کارگاه آموزشی شماره ۱۰۵ – بزرگداشت نیمه شعبان در دانشگاه

صوت کامل کارگاه:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

عرض سلام خدمت تمامی مخاطبان عزیز

با موضوع بزرگداشت جشن نیمه شعبان در دانشگاه در خدمتتان هستیم. اولین موضوعی که می خواهم خدمت شما بزرگواران عرض کنم، اهمیت برگزاری جشن در دانشگاه است. بر اساس سه اصل جلو می رویم و سه زیر شاخه این موضوع را برای شما باز می کنم و قطعاً شما هم به اهمیت کار فرهنگی در فضای دانشگاه پی خواهید برد. دانشگاه فضایی محدود است. یعنی شما دانشجو که می شوید، بین ۴ تا ۷ سال در دانشگاه هستید و اگر در مقطع کارشناسی ارشد هم دانشجو شوید، حداکثر ۸ سال در دانشگاه می توانید فعالیت داشته باشید. خب این فضای محدودی است. شما در تمامی عمر و زمان زندگی خود می توانید در مسجد، محله یا مناطق محروم فعالیت کنید. می توانید در خیابان خیمه بزنید و هر کار فرهنگی که شما برای خودتان در نظر گرفته باشید، می توانید در عمر مفید خود انجام دهید؛ ولی کار در فضای دانشگاه خیلی فرق دارد و در همین بازه بین چهار تا هشت سال محدود می شود. اگر شما این تایم را به غنیمت نشمارید و بهترین استفاده را برای زنده کردن نام شیعه و زنده کردن رنگ و بوی فرهنگ علوی در دانشگاه ها نجام ندهید، فرصت دیگری نخواهید داشت.

• اولین موضوع در اهمیت برگزاری جشن در دانشگاه این است که این فرصت را باید غنیمت بشمارید و به هیچ وجه از دست ندهید.
• دومین موضوع این است که شما با قشری در ارتباط هستید که قشر اصلی جامعه ماست و قشری است که شدیدترین حملات فرهنگی به این قشر می شود. به این خاطر که آینده این مملکت و آینده فرهنگی این مملکت را می سازد و در آینده تصمیم ساز هستند. پس اگر شبکه های معاند، کانال ها، سایت ها و شبکه های تلویزیونی دارند روی این قشر مستقیماً و با صرف بودجه های کلان کار می کنند، بر ما هم واجب است که بیاییم در خلاف اینها بر روی همین قشر متمرکز شویم و برای این قشر وقت بگذاریم.
• سومین موضوع و زیرشاخه این است که در فضای دانشگاهی، ما با بی توجهی مسئولین دانشگاهی مواجه ایم که دانشگاه جولانگاه تفکرات سیاسی شده است. اگر تشکلی بخواهد کار فرهنگی در دانشگاه انجام دهد، آنقدر فضا سیاسی است که به ناچار مجبور است برای دفاع از تفکر سیاسی خود وقت بگذارد و آن فعالیت، زمان و نیروی تشکل را هم می گیرد تا بتواند کار فرهنگی انجام دهد. به همین خاطر باید برای فضای سیاسی دانشگاه ها کاری انجام بدهیم. در حال حاضر دانشجوهای ما جوی سیاست زده و سیاست گریز دارند و آنطور که آمارها نشان می دهد، دانشجوها به تشکل های فرهنگی و کانون های فرهنگی میل و رغبت بیشتری دارند. پس چه بهتر که ما از این فضا استفاده کنیم و از دانشجوها هم برای انجام کار فرهنگی استفاده کنیم و هم تأثیرگذاری کار فرهنگی روی آنها استفاده شود. با این سه محور، بحث اهمیت برگزاری جشن در دانشگاه ها را خاتمه می دهیم.

طریقه مجوزگیری و دریافت بودجه:

چون مخاطب بنده در اینجا از تمام قشرها و از تمام تشکلات دانشجویی هستند، نمی توان نسبت به یک موضوع و تشکل خاصی صحبت کرد. از همه اینها مشکل تر این است که از بسیاری از دانشگاه های مختلف در این جا حضور دارند. مثل: دانشگاه شهید بهشتی تهران، دانشگاه امیر کبیر تهران، دانشگاه صنعتی شریف تهران، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشگاه آزاد مشهد، دانشگاه حکیم سبزواری و … بنابراین نمی توانم در مورد یک اسلوب خاص صحبت کنم ولی تجربیات خودم و دوستانم را که در دانشگاه های مختلف پیاده سازی شده، بیان می کنم.

برای مجوزگیری و دریافت بودجه، اول باید ببینید شما یک فرد خاص هستید یا در یک تشکل عضو هستید. قطعا اگر عضویت در یک تشکل دانشگاهی داشته باشید، خیلی آسان تر می توانید مجوز و بودجه دریافت کنید و سیکل این کار خیلی راحت تر می شود و بنده پیشنهاد می کنم اگر در تشکلی عضویت ندارید و می خواهید فعالیتی انجام بدهید، حتما در یک تشکل دانشگاهی عضو شوید و از نیرو و پتانسیل آنها هم استفاده کنید. در بحث مجوزگیری در دانشگاه ها، بعضی دانشگاه ها کارهای فرهنگی خود را به دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری واگذار کرده اند. دانشگاهی هم داریم که خود معاونت فرهنگی تصمیمگیری می کند. دانشگاهی هم داریم که توامان این دو، پایه ها و ستون های فرهنگی دانشگاه تصمیمگیری می کنند و این مختلف است ولی چیزی که باید ثابت باشد و شما قطعا به آن عمل کنید، داشتن یک طرح و پروپوزال آماده است.

شما برای داشتن یک پروپوزال، طرح و ایده، باید قبل از مراسم، حداقل از یک ماه و نیم تا دو ماه با دوستان خود و دانشجویانی که پای کار هستند، یک برنامه خوب و جشن عالی برنامه ریزی کنید و در مورد محتوای آن فکر کنید. با تجربه ای که خودمان با دوستانمان داشتیم، از همین اتاق فکر ایده هایی خارج کردند که بسیار ناب و خوب است. پس قبل از تصمیم گیری، شما قطعا و قطعا باید یک پروپوزال آماده کنید و طرح و ایده خود را به حالت نوشتاری دربیاورید. می توانید از طریق سایت ها و از دوستان تان طریقه
پروپوزال نویسی را یاد بگیرید. ذهن دوستانتان را محدود نکنید و بگذارید هر آن چه که به ذهن آنها می رسد را مطرح کنند. به قول معروف در دایره بریزند و یک نکته خیلی مهمی که وجود دارد، استفاده از افراد خلاق و با ذوق است. شما باید این گونه افراد با ذوق و خلاق را شناسایی کنید و از آنها استفاده کنید و داخل اتاق های فکر و دورهمی های خودتان بیاورید. چون آنها ناگهان یک طرح و ایده ای عالی می دهند.

افراد با ذوق که خلاق و اجتماعی هستند و زود نظر می دهند را شناسایی کنید. هیچگاه از نظر دادن زیادی نارحت نشوید، حتی کسی که نظر های هجو و بدون ثمر می دهد. جلوی آن ها را نگیرید بگذارید او هم نظرش را بدهد. بعد از این که ده تا پانزده تا نظر داد، ممکن است نظر خوبی هم بین آن ها داده شود. نکته دیگر این که شما بیایید فعالیت دانشگاه های دیگر را هم رصد کنید و از تشکلات دیگر هم استفاده کنید.

حتما هدف را مشخص کنید و نتیجه ای که از این فعالیت در آخر می خواهید بگیرید مشخص کنید، تا ببینید فعالیت های شما در آخر ثمر داشته یا نه؟ حتما و حتما این دو مورد هدف و نتیجه را در کارهایتان لحاظ کنید.

برای بحث تهیه مجوزگیری و بودجه، شما پروپوزال طرحتان را که نوشتید و آماده کردید، به آن نهاد تصمیم ساز که ممکن است نهاد رهبری یا معاونت در دانشگاه شما باشد، مراجعه کنید و طرحتان را ارائه و از آن دفاع کنید. به طرح خودتان اعتماد داشته باشید. اگر به طرح خودتان اعتماد داشتید و از آن دفاع کردید، هیچ مسئولی نمی تواند طرح شما را رد کند.

در ادامه مباحث قبلی، یکی از طرح های اجرایی در یکی از دانشگاه های سطح کشور که به مناسبت نیمه شعبان اجرا شده را مطرح
می کنم. دوستان ما در دانشگاهی حدود دو تا سه ماه قبل از مناسبت نیمه شعبان نشستند و اتاق محتوا و اتاق فکر تشکیل دادند و به نیاز دانشگاه و دانشجوی خودشان پی بردند و متوجه شدند که دانشجو با امام زمانش ارتباط بگیرد و یک دقیقه در روز با امام زمانش ارتباط داشته باشد و صحبت کند.

ارائه طرح «لطفا بدون چتر بیایید»:

مورد بعدی که در اتاق محتوا به آن رسیدند، موضوع گناهان ما بود که جلوی ارتباط های معنوی ما را می گرفت. آنها اسمی را انتخاب کردند و محتوایی را ارائه دادند. دوستان ما اسمی انتخاب کردند به نام لطفا بدون چتر بیایید بود. با این معنا که گناهان ما همانند چتری بالای سر ماست که از بارش رحمت الهی و نگاه ویژه امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف جلوگیری می کند. خب این اسم در سطح دانشگاه پخش شد. برای دانشجوها سؤال شد که لطفا بدون چتر بیایید، چه مفهومی دارد. در این راستا دوستان ما برای دعوت از دانشجویان به این همایش مهندسی دعوتی را صورت دادند، به این شکل که یک کارت دعوت خیلی شکیل و زیبا آماده کردند. با پیگیری های زیادی که کردند، بودجه ای دریافت کردند تا بتوانند به تمام دانشجویانی که مخاطب ما بودند، کارت دعوت همایش بدهند و یک شاخه گل رز هم تقدیم و اهدا کنند. در راستای اسمی که برای این همایش و برنامه انتخاب شده بود، تزئیناتی هم داخل دانشگاه صورت گرفت. مثلا چتر ها و پوسترهایی بود که در نقاط مختلف دانشگاه آویزان و نصب شد. این بحث مهندسی دعوت را باید خیلی جدی گرفت و باید برای آن سرمایه گذاری کرد. اگر می خواهید جذب حداکثری برای همایش خودتان داشته باشید، همان طور که در اتاق محتوایتان برای محتوای جشن فکر می کنید، باید برای یک مهندسی دعوت هم فکر کنید.

طریقه های دعوت به یک همایش چگونه هست؟ ذهنتان را نباید محدود کنید. «لطفا بدون چتر بیایید» یکی از ایده های خوبی بود که در دانشگاه مطرح شد. شاخ و برگ های مختلفی هم داشت. مثلا دوستان بوم های نقاشی آماده کردند که مثلا نُه تا بوم نقاشی، سایز ۷۰ در ۷۰ را کنار هم می گذاشتید و روی آن نوشته بود: باران زندگی من مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف. این نوشته باز هم با اسم برنامه و همایش در ارتباط است. این نُه بوم را در نقاط مختلف دانشگاه گذاشتند و همراه با یک مسئول، پایه بوم، قلم مو و رنگ، هرکس دوست داشت بیاید و بوم را نقاشی کند. حالا آن جمله باران زندگی من مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، نقطه ای بود که نباید داخلش رنگ می شد. در نُه نقطه دانشگاه این کار صورت گرفت و داخل همایش بود که این نه بوم در کنار هم قرار گرفت و آن معنای نهایی و خاص خودش را نشان داد. این یکی از آن کارهایی است که شاخ و برگ یک برنامه می تواند باشد و خیلی جذابیت داشت و بسیار خوب بود. در این برنامه یک شخصی هم دعوت شده بود به عنوان مجری این برنامه، که یکی از مجریان بنام صدا و سیما بود و برنامه هم خدا رو شکر جواب داد.

ارائه طرح «ویرگول»:

در خدمت شما هستیم با طرح اجرایی دیگری که در دانشگاه به مناسبت نیمه شعبان برگزار شده است. این طرح با نام ویرگول است. دوستان ما در اتاق فکر و محتوا، به این نتیجه رسیدند که دانشجو را در این فضا درگیر کنند که بیاید از مهم ترین و تأثیرگذارترین شخص زندگی تشکر کند. به این صورت که همان جا گوشی خودش را دربیاورد و تشکر کند. برداشت از این موضوع و دلیل این کار چیست؟ این موضوع را می خواستند به موضوع اصلی در داخل همایش ارتباط بدهند. این تشکرها پخش می شد و دانشجویان با این فضای فکری که از مهمترین شخص زندگی تشکر کنیم، چند هفته ای درگیر بودند تا به این همایش دعوت شدند و داخل همایش دوستان به این محتوا می خواستند برسند که بیاییم از مهمترین نعمتی که خدا به ما داده تشکر کنیم. این نعمت همان وجود مقدس امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف در زندگیمان و در عصری که ما در آن قرار داریم است. این غایت نعمت هاست. حال نعمت های دیگری مانند زندگی کردن، پدر و مادر، نعمت هایی که می توان بی شمار اسم برد و نام برد وجود دارد. اما هدف دوستان این بود که بحث تشکر از خداوند به خاطر بهترین نعمت که امام زمان ما هستند، باشد.

دوستان ما مهندسی دعوتی هم داشتند که به همان صورت جشن «لطفا بدون چتر بیایید» بود. کارت دعوت و شاخه گل رزی با این تفاوت که با هر دانشجو دو دقیقه به گفت و گو می نشستند و آنها این دانشجو را برای این محتوای تشکر آماده می کردند. قابل ذکر است که من اسم ویرگول را هم به شما توضیح بدهم. ویرگول به معنای لحظه ای درنگ در تشکر از اوست. می گوییم شما در زندگیتان ویرگول بگذارید، یک لحظه مکث کنید، لحظه ای درنگ کنید و به نعمت هایی که به شما داده شده، فکر کنید و آنها را برای خود بشمارید و از بهترین نعمتی که خداوند به شما داده، تشکر کنید.

دوستان همایشی هم داشتند با اجرای متفاوت و جدیدی که این اجرا را هم خودشان در اتاق محتوا به این نتیجه رسیدند. همایش به صورت مجری محور برگزار شد و به صورت ارتباط مستقیم مجری و مخاطب که همان دانشجو است، بود. این اجرای همایش هم با محتوا و بحث تشکر پیش رفت. شاخ و برگ هایی هم در این همایش می توان استفاده کرد. مثلا تابلویی چوبی آماده شده بود که درون آن میخ هایی کوبیده شده که ویرگول را نشان می داد. ویرگولی به صورت علامت و نخ کامواهایی آماده شده بود کنار این تابلوها که شما باید میخ ها را به هم وصل می کردید و بعد از حدود ۵۰۰ تا هزار مشارکت، این ویرگول دیده می شد و در آن تابلو خودش را نشان
می داد. یک ایده دیگر این بود که یک گاری آماده کرده بودند و روی آن پشمک گذاشته بودند و در سطح دانشگاه می چرخید و به دانشجوها پشمک می دادند و جشن ویرگول را معرفی می کردند. این یک ایده جدید و خلاقانه بود تا ما محیط را نشاط بخش کنیم.

فضاسازی و تعظیم شعائر:

یکی از مهم ترین موضوعات، بحث فضاسازی و تعظیم شعائر است. فضاسازی به این معنا که تمامی سطح دانشگاه به وسیله ما و دوستانمان تزئین شود. یک هفته مانده به نیمه شعبان، فضای دانشگاه عوض شود و دانشجوی بی دغدغه حال حاضر، فکر کند که الان چه موضوع و مناسبتی است که فضای دانشگاه عوض شده است و این پارچه را زده اند یا این گل ها را این جا کار کرده اند. خیلی مهم است که فضای نشاط بخش و فرح بخشی برای دانشجو و دانشگاهیان آماده شود.

از جمله کارهایی که می شود در فضاسازی و تزئینات انجام داد، نصب پلاکاردها و پارچه هایی با موضوع و مضمون همان مناسبت، در نقاط مختلف دانشگاه است. دومین موردی که می توان نام برد، نصب بنر و پارچه های بزرگ است. یکی از کارهایی که دوستان ما در دانشگاه انجام دادند، این بود که یکی از دیوارهای دانشگاه که می شد روی آن یک پارچه یا بنر بزرگ نصب شود، شناسایی شد. این دیوار پنجره نداشت. دوستان ما یک بنر خیلی بزرگ در ابعاد ۵ در ۸ متر که یک فضای خیلی بزرگ را در بر می گرفت، آماده کردند و آن را به وسیله جرثقیل و نصّاب در ارتفاع ۲۵ متری از سطح زمین نصب کردند. این تابلو از داخل خیابان، از فاصله خیلی دور دیده می شد و یک محتوای خیلی زیبایی را هم روی آن گذاشته بودند. مثلاً برای فاطمیه، یکی از سخنان حضرت زهرا سلام الله علیها و برای نیمه شعبان یک فراز از دعای ندبه یا یک فراز از دعای عهد را کار کرده بودند. از دیگر کارهایی که می توان کرد، پارچه آرایی است. یعنی
پارچه های رنگی با متراژ بلند آماده شود و در فضای لابی های دانشگاه، از یک طبقه نصب شود و تا یک طبقه دیگر کشیده شود و به آن طرح و حالت زیبا بدهیم.

یکی از کارهایی که برای اعیاد خیلی خوب است، گل آرایی می باشد. اصلا گل و فضای طبیعت، یک نشاط خاصی می بخشد و واقعا روحیه دانشجو را عوض می کند. خب چه بهتر که با این کار به دانشجو بفهمانیم که این گل و تزئیناتی که می بینی، به خاطر میلاد امام زمانمان است. این تغییرات در دانشگاه خیلی باعث جذب و نشاط می شود و در جذب حداکثری تأثیر دارد و دانشجو با خودش می گوید اینها چقدر زیبا و نو کار می کنند. روی بحث تزئینات خیلی فکر کنید. مثلا برای عید نیمه شعبان می شود در ورودی های دانشگاه شیرینی هم پخش کرد.

یکی از بحث های دیگر، طرح مسابقه در فضای مجازی است که می تواند در شبکه های مختلف هم در فضای تلگرام، هم در اینستاگرام باشد. همچنین می توانید اِلِمان هایی در سطح دانشگاه ایجاد کنید که دانشجوها با این المان ها عکس بگیرند و در فضای مجازی با هشتک خاصی پخش کنند.

جمع بندی:

بحث اهمیت برگزاری جشن در دانشگاه را جدی بگیرید. این دورانی هست که می آید و می گذرد. خیلی از دوستان ما بودند که افسوس خوردند از این که این بازه زمانی را غنیمت نشمردند. این موارد را حتما در دستور کار و برنامه های خود قرار بدهید. برای کار فرهنگی خودتان اهمیت قائل بشوید و حتما یک طرح نوشتاری یا همان پروپوزال را آماده کنید و بعد با دست پر به نهاد فرهنگی دانشگاه مراجعه کنید. جوری نباشد که آنها بتوانند به یک گوشه از برنامه شما ایراد بگیرند و مهمترین موضوع اعتماد داشتن به کار و ایده خودتان است. اگر شما به ایده و طرح خودتان اعتماد نداشته باشید، نمی توانید آن مسئول را مجاب کنید که برای این کار شما مجوز صادر کند، پول بدهد و پشت کار شما بایستد. اگر ایده جدیدی داشته باشید، قطعا مخاطب همراه شما می آید و به شما اعتماد می کند. یک کاری کنید که مخاطب به شما اعتماد کند. ان شاءالله که توانسته باشم تجربه ای را به شما بزرگواران انتقال داده باشم و توانسته باشید از صحبت های من اندک برداشتی برای فعالیت در دانشگاه کرده باشید. در پناه صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف باشید.

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم