‌ایم، می‌ خوهستیم که پیام غدیر را به شما و بیمارهای بیمارستان ها منتقل کنیم تا آنها بدانند که با چه گروهی در تماس هستند. بدانند با چه افرادی در حال گفت و گو هستند و خیلی مهم است که شما را بشناسند.

سومین موضوعی که باید به آن بپردازید، تبریک عید است. بالاخره در آن بازه‌ و در آن درگیری ‌هایی که بیماران و همراهانشان دارند، شاید آنچنان درگیر باشند و آنچنان مشکلات بر آنان غالب شده ‌باشد که به فکر عید غدیر نباشند یا آنقدر مشکلات دارند، آنقدر درد دارند و در بیمارستان هم طوری نبوده که پارچه ‌ای بزنند، پرده ‌ای بزنند، تلویزیونی باشد، رادیویی باشد که بالاخره به گوششان برسد. شاید اصلا ندانند که شما برای چه کاری آنجا آمده ‌اید. خیلی مهم است که عید را تبریک و یک مختصری از پیام این که چرا ما این‌ جاییم و خدمت شما رسیدیم، بگوییم.

چهارمین موضوع که خیلی مهم است، بحث اهدای هدیه است. هدیه ‌ای که شما بخواهید به بیماران و همراهان بیماران بدهید. بزرگواران توجه داشته باشید، شاید یک برداشت شخصی باشد. به این صورت که خب عید غدیر است و می ‌روید به دیدن اقوام و آشنایانتان و به اطرافیان سر می ‌زنید. اگر فردی که به دیدنشان می ‌‌روید، سید باشد، آنان به شما عیدی می دهند. اسکناسی به عنوان عیدی و یا شکلاتی می ‌دهند که دهنتان را شیرین کنید. خیلی موارد ‌است که سیدها در خیابان ها به مردم شکلات تعارف می کنند. به همین دلیل ما که نمی ‌توانیم مبلغی را در نظر بگیریم. چه خوب است که ما در روز غدیر به بیماران شکلات بدهیم. شکلات به تنهایی نه. یک لیوان در نظر بگیرید و شکلات ها را در لیوان بریزید و در یک بسته ‌بندی خیلی شکیل به بیماران بدهید. یا مثلا می ‌توانید شکلات‌ ها را در ترمه کوچکی بریزید و به بیماران بدهید. و این کار، کاری که دوستانی ما پارسال انجام دادند و امسال هم می ‌خواهند انجام بدهند که شکلات‌ ها را در ماگ ‌های پلاستیکی می‌ ریزند که روی لیوان ها شعارهایی حک می ‌شود و خورده ‌می‌ شود. یا شکلات ها را داخل لیوان ها می ‌ریزند و باز لیوان ها را پارچه‌ های توری بصورت شکیلی بسته‌ بندی کرده و آماده می ‌شود. امسال هم پیشنهادهای مختلفی بود. یک پیشنهاد دیگر ترمه بود که شکلات ‌ها را داخل ترمه‌ هایی که به اندازه یک کف دست است، بریزید و بسته بندی کنید. به عنوان یک نوع هدیه می ‌تواند مطرح شود. شکلاتی که داخل لیوان یا ترمه باشد.
از دیگر هدایایی که می‌ شود ارائه کرد، کتابی با موضوع غدیر است که می توان به بیماران هدیه کرد. یا مثلا دوستان ما در فضای دیگری که عیادت رفته ‌بودند، گلدان های کوچکی در نظر گرفته ‌بودند و گلدان های زیبایی به بیماران می ‌دادند.
خلاصه هدیه بسیار متنوع است و انتخاب آن بر عهده خود شماست. اما برخی مسائل در بیمارستان مشکل ایجاد می کند. مثلا: مواد غذایی فاسد شدنی نباشد، مواد نگه دارنده نداشته باشد. باید دقت کنید که هدیه شما اینگونه نباشد.

موضوع پنجم بیان حدیث در اهمیت استجابت دعای بیماران است. ما در روایتی داریم که دعای سه دسته از افراد مستجاب است که یکی از انها بیماران هستند. باید این را به بیمار بگوییم که شما چون حالت مضطر و درمانده دارید، به خدا نزدیکترید و دعایتان مستجاب است. با بیان این موضوع، بیمار روحیه خوبی می گیرد و می توانیم از او بخواهیم برای شفای خودش و یا هر موضوع دیگر دعا کند.

موضوع ششم اشاره به پیام غدیر است. بسیار مهم است که وقتی بعد از اهدای هدیه و بیان حدیث با بیمار به گفت و گو می پردازید، به انها بگویید که «مهمترین پیام تاریخ، پیام غدیر است و مهمترین پیام غدیر امامت است. امامت تا قیامت. شما در حال حاضر امام زمان حی و حاضر دارید؛ حضرت حجت بن الحسن عجل الله تعالی فرجه الشریف. که شاید از دیده پنهان باشد اما حضور دارد و شما می توانید بسیار ساده با امامتان حرف بزنید و از مشکلات و دردهایتان بگویید و بیان اضطرار کنید. و قطعا امام می شنود و به شما کمک می کند و در این شکی نیست.»

یک خاطره بسیار جالب!
تجربه یکی از دوستان در بیمارستانها را بخوانید:
ایشان بسیار به پدرش وابسته بود و پدر ایشان مریض می شود. پدر در بیمارستان بستری می شود و پرستاری داشتند که ظاهرا مذهبی نبوده و حجاب درستی نداشته است. آخر شب ایشان خسته می شود و مادرش می آید که مراقب پدر باشد و او را برای استراحت به خانه می فرستد. وقتی سوار ماشین می شود، در راه پرستار را می بیند که منتظر ماشین ایستاده. او را سوار می کند و می گوید که تا مسیری شما را می رسانم. پرستار که سوار می شود، او را می بیند که بسیار ناراحت است. به او می گوید که ناراحت نباشیدریال پدرتان به زودی خوب می شود. او می گوید که من بسیار به پدر وابسته ام و پدرم تمام زندگی من است. پرستار می گوید که چرا از امام زمانتان کمک نمی خواهید؟ شما که به نظر مذهبی می آیید. او از صحبت پرستار بسیار تعجب می کند و می گوید که شما چطور چنین چیزی می گویید؟ پرستار می گوید که چند سال است که گروهی به بیمارستان ما می آیند و با مریض ها ملاقات می کنند و به آنها می گویند که ما امام حی و حاضری داریم و بیاییم مشکلاتمان را با او در میان بگذاریم. من این را از آنها یاد گرفته ام و بسیار برای من مؤثر و مفید بوده و خواستم به شما هم پیشنهاد کنم.
این داستان را من خدمت شما عرض کردم که از اهمیت این کار به شما بگویم که آقا! شما که داخل بیمارستان می‌ روید. دیگر آن پرستار، آن دکتر، آن خدمتکارِ آنجا، آنها هم تبلیغ می‌ شوند. شما فقط آن مریض را تبلیغ نمی‌ کنید. آن همراه او را تبلیغ نمی ‌کنید. پرستار، دکتر، خدمتکار آنجا هم تبلیغ می ‌شوند و روی آنها هم اثر می ‌گذارید و آنها در این یک سالی که شما نیستید، در این مدتی که شما دیگر به ملاقات آنها نمی ‌روید، آنها می‌ توانند این موضوع را تبلیغ کنند. خیلی مهم است. پس شما یک محتوا و یک گفتگویی هم برای این دوستان می ‌توانید آماده کنید.

خب موضوع هفتم که در خدمت شما هستیم، آخرین موضوع سر فصل اول است و بحث «تذکر به یادگار و موعود غدیر» است.

تمام آن شش مبحث قبلی را باید با بهترین نحو انجام بدهید تا این عصاره از آن در بیاید که یک تذکری به حضرت حجت بن الحسن عجل الله تعالی الشریف بدهید.
با چه مضمونی؟ با چه روالی؟ این که شما بگویید که یک حدیثی داریم در مورد «استجابت دعای بیماران». من با این مریض گفتگو می ‌کردم و «شما که بالاخره مشکل دارید، درمانده هستید، شما را می ‌برم با امام زمان‌ تان صحبت می ‌کنید و ان شاءالله شفای خود را می‌ گیرید؛ اما بعد از این که شفا را گرفتیم، چه؟ بزرگترین مشکل ما چیست؟ بزرگترین مشکل عالم بشریت چیست؟ این است که امام غایب است. این که نعمت حضور امام از او سلب شده است.
الان که دعای شما مستجاب است، الان که به خدا نزدیکتر هستید، بیایید برای مشکل اصلی دعا کنید. بیایید «اللهم عجّل لولیّک الفرج» بگویید. بیاییم از خدا بخواهیم که ظهور حضرت را نزدیکتر کند. قطعا این مشکل بر تمام مشکلات ما چیره است، یعنی اولویت دارد. پس چه بهتر که بیاییم برای ظهور امام زمان علیه السلام دعا کنیم.»
به هر حال این گفتگوی خاص، در اختیار خود شما بزرگواران است که چطور این پیام را به آنها منتقل کنید و از آنها بخواهید که آقا! دعا کنید. بالاخره شما الان در یک حالتی هستید که نزدیکتر به خدا هستید و مستجاب الدعوه.

موضوع بعدی که از سرفصل ‌ها خدمت شما عرض می کنم، بحث «کارگاه آموزشی عیادت کنندگان» است. طریقه مجوزگیری را نیز در بخش بعدی ‌خدمت شما عرض می کنم.
توجه بفرمایید بزرگواران! اگر شما ارگانی باشید، سازمانی باشید و یا مثلا در فضای ما که فضای دانشگاهی است، بسیار اهمیت دارد که شما و همراهان تان توجیه باشید. خیلی مهم است که همراهان شما، کسانی که می‌ خواهند همراه شما بیایند، هم توجیه بشوند. خب این را مثلا می‌توانیم در قالب یک کارگاه آموزشی در یک سالن همایش، در یک اتاق یا هر جای دیگری برای همراهانتان آموزش دهید.
فردی که این کار را یکی دو بار انجام داده ‌است و یا انجام نداده ولی در این بحث زبده است، در این بحث کار کرده ‌است و می‌ داند که طریقه ملاقات چطور است، این کارگاه را برگزار می کند. نکاتی باید رعایت شود. نکاتی باید گفته شود؛ مثلا این که با بعضی مریض ‌ها نباید دست داد. با بعضی مریض ‌ها عیبی ندارد، می ‌توانید با آن ها روبوسی هم بکنید و به گفت و گوی چهره به چهره بپردازید و … . از استادی دعوت کنید و کارگاهی برگزار کنید تا دست پر بروید و بتوانید بیمار را با خود همراه کنید و قطعا این کار با برگزاری یک کارگاه آموزشی به راحتی می ‌تواند صورت بگیرد. در بحث استاد هم دقت لازم را داشته ‌باشید. مثلا از یک ماه قبل بروید به استادی که فن بیان خوبی دارند، یک استادی که زبده هستند، موضوع را بگویید و از ایشان بخواهید که بروند روی موضوع تحقیق کنند. روی موضوع کار کنند و در روز موعد به کارگاه بیایند. می‌ توانید قبلش هم از ایشان پروپوزالی بخواهید، طرح موضوعی بخواهید که شما چه چیز‌هایی می ‌خواهید برای ما بیان کنید و ان‌شاءالله در روز موعد بیایند و آن کارگاه را برگزار کنید. پس برای موضوع کارگاه اهمیت خاصی قائل شوید.

موضوع سرفصل بعدی که می‌ خواهیم خدمتتان درباره آن صحبت کنیم، بحث طریقه مجوزگیری و پیگیری روند قانونی این کار است. توجه داشته باشید شما بیمارستانی که می ‌خواهید بروید، مدیر بیمارستان و بخش روابط عمومی باید به شما اعتماد کنند. باید اعتماد آنها را جلب کنید و بدانند که با کجا سر و کار دارند. برای همین خیلی کم دیده ‌شده ‌است یا اصلا می‌ شود گفت که دیده نشده که چند نفر دور هم جمع بشوند و بدون وابسته بودن به جایی بروند و مجوز بگیرند و عیادت کنند از بیماران. پس خیلی مهم است که شما از سمت یک ارگان، یک سازمان، یک خیریه، یک مرکز یا یک حسینیه، نامه رسمی سربرگ دار با یک متن درخواست خیلی محترمانه داشته باشید و مهر و امضاء شده، آماده کنید و داخل آن نامه ابعاد مختلف کارتان را معرفی کنید.
نامه که آماده شد، شما به بیمارستان که مراجعه می ‌کنید، باید پیش رئیس بیمارستان بروید و هر بیمارستان روند خودش را دارد. یک بیمارستان زیر نظر دانشگاه است، یک بیمارستان زیر نظر وزارت علوم است، یک بیمارستان زیر نظر دانشگاه آزاد است، یک بیمارستان خصوصی است و … هر کدام بالاخره روند خودش را دارد. باید بروید آنجا و ازشان بپرسید که باید برویم پیش رئیس بیمارستان یا سازمان علوم پزشکی یا باید برویم پیش رئیس دانشگاه آزاد یا نه، در حد یک مدیر روابط عمومی بیمارستان هم کفایت می‌کند؟ اما بالاخره آن نامه‌ ای که همراه شما است و طرز برخورد شما و این که تمام ابعاد و مشکلات و کارهایی که در بیمارستان انجام خواهید داد را آن فردی که می ‌خواهد مجوز بگیرد، بداند. یعنی از شما هر سؤالی می ‌پرسند، بتوانید توضیح دهید و آنها را توجیه کنید. اینها از روند مجوزگیری است و اگر آشنایی پیدا کنید، بهتر است. خصوصا در بعضی موارد، مجوزگیری برای بار اول سخت تر است. اما اگر مثل دوستان ما که می ‌خواهند برای دومین بار به بیمارستان ها بروند، در سطح مشهد و حدود ۳۲ بیمارستان و عیادت از ده هزار مریض را در نظر گرفته ‌اند، این کار آسان تر است. پارسال حدود ۱۸ بیمارستان و پنج هزار مریض بود. امسال رقم بزرگتری است. امسال این فرآیند مجوز‌گیری آنها خیلی راحتتر شده، چون دیگر بیمارستان ها آنها را شناختند و لذا اعتماد می ‌کنند. برای همین اگر سال اوّلی باشید، باید خودتان را برای بیشتر دویدن، بیشتر معطل شدن در بحث مجوز‌گیری آماده کنید. اما نگران گرفتن مجوز نباشید؛ اگر شما تمام ابعاد را سنجیده باشید، راحت می ‌توانید مجوز بگیرید. فقط نکاتی که گفتم را رعایت کنید.

بحث بعدی «الزامات و حساسیت‌ های برخورد با بیماران و همراهان آنها» است. در این موضوع بنده نکاتی را در صحبت ‌های قبل خود گفتم. اما موضوعی که می ‌ماند: وقتی که داخل اتاق می ‌روید، باید بفهمید که این مریض حوصله دارد؟ حوصله ندارد؟ مریض خسته است؟ خسته نیست؟ و یک تایمی را به عنوان تایم استاندارد برای خودتان در نظر بگیرید. یعنی مثلا داخل هر اتاق، سه دقیقه یا چهار دقیقه. آن هفت موردی که بنده خدمت شما گفتم، در مثلا سه یا چهار دقیقه جمع کنید. اما خب این نسبت به شرایط باید تغییر کند. بالاخره مریض خسته است، تازه از اتاق عمل آمده، خب این هدیه تقدیم شما و عیدتان مبارک. اما اگر مریض سرحال است یا می ‌تواند صحبت کند (به عنوان مثال پارسال به عیادت مریضی رفتیم. ایشان به ۱۷ زبان زنده دنیا مسلط بودند و به ۱۷ زبان برای ما صحبت کردند و خب بالاخره ما در اتاق ایشان، یک ربع، بیست دقیقه به گفتگو پرداختیم و گپ خیلی خوبی زدیم)، بسته به شرایط، متفاوت است و خودتان باید بسنجید. اما یک تایم قانونی برای خودتان قطعا مشخص کنید.
بحث بعدی که از این «الزامات و حساسیت‌ ها» خدمت شما باید بیان کنم؛ بالاخره داخل هر بیمارستان بخش خانم ‌ها و بخش بانوان داریم. برای همین شما اگر می ‌خواهید به آن جاها بروید و به بیماران خانم سر بزنید، حتما همراهیِ خانم داشته باشید. حتی در یک فضای خیلی جدا و با رعایت تمامی نکات دینی، اگر آقا هستید، هیچگاه درخواست ملاقات بیماران خانم را ندهید. چون بالاخره اینها مریض هستند و نمی ‌توانند پوشش درست و خوبی داشته باشند و اذیت می ‌شوند. بیشتر از این که شما بروید به داخل اتاق و به آنها تبریک بگویید و آنها را خوشحال کنید، باعث اذیت آنها هستید. پس اگر توانستید خانمی با خود همراه کنید که چه بهتر و به ملاقات آنها برود؛ و الا نه خود را اذیت کنید بزرگواران! و نه آن مریض‌های خانم را.

خیلی تشکر می‌کنم از همراهی شما. از این که به صحبت‌های بنده توجه کردید، سپاسگزارم. امیدوارم که مثمر ثمر باشد و بتوانید در فضای بیمارستان ها وارد شوید، چون واقعا فضای خوب و بکری است و خیلی جای کار دارد.

امیدوارم که اگر از این موضوع مطلبی گرفتید، بنده را هم دعا کنید و از تمامی شما التماس دعا دارم و شما را به خداوند بزرگ و منان می ‌سپارم.

یا علی