کارگاه آموزشی شماره 197 - مهندسی دعوت جشن های اینترنتی

صوت بخش اول

بسم الله الرحمن الرحیم

عرض سلام و خیر مقدم خدمت شما بزرگواران؛ به کارگاه مهندسی دعوت در مراسم های آنلاین یا مراسم های اینترنتی و تبریک عرض می کنم عید مبعث گذشته و اعیاد بسیار با فضیلت و ارزشمند آینده، میلاد امام حسین علیه السلام، میلاد حضرت ابوالفضل علیه السلام و میلاد امام سجّاد علیه السلام را خدمت شما بزرگواران. بحث خود را با قرائت دعای شریف فرج و سلامتی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف آغاز می کنم:

بسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّهِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَهِ وَ فی کُلِّ ساعَهٍ وَلِیّاً وَ حافِظاً وَ قائِداً وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً. بِرَحمَتِکَ یا اَرحَمَ الرّاحِمین.

مهندسی دعوت به اقداماتی می گویند که برای اینکه بتوانیم مخاطب خود را در برنامه ای که طراحی کرده ایم، تحت عنوان جشن حضوری یا مراسم آنلاین، شاهد حضور آنها باشیم، انجام دهیم. اساساً بحث دعوت را اگر فقط یک اتفاق بدانیم، به نظر من به مراسم و جشن اینترنتی یا مراسم آنلاین ما به شدت خسارت وارد می شود. چرا که دعوت یک اتفاق نیست، یعنی یک عمل نیست. صرف اینکه من یک کارت را به یک نفر برسانم و تمام و بگویم دعوت را انجام دادم، برویم سر کارهای بعدی؛ تقریباً تحلیل اشتباهی است. ما دعوت را به عنوان یک فرآیند می دانیم که مراحل مختلفی دارد و تک تک این مراحل باید در یک بازه زمانی شاید ۲ یا ۳ هفته ای پشت سر هم اتفاق بیافتد و برنامه ریزی های مختلفی روی این ها انجام شود تا بتوانیم شاهد نتیجه مورد نظر که حضور افراد است، باشیم. بنابراین دعوت از دیدگاه بنده حقیر، یک اتفاق و یک کار کوچک نیست. اتفاقی که مثلاً فرض کنید یک ساعته انجام شود، نیست. یک فرآیند است. ما باید به شکل کامل تک تک مراحل آن را بررسی کنیم و با هم مورد نقد قرار بدهیم و نظرات شما هم البته در این فرآیند خیلی می تواند به ارائه بنده کمک کند. خواهش می کنم نظرات خود را به دستیار معرفی شده در کانال که لینک آن خدمت شما ارسال شده یا ارسال می شود، بفرستید و مابین مباحث من سعی می کنم حتماً به نظرات شما بزرگواران هم توجه کنم و آنها را در کارگاه ارائه کنم که کار از حالت یک طرفه به یک بحث تعاملی تبدیل شود.

این تصویر، تقریبا آن فرآیندی است که ما در دعوت می توانیم روی آن کار کنیم و امروز کلاً می خواهیم فقط در مورد همین تصویر صحبت کنیم. تمام مطالب در این تصویر آمده و می خواهیم روی تک تک موارد آن صحبت و بحث کنیم و ان شاءالله، امیدوارم که بتوانم مطالب مفیدی را خدمتتان ارائه کنم. من تصویر را بارگذاری می کنم و ادامه توضیحات را بعد از بارگذاری تصویر خدمتتان عرض می کنم.

یک مقدار در رابطه با نموداری که با همدیگر تحت عنوان فرآیند دعوت می بینیم، صحبت کنیم و بعد ان شاءالله مباحث را دقیق تر ادامه می دهم. در این نمودار ما شاهد ۶ مرحله هستیم که مرحله اول تعیین زمان، مکان و مخاطب هست. مرحله بعدی مرحله اطلاع رسانی است. مرحله سوم ایجاد انگیزه در مخاطب برای حضور در برنامه است که تقریباً یک پروسه دو هفته ای می باشد. پروسه اطلاع رسانی در ۲ یا ۳ روز اتفاق می افتد. ایجاد انگیزه شاید در ۱ هفته یا ۲ هفته اتفاق می افتد. مرحله چهارم مرحله یادآوری است که در همان روز برنامه یا شب قبل آن اتفاق می افتد. مرحله پنجم اطمینان از حضور است که دقیقاً در زمان اجرای برنامه ما اتفاق می افتد که مطمئن شویم آیا واقعاً مخاطب ما حضور پیدا کرده یا نکرده و مرحله ششم بازخوردگیری و ارزیابی از مخاطب ما است که در پروسه دعوت ما به شدت مؤثر است و به ما کمک می کند برای دعوت های آینده یعنی آن چیزی که در بحث بازخوردگیری و ارزیابی ما شاهد آن هستیم، به شدت می تواند در ارائه ها و در برنامه های بعدی ما مؤثر باشد. پس می تواند به بحث دعوت کمک کند.

سرفصل اولی که باید به آن بپردازیم، بحث تعیین مکان، زمان و مخاطب است.

اولین گزینه آسانی دسترسی به مراسم است که خیلی مهم است. مراسم آنلاین خود را چگونه برگزار می کنیم؟ مخاطب چقدر به این فضا دسترسی آسان دارد؟ مثلاً عرض کنم خدمت شما این روزها که تلگرام فیلتر است، قطعاً تلگرام بستر مناسبی برای اجرای مراسم ما نیست یا مثلاً یوتیوب که فیلتر هست، قطعاً ما در یوتیوب نمی توانیم برنامه آنلاین خیلی خوبی داشته باشیم. پس باید بستری را انتخاب کنیم (مثل آپارات و اینستاگرام) که فیلتر نباشد و دسترسی به آن برای افراد آسان باشد. حتی اگر الان برویم یک نرم افزاری را پیدا کنیم که این نرم افزار برای افراد و مردم ناآشنا است و فیلتر هم نیست ولی دسترسی به آن سخت است، افراد در آن یوزر ندارند، اصلاً عضو این شبکه نیستند، بخواهیم مراسم را در آن اجرا کنیم، عملاً به نوعی نتوانستیم این داستان را درست مدیریت کنیم و عملاً مخاطب ما ریزشی در بحث دعوت دارد. یعنی ما هر چه دعوت می کنیم، باز هم یک عده ای چون نمی توانند دسترسی آسانی به مراسم داشته باشند، پروسه و فرآیند دعوت ما دچار لطمه می شود.

موضوع دوم، بهترین زمان های برگزاری است. منظور از زمان های برگزاری این است که به مخاطب خود نگاه کنیم و بسنجیم شاید بهتر باشد که من قبل از اینکه این موارد را توضیح دهم، بیایم در مورد چهارم و انتخاب گروه مخاطب را اول بگویم. حتماً باید در مورد مراسم آنلاین خود گروه مخاطب خود را انتخاب کنیم. آیا گروه مخاطب ما خصوصی است یا عمومی؟ یعنی چه؟ یعنی ما یک موقعی برنامه خصوصی داریم، می خواهیم ۲۰ نفر اعضای فامیل حتماً حاضر باشند. اصلاً هیچ برنامه دیگری برای شخص دیگری نداریم. به بقیه کاری نداریم. فقط می خواهیم همین ۲۰ نفر حاضر باشند. پس دلیل ندارد که بیاییم بقیه را دعوت کنیم. چون اصلاً آنها مخاطب هدف ما نیستند. این برنامه ما ویژه ۲۰ نفر فامیل خودمان است. پس برنامه ریزی ها در بحث دعوت فرق می کند. گاهی هم نه. برنامه ما، برنامه عمومی است. دوست داریم عموم افراد حاضر در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی را دعوت کنیم که باز هم این عمومی ۲ دسته می شود: دسته اول عمومی است که شامل همه می شود. همه قشر افراد یا عمومی که گروه خاصی را شامل می شود.

مثلاً در بحث های عمومی، گاهی مخاطبان ما فقط افراد مذهبی هستند. اصلاً افراد کمتر مذهبی، غیرمذهبی مخاطب ما نیستند. این در دعوت ما تأثیر می گذارد و فرایند دعوت ما را متفاوت می کند. پس باید به آن توجه کنیم. یا مثلاً فرض کنید برای برنامه ای که ما برای پزشکان طراحی کردیم، این مخاطبین، یک مخاطب عمومی است ولی گروه خاص فقط پزشکان یا فقط اساتید دانشگاه هستند که این برنامه برایشان مفید بوده است یا مثلاً یک برنامه را طراحی کردیم فقط برای بانوانی که دانشجو هستند. این یک قشر خاصی از مخاطبان عمومی هست. یعنی باید بگردیم در فضای مجازی دنبال بانوانی یا آقایانی که دانشجو هستند. این ها بحث دعوت ما را متفاوت می کند. پس ما اولین مرحله باید گروه مخاطب را انتخاب کنیم. بحث دوم این است که حالا گروه دوم را انتخاب کردیم، بیاییم بگویم برای این مخاطب مورد دوم بهترین زمانهای برگزاری چیست؟

یعنی چه؟ یعنی مثلاً فرض کنید اگر مخاطب من پزشکان هستند، معمولاً بعد از ظهرها سرکارهستند، معمولاً ظهرها یا شب ها، آخر شب ها آزادتر هستند. ساعت برنامه را با این مخاطب تنظیم کنیم، یا من اگر مخاطبم خانم هایی هستند که فرزند کوچک در خانه دارند، بهترین زمان برای برگزاری برنامه می تواند ساعت ده شب باشد که آنها فرزندانشان را خوابانده باشند تا بتواند به برنامه من برسند. مثلاً اگر برنامه ساعت پنج بعدظهر باشد، بچه ها بیدار هستند و دوست دارند با مادر و یا پدرشان بازی کنند. این زمان مناسبی برای برگزاری مراسم ما نیست. یا به طور کلی آماری که در فضای مجازی خیلی معروف هست و تقریباً همه گزارشات و سایت ها و همه آماری که برای حضور مردم (حالا حداقل در ایران این اتفاقات را مطمئن هستم ولی خارج از کشور خیلی اطلاعات دقیقی ندارم. برای همین استناد نمی کنم) ولی داخل کشور، ما شاهد این هستیم که بیشترین زمان حضور مردم سمت بعد ازظهر هست. یعنی سمت صبح مردم کمتر در فضای مجازی هستند. خب دلایل خاص خودش را هم دارد. به هر حال بعضی از خانم ها و آقایان سر کار هستند و دسترسی آنها در فضای مجازی محدودتر است. بیشترین زمان دسترسی به فضای مجازی، مثلاً برای خانم خانه، چون درگیر کارهای خانه است، صبح به فضای مجازی کمتر است، یا زمانی که فرزندشان خوابیده، دسترسی بیشتر است. به همین خاطر در بحث فضای مجازی این موضوع خیلی مرسوم و معمول است. مثلاً شما می خواهید در تلگرام تبلیغ بگذارید. پست هایی که صبح بخواهید بگذارید، هزینه تبلیغات این پست، اگر پنجاه هزار تومان هست، شب که این پست را بخواهید بگذارید، هزینه تبلیغ آن حدود هفتاد، هشتاد تومان است. چرا؟ چون مردم بیشتر شب در فضای مجازی هستند. چرا ما کارگاه خودمان را ساعت ۱۰ شب برگزار می کنیم؟ چون افرادی که مخاطب کارگاه ما هستند، معمولاً در شب راحت تر می توانند در کارگاه شرکت کنند و شاید قبل آن درگیری های مختلف دارند و نمی توانند شرکت کنند.

پس موضوع زمان برگزاری یک سری فاکتورهایی دارد که باید با توجه به مخاطب مان بدانیم که چطور آن را برنامه ریزی کنیم و در جریان بعضی از کلیات باشیم. مثلاً یکی از کلیات فضای مجازی ساعت بعد از ظهر، ساعت شب مخاطب فضای مجازی خیلی بیشتر از ظهر و صبح است. پس موفقیت ما در دعوت در این زمان ها بیشتر خواهد بود.

بحث سوم مدت مراسم است. ما در یک برنامه حضوری شاید مراسم تا سه یا چهار ساعت داشته باشیم ولی در فضای مجازی افراد کلاً خیلی زمان زیادی را به یک کار خاص نمی دهند. همیشه در عجله هستند. بیشترین زمانی که بتوانیم یک نفر بیننده به جهت اینکه طرف چشمش خسته می شود و نمیتواند ادامه بدهد، به نظر می آید که همان بین یک ساعت و نیم تا دو ساعت مناسب است. نباید بیشتر از دو ساعت برنامه باشد. تجربه هم در برنامه های مختلف آنلاین معمولاً این موضوع را ثابت کرد که وقتی یک مقدار زمان برنامه را بیشتر می کنیم، ریزش جدی مخاطب را داریم.

موضوع پنجم که بحث خیلی مهمی است، البته این یک، دو، سه، چهارهایی که من می گویم، الویت بندی نیست. فرصت نکردم که دسته بندی کنم و خودتان می توانید الویت بندی کنید. مثلاً به نظر من مورد پنجم، مورد اول است. این مورد یعنی اول ما باید برنامه را هدفگذاری کنیم.

منظور از هدف گذاری برنامه چیست؟ منظور این است که ما بدانیم که در این برنامه می خواهیم چه اتفاقی را رقم بزنیم؟ مثلاً ما زمانی در گروهی بودیم و فعالیتی به نام مراسم استقبال از عید غدیر داشتیم. این مراسم آنلاین هم بود. آن وقت ما می دانستیم که مخاطبان ما کسانی هستند که احتمال می دهیم علاقه مند باشند. بخواهند در عید غدیر کار کنند. هدف برنامه چه بود؟ هدف برنامه این بود که هر کس اگر از آن سالن یا از آن کانال برنامه صوتی یا تصویری بیرون آمد، تا پایان برنامه با ما همراه است. از برنامه جدا شد، یک انگیزه بسیار بالای درونی داشته باشد برای این که در عید غدیر قدمی برای امام امیرالمؤمنین علیه السلام بردارد. این می شود هدف برنامه ما، پس کل برنامه و محتوای برنامه حول این هدف می گذرد یا یک مثال دیگر درباره نیمه شعبان که در پیش داریم، خدمتتان عرض کنم. همین شعاری که امسال خیلی کار شده (امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف امید و پناه همه) وقتی می خواهیم هدف و برنامه ما این باشد به مردمی که مخاطب و هدف برنامه ما هستند، این مفهوم را منتقل کنیم که آقا به همه جا پناه می بریم. مثلاً فرض کنید به هزاران رمال ، فالگیر و هزار تا فضاهای مختلفی که درکشور ممکن است باشد یا نباشد، دستاویز می شوی، برای حل مشکل و مسئله ات ختم های مختلف برمی داری، بیا به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به عنوان یک پناه نگاه کن. اگر واقعاً در دره خطرناک هستی و احتمال می دهی که در این دره بیافتی، گفتی اگر کرونا آمده و احساس می کنی که خودت و خانواده ات را خطر جدی تهدید می کند، بیا به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به عنوان پناه نگاه کن، بیا به حضرت پناه ببر. برای پناه بردن، وقتی ما در دره خطرناک هستیم، اگر چشممان به جان پناه بیافتد، قطعاً وقتی می بینیم که بهمن قرار است روی ما بریزد و برف زیادی ممکن است ما را از بین ببرد، قطعاً به سمت آن جان پناه حرکت می کنیم. سعی می کنیم پیدایش کنیم. یک قدمی برمی داریم. یک حرکتی می کنیم و خودمان را در آن پناهگاه نجات می دهیم. امروز بیاییم به مردم در جشن آنلاین مان بگوییم: مردم! امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف یک پناهگاه است و با مثال ها و برنامه های مختلف این موضوع در افراد القاء کنیم. بیایم به امام زمانمان به عنوان یک پناهگاه مراجعه کنیم و مطمئن باشید نتیجه می گیریم. این می تواند یک مفهوم هدف گذاری خوب باشد و در اثر همین هدف گزاری، اسم جشن ما و مراسم ما در می آید. مثلاً آن مراسمی که من برای غدیر خدمتتان مثال زدم، اسمش «به سوی غیر» بود. اسم مراسم ما این مضمون را در خودش داشت که ما برای انجام کاری در غدیر آماده می شویم. پس اسم گذاری برنامه و همه این موارد بر مبنای هدف است. گروه مخاطب بر مبنای هدف انتخاب می شود و تمام این موارد بر مبنای هدف جلو می رود. فلذا باید بحث هدف را خیلی جدی بگیریم و در انتخابش دقت کافی داشته باشیم. بر اساس همین هدف ما باید سین برنامه مان را بنویسیم. یعنی چه؟ خدمتتان مثال عرض می کنم: یعنی مثلاً اگر ما ۲ ساعت برنامه داریم، دقیقا از ساعت ۸ شروع و تا ۱۰ شب ادامه دارد. بین ساعت ۸ تا ۸:۰۵ قرار هست در مراسم آنلاین ما چه اتفاقی بیفتد؟ بین ساعت ۸:۰۵ تا ۸:۱۵ چه اتفاقی؟ و بر اساس «سین» برنامه باید به مخاطب هم اطلاعاتی در بحث دعوت به مخاطب بدهیم. یعنی چه؟ فرض کنید در سین برنامه معلوم می شود که ساعت ۸:۳۰ تا ۸:۴۵ یک مداح خیلی به نام و سرشناسی در این برنامه قرار است مدح امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را بخواند. پس وقتی سین مان مشخص شد، در خود دعوت برنامه هم با توجه به تعیین زمان، مکان و مخاطب یک جمله می نویسیم: مثلاً با حضور مداح ارجمند و ذکر مناقب امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف که می تواند خیلی مؤثر باشد. همه را می نویسیم تا بتوانیم اطلاعات کاملی در مورد سین برنامه و اتفاقاتی که قرار است در برنامه ما بیفتد، به مخاطب بدهیم. کلاً موضوع تعیین زمان، مکان و مخاطب ممکن است سوژه ها و نکات مهم دیگری هم داشته باشد که خود شما هم می توانید به آنها اشاره کنید.

لذا وارد مرحله دوم از دعوت می شویم که بحث اطلاع رسانی هست. در بحث اطلاع رسانی ما دو سر فصل داریم. سرفصل اول، روش های اطلاع رسانی و سر فصل دوم، ابزارهای اطلاع رسانی است. روش های اطلاع رسانی یعنی این که ما چگونه می توانیم برنامه خود را به اطلاع افراد برسانیم. در بحث روش های اطلاع رسانی می خواهیم بگوییم که به چه روش هایی می توانیم به مردم اطلاع بدهیم که ما این مراسم را داریم. پس اولین مرحله این که به یکسری از افراد یک پالس ذهنی ایجاد کنیم، با این عنوان که ما به شما اطلاع می دهیم که این اتفاق دارد انجام می شود. این اطلاع رسانی قدم اول است. در ذهن مخاطب این شکل می گیرد که بله چهارشنبه آینده یا چهارشنبه دو هفته دیگر جشنی به نام جشن «جان پناه» برگزار خواهد شد. و این موضوع در ذهن مخاطب شکل می گیرد و بعداً ما قرار است روی این اسم، محتوا و عنوانی که به مخاطب برای مراسم مان گفته ایم و ضمناً در این جشن فلان مداح هم برنامه دارد یا در این جشن زیارت آل یاسین هم قرائت می شود (و مثال هایی از این دست) کلیتی از این جشن بگوییم. در این جشن، یک بحث کارشناسی زیبا توسط یک منبری ارجمند قرار است، ارائه شود. پس در مرحله اطلاع رسانی، اولین قدم این است که ما چگونه می خواهیم اطلاع رسانی کنیم؟ یا به صورت حضوری است یا مجازی. در بحث حضوری ما بنرهای سطح شهر را داریم که به هر حال به نظر می رسد حتی در همین شرایط کرونا نصب این بنرها در سطح شهر بلا مانع باشد و بتوانیم بعضی از برنامه های خودمان را از طریق بنرها و تابلوهای شهری اطلاع رسانی کنیم. گاهی اوقات به وسیله کارت یا پک دعوت، دعوت مان را انجام می دهیم. یعنی یک بسته یا کارتی را به خانه افراد می فرستیم. گاهی اوقات پوستری را نصب می کنیم. مثلاً فرض کنید که در نانوایی محل مان پوستری نصب می کنیم که از آن طریق برنامه خودمان را اطلاع می دهیم و از طریق آن وارد برنامه آنلاین می شوند و در مراسم ما شرکت می کنند. گاهی اوقات یک دعوت حضوری داریم، یعنی چه؟ یعنی وقت می گذاریم، می رویم، می گوییم: سلام! ما چهارشنبه برنامه ای داریم و آمده ایم شما را دعوت کنیم و برویم. این یک حس خیلی خوبی به مخاطب می دهد و این معنا را می دهد که ما برای او ارزش قائل شده ایم. در مورد بحث بستر زمان و مکان خوب و گوشی اینترنت دار سؤالی پرسیده اند که ممکن است خیلی ها نداشته باشند. این یکی از بحث هایی است که در ادامه عرایضم به آن خواهم رسید، در بحث موانع ان شاءالله توضیح خواهم داد.

در سر فصل دوم روش های اطلاع رسانی، روش مجازی را داریم. حال در بحث مجازی باید چه کنیم؟ باید یک بنر آماده کنیم که طرح گرافیکی را در ابعاد معمولاً مربعی طراحی کنیم و زیرنویسی هم پایین بنر بگذاریم. برای این موارد باید فکر کنیم و برنامه ریزی کنیم، باید بعضی وقت ها سعی و خطا کنیم. حالا من یک سری از موارد را می گویم ولی واقعاً سعی و خطا هم لازم است. مثلاً بعضی از افراد را دعوت می کنند و در دعوت مشخص نیست چه چیز نوشته اند، اسم برنامه خوانده نمی شود. بنر باید کاملا واضح باشد. بنرهایی که در فضای مجازی منتشر می شود، باید کاملا خوانا باشد. مثلاً در زیر نویس آن گفته اند: در برنامه ما شرکت کنید، زیرش هم آدرس پیج اینستاگرام خود را گذاشته اند. خب عبارت کال تو اکشن (Call To Action) ندارند. عبارت کال تو اکشن یعنی چه؟ یعنی عبارتی که افراد را صدا بزنیم تا کاری را انجام بدهند. مثلاً به جای اینکه خشک و خالی اسم و آدرس پیج مان را زیر آن پست بگذاریم، بنویسیم اگر دوست دارید این اتفاق برای شما بیفتد، حتماً در پیج زیر عضو شوید و آماده حضور در این مراسم آنلاین باشید. یعنی طرف مقابل را تشویق کنیم که بیایید عضو شوید، فالو کنید و این اتفاق را رقم بزنید. یک نکته جالب بگویم: بعضی از افراد وارد کانال تلگرام یا ایتا و سروش می شوند و شخص نمی داند باید روی عبارت joined یا پیوستن کلیک کند، اگر ما همین را زیر بنر دعوت مان بنویسیم که لطفاً بعد از ورود این عبارت joined را بزنید، خیلی خروجی ما در بحث دعوت و کسانی که عضو کانال ما می شوند، فرق می کند. یا اگر حرکت دیگری بزنیم، خیلی بهتر است. مثلاً پیج مان را خصوصی (private) کنیم و از همان اول عمومی (public) نکنیم و پرایوت کنیم. یک لینک به ما می دهد و با زدن روی لینک، خود به خود عضو می شوند و نیازی به کلیک جوین شدن نیست. یعنی وارد که
می شوند، عضو می شوند. این موضوع خیلی به ما کمک می کند. پس بهتر است که کانال تلگرام مان را خصوصی بسازیم و افراد با زدن روی لینک جوین به کانال شوند. پس این موارد در زیرنویس خیلی مهم است. یا مثلاً استفاده از شکلک ها، زیرنویس ها را جذاب تر می کند. زیرنویس خشک و خالی، متن درهم نوشته شده، جذاب نیست و شکلک ها در زیرنویس کمک زیادی می کند. مثال دیگر وجود فاصله ها در زیرنویس، جمله هایی که می نویسیم، از هم فاصله داشته باشد ،خیلی به کار کمک می کند و در صورتی که این فاصله ها نباشد، کار سخت می شود. اگر بخواهیم از منظر دیگری خدمتتان بگویم، گاهی اوقات متن های خیلی طولانی در فضای مجازی اصلاً خوانده نمی شود. مثلا شما در تلگرام، اینستاگرام بیشتر از سه، چهار پاراگراف نمی توانید داشته باشید.

مثلا یک مقاله ۱۰ صفحه ای نوشته می شود که هدف از ارسال این مقاله دعوت افراد به جشن است و این جذابیت در فضای مجازی ندارد و لذا خوانده نمی شود و مخاطب را از دست داده ایم.

بحث طراحی بنر است که حتی می توان سلسله بنر داشت.

بنر اول یک تکه از پازل جشن و یا مراسم ما را به نمایش بگذارد. بنر دوم تکه دیگری از پازل مراسم ما را به نمایش بگذارد.

و بنر سوم که پروسه دعوت است و می توان خلاقانه این کار را انجام داد و مجال صحبت در این زمان نیست، اما گاهی اوقات از طریق یک فایل صوتی می توان دعوت کرد. مثلا فرض کنیم در بحث دعوت مراسم نیمه شعبان یک ویس ضبط کنیم. چون بازدید ویس قطعاً بیشتر از فایل های فشرده mp3 است. چون شخص می گوید برای من ویس آمده و ضریب نفوذ بالاتر است.

در ویس بگوییم: سلام حال شما خوب است؟ و قصد داریم شما را به جشن دعوت کنیم و زیر همین ویس مکان و زمان درج شود و لطفا در این کانال تلگرام یا پیج اینستاگرام عضو شوید و جمله ما لحظه شماری می کنیم برای حضور شما در جشن را داشته باشیم.

این حس من در مکالمه خیلی قوی تر از حس من در متن است. در مخاطب تأثیرگذارتر است و مخاطب بیشتری جذب می شود. چون از بُعد جدیدی بنام صوت استفاده می کنم. پس می تواند ضمیمه دعوت و یا یکی از مراحل هم باشد و توضیح خواهیم داد. یکی از بهانه های دعوت ما می تواند باشد.

بحث دیگر کلیپ تصویری کوتاه است که ۱ دقیقه ای باشد، نه کلیپ ده دقیقه ای. چون کلیپ ۱۰ دقیقه ای بخاطر حجم بالای دانلود دیده نمی شود. پس باید کلیپ ۱ یا ۲ دقیقه و حجم دانلود باید کمتر از ۵ یا ۶ مگ باشد و حجم و مدت زمان در دیده شدن و تأثیر کار بیشتر خیلی مهم است و اگر بتوانیم گره ای که در آن کلیپ ارسال می کنیم، در ذهن مخاطب با ارسال کلیپ ایجاد کنیم و ذهن مخاطب درگیر شود؛ برای حضور در مراسم قطعاً موفق تر عمل کرده ایم.

و دیگر تکنیک بحث مسابقه است. مثالی را عرض کنم: مراسمی بود در یکی از خیابان ها که محل سکونت ما نبود و لذا همسایه ها ناآشنا بودند و فقط بزرگواری از ما خواسته که در منزل ایشان جشن بگیریم. ما مسابقه ای طراحی کردیم و سؤالات و پاسخ نامه را در خانه همسایه ها می دادیم و می گفتیم ۳ تا سکه ربع بهار آزادی هم جایزه مسابقه است و بصورت پیامکی جواب را ارسال کنید.

یکی از چیزهایی که در جدول نیامده و اضافه اش می کنم، اینست که قبل از حضور مخاطب در مورد حضور یا عدم حضور او اطلاعات داشته باشیم. هدف ما چه بود؟ نمی دانستیم چه تعداد شام باید تدارک ببینیم؟ لذا گفتیم با طرح مسابقه و پیامک هر تعداد پیامک به دستمان رسید، ما تعداد مثلاً ۵۰ عدد بیشتر غذا تهیه می کنیم و بعد اگر پیامک کمتر ارسال شد، ما تعداد بیشتری از افراد را دعوت می گیریم. چون وقت داریم و مثلاً ظرفیت ۲۰۰ نفر است. پس هنوز می توانیم بیشتر دعوت بگیریم و قبل از اینکه بخواهیم با شوک روبرو شویم، این مسابقه شوک را به ما می دهد و می گوید دعوتت ضعیف بوده و مثلاً آنقدر نفر بیشتر ثبت نام نکرده اند و تو باید بیشتر بر روی روش های اطلاع رسانی کار کنی. پس مسابقه و جایزه خودش بهانه ایست برای حضور افراد.

موضوع دوم ابزارهای اطلاع رسانی است. یعنی وقتی می خواهیم روش های پست و ویس و بنر را انجام دهیم، بایستی بوسیله یک سری ابزار به گوش مخاطب برسانیم که مختلف هستند. یکی تماس تلفنی است که ۲ دسته می باشد، تماس دستی و تماس اتومات در اینترنت سرچ کنید. یک سری سایت ها هست که تماس اتومات یا تماس با گروه شماره ها یا پیغام صوتی و یا پیام صوتی را توضیح داده اند. شما یک صدا ضبط می کنید. مثلاً: سلام حال شما خوبه؟ ۲ هفته دیگر جشن داریم. مثل همین تماس هایی که از مخابرات گرفته می شود با این مضمون که مهلت بدهی شما تمام است و خط شما تا فلان روز قطع می شود و… که صدا را از قبل ضبط کرده اند و برای مخاطبین ارسال می شود. پس تماس تلفنی می تواند اتومات باشد.

و یا دستی به این نحو که ما ۱۰ نفر هستیم و بین خودمان تقسیم می کنیم و زنگ می زنیم و اطلاع رسانی می کنیم.

مرحله بعدی پیامک هست و به ۲ روش انجام می شود: روش موبایل و روش سامانه پیامک.

لازم است تذکر ۲ را خدمتتان بگویم: اول اینکه دیده نشدن در فضای مجازی.

آقای محترم و خانم محترمی که پستی را در تلگرام یا پیج اینستاگرام می گذارید، پست شما حتی اگر ۱۰۰۰ ویو خورده باشد، یعنی ۱۰۰۰ نفر دیده باشند، در واقع ممکن است ۳۰۰ نفر بیشتر ندیده باشند. یعنی در فضای مجازی خیلی رایج است و ممکن است برای شما هم اتفاق افتاده باشد و بنده یک جمله کلیدی دارم که باید نوشته شود.

ما در دعوت در همه مراحل باید خودمان را جای مخاطب بگذاریم و فعالیت را تحلیل کنیم.

یعنی چه؟ یعنی خودمان را جای مخاطب بگذاریم منظور از خودمان یعنی شخص خودم نیست اطرافیان و حس های آنها را به اشتراک بگذاریم مثلاً من وسواس دارم و از ارتباط تلفنی حالم بد می شود. این سلیقه ای می شود ولی اگر پنج نفر شدیم، سه نفر حس خوب دارند و می گویند در این شرایط فعلی اگر کسی تماس بگیرد و دعوت کند، خوشحال می شویم. از بین ۵ نفر، سه نفر حس خوب دارند و این روشی است که جذب می کند. پس این نکته کلیدی را آویزه گوش خود کنیم. در دعوت در همه مراحل باید خودمان را جای مخاطب بگذاریم و فعالیت ها را تحلیل کنیم. اگر برای دعوت پست ساختیم، این را حداقل برای پنج نفر بفرستیم و بگوییم که حس شما از این پست چیست؟ از این پست چه چیزی می فهمید؟ موضوع برنامه را می فهمید؟ طرح آن برای شما گویا و جذاب است؟ آیا فهمیدید که این برنامه کی انجام می شود؟ زمان و مکان آن برای شما خواناست؟ آیا پیام زیر عکس نوشته شده تو را مجاب کرد که در اینستاگرام عضو شدی؟ پس این جمله، جمله کلیدی است که باید در همه مراحل خودمان را جای مخاطب بگذاریم و فعالیت را تحلیل کنیم.

در مورد تذکر ۱ می خواهیم بگوییم خودمان را جای مخاطب بگذاریم. مثلاً تلگرام را مثال می زنم، چون کارگاه در تلگرام انجام می شود. شبها که تلگرام، سروش، ایتا، اینستاگرام را چک می کنید، عکس هایی که می بینیم، روی چند عکس دقت می کنید و می خوانید؟ خیلی کم. شما در کانال های زیادی عضو هستید. بعضی کانال ها ۲۰ تا پیام ناخوانده دارید و فقط پست های آخر را می خوانید. پست های دیگر بازدید می خورد ولی شما آن را نخوانده اید. خیلی نکته مهمی است. بزرگواری که ساعت ۱۰ شب یک بنر در کانال فرستاده است، به فکر ۱۰ صبح فردا هم باید باشد که ده یا یازده صبح فردا دوباره تکرار کند. اگر توانستید تغییر دهید، وگرنه همان را دوباره تکرار کنید. چون دیده نشده و خیلی ها ندیده اند. بزرگواری که می خواهید پست بگذارید یا تبلیغ در کانال داشته باشید، توصیه من به شما این است که فقط پست آخر را بگیرید. تبلیغ در پست وسط کم است. بازدید کم است. پست آخر شبها در ایتا و تلگرام به این معناست که شما پست آخر هستید. ساعت ۱۰ و مدیر کانال اجازه ندارد بعد از پست شما در کانال پست دیگر بگذارد و پست آخر شما هستید. لذا شما در پست گذاری پست های آخر ببینید برای مثال کانال خبر فوری پست آخر دو میلیون تومان، یکی مانده به پست آخر یک و نیم میلیون و دو تا مانده به آخر یک میلیون! آنقدر اختلاف دارد و اینها به تجربه به این رسیده اند. خیلی وقت ها پیام ها در فضای مجازی دیده نمی شود و فکر می کنیم و می گوییم بازدید خورده. بازدید ملاک کار ما نیست. تذکر اول، پست ها در فضای مجازی دیده نمی شوند. لذا باید تکرار کنیم و آنقدر تکرار کنیم که مطمئن شویم جمعیت بیشتری دیده اند. اگر هزار بازدید خورده، ۲۰۰ نفر
دیده اند. پس باید کاری کنیم که ۲۰۰۰ بازدید داشته باشد. یعنی ۴۰۰ نفر دیده باشند.

تذکر دو (ضریب نفوذ) در کارهایی که ما انتخاب می کنیم، مثلاً می خواهیم پیامک ارسال کنیم، می گوییم با موبایل یا سامانه بزنیم. خب با موبایل سخت است. در موبایل های اندروید روشی هست بنام نرم افزار اکسل sms . اگر تمایل دارید، به دستیار برگزارکننده کارگاه در خصوصی پیام بدهید تا اطلاعات این نرم افزار و نحوه کار آن را برایتان ارسال کند. نرم افزار را که روی گوشی نصب کردید، یک سری شماره اکسل می دهید. در شماره یک می نویسید سلام آقای احمدی شما در جشن امشب دعوت هستید. در پیام دو می نویسید سلام آقای حسینی، شما در جشن امشب دعوت هستید. هر پیام می تواند اختصاصی برای نفرات تفاوت داشته باشد. پیام ها را می توان با اکسل ارسال کنید. پبامک تک تک ارسال می شود و کمی سخت است. گاهی اوقات اگر تعداد پیام زیاد باشد، یعنی روزانه بیشتر از ۵۰ پیام باشد، ایرانسل یا همراه اول شماره پیامک شما را بلاک می کند و باید یکسری مراعات داشته باشید اما با سامانه می توانید برای ۱۰ هزار نفر پیام دهید. ارسال پیامک با سامانه دو مدل است. سامانه به پیش شماره هایی که صفرشان بسته است، پیام می فرستد و گاهی به پیش شماره هایی که صفرش بسته اس،ت پیام نمی فرستند. لذا خیلی وقت ها در سامانه پیامک برای آنها رفته ولی عملاً برای آنها نرفته است. در بحث پیامک از طریق یک شماره موبایل که باشد، شما بیشتر توجه می کنید تا از طریق سامانه. یعنی ضریب نفوذ آن روی شما بیشتر است ولی ضریب نفوذ سامانه کم است. وقتی شما تماس تلفنی اتومات می گیرید، ضریب نفوذ خیلی بیشتر است. وقتی که تماس تلفنی نفر به نفر به خودتان واقعاً زنگ می زنید، وقتی شما در خصوصی تلگرام به فردی پیام می دهیم، ضریب نفوذ با پیام کانال و گروه خیلی متفاوت است و شما برای شخص آن آدم این بنر را فرستاده و درباره اینها باید خیلی مفصل صحبت کرد.

التماس دعا

صوت بخش دوم

بِسمِ اللهِ الرّحمنِ الرّحیم
وَ بِهِ نَستَعین

در رابطه با بحث فرآیند دعوت؛ صحبت می کردیم و گفتیم که دعوت مراحل مختلفی دارد.

مرحله اول تعیین زمان، مکان و مخاطب است و در واقع هدف گذاری برنامه ماست.

مرحله دوم اطلاع رسانی است و همینطور مراحل می رود تا مرحله ۶ که بازخوردگیری است.

در مرحله اطلاع رسانی بودیم و توضیحات آن را خدمتتان عرض می کردیم. در مرحله اطلاع رسانی، روش های اطلاع رسانی داشتیم که به ۲ دسته حضوری و مجازی آن را تقسیم کردیم و گفتیم ابزارهای اطلاع رسانی و شناخت دقیق ابزارها خیلی مهم هستند. گاهی اوقات فکر می کنیم که مثلاً فرض کنید فضای اینستاگرام را می شناسیم اما نمی شناسیم.

گاهی فکر می کنیم که پیامک را دیگر بلد هستیم و می دانیم چی به چیست و … اما نمی دانیم. گاهی فکر می کنیم دیگر تمام نکات مربوط به تلگرام را می دانیم اما در واقع نمی دانیم و در این بحث ان شاءالله می خواهیم در مورد همین نکات با هم صحبت کنیم. در مورد تماس تلفنی گفتیم. گفتیم که هم می تواند دستی باشد و هم می تواند بصورت خودکار اتفاق بیفتد. در رابطه با بحث پیامک گفتیم که هم می تواند از طریق سامانه محقق شود و هم می تواند از طریق موبایل ارسال شود و گفتیم ترجیح این است که از طریق موبایل این اتفاق بیفتد. چرا که ضریب نفوذ موبایل خیلی بالاتر است.

۲ تذکر در این بحث دادیم: یکی دیده نشدن در فضای مجازی که خیلی وقت ها پست های ما دیده نمی شود و باید تکرار شود تا دیده شود. چون افراد در زمان های مختلفی آنلاین می شوند و دوم بحث ضریب نفوذ است؛ یعنی میزان تأثیرگذاری آن ابزاری که ما انتخاب می کنیم. قطعاً تماس تلفنی که ما دستی می گیریم، از پیامی که در تلگرام می دهیم، ممکن است ضریب نفوذ بالاتری داشته باشد. البته در بعضی موارد ممکن است پایین تر باشد. چون فرض کنید در پیام خصوصی تلگرام ما می توانیم یک ویدئویی بفرستیم که در تماس تلفنی نمی توانیم ویدئو را منعکس کنیم. لذا ممکن است مدام این موارد جای خود را با هم عوض کنند و مثلا در برخی موارد، ضریب نفوذ تماس تلفنی بالاتر باشد، در بعضی موارد پیام تلگرام.

به عبارت دیگر مثلا فرض کنید که اگر کار ما یادآوری باشد و بخواهیم مجلس را یادآوری کنیم، پیامک یک ضریب نفوذی دارد، تماس یک ضریب نفوذ و پیام تلگرام یک ضریب نفوذ دارد. شاید در برخی موارد چون تلگرام فیلتر است، ضریب نفوذ پیامک بالاتر باشد و قطعا تماس تلفنی که با اشخاص بگیریم و یادآوری کنیم، تازه ضریب نفوذ آن از همه موارد بالاتر است. چون مخاطب بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرد. دوباره بر می گردیم برای اینکه مفهوم ضریب نفوذ را بفهمیم و اینکه چقدر کارهایی که می خواهیم انتخاب کنیم، ضریب نفوذ آنها پایین یا بالاست؛ با همین جمله کلیدی که ما در دعوت در همه مراحل باید خود را جای مخاطب بگذاریم و فعالیت را تحلیل کنیم. مثلاً همین کار را به عنوان نمونه همین جا انجام می دهم.

فرض می کنیم یک جشن اینترنتی روز قبل از نیمه شعبان هست. بزرگواری من را دعوت کرده و برای اطلاع رسانی این موضوع به من زنگ می زند و برای من پیامک می فرستد. ضریب نفوذ کدامیک بالاتر است؟ قطعاً برای من اینکه یک نفر به من زنگ بزند و بگوید: سلام فلانی خوبی؟ خسته نباشی. من می خواهم برای شب نیمه شعبان شما را به جشن دعوت کنم. خیلی تأثیرگذارتر است تا اینکه یک پیامک بیاید. پیامک را برای من فرستاده، پس برای ۱۰۰ نفر دیگر هم فرستاده و توقعی از من ندارد. اما وقتی به من زنگ می زند، احساس می کنم که زیر دِین طرف هستم و باید حتماً حضور پیدا کنم. این می شود تفاوت ضریب نفوذ. پس باید پیش خودمان مطلب را چک کنیم، ببینیم واقعاً کدام بالاتر است.

موضوع بعدی و ابزار بعدی، ابزاری است به نام اینستاگرام. اینستاگرام قدرت خیلی بالایی دارد و بخصوص ضریب نفوذ آن در ایران الان خیلی بالاست. به جهت اینکه فیلتر هم نیست و بستر بسیار جذابی هم برای مخاطبین است. ما در اینستاگرام ۲ بحث پست و استوری را داریم که می توانیم تبلیغ و دعوتنامه ای را بصورت پست بفرستیم و یا استوری کنیم و یا هر دو، و قطعاً پست بازدیدهای خود و استوری ها هم بازدید خودش را دارد و بسیار تأثیرگذار است. کنار بحث پست و استوری، ۲ بحث دیگر هم داریم که یکی را فراموش کردم بنویسم.

بحث تبلیغات را داریم که می توانیم در پیج های مختلف هزینه کنیم و به پیج ها پول بدهیم تا پست ما را تبلیغ و اطلاع رسانی ما را انجام دهند. مثلاً مخاطب جشن ما مخاطب مذهبی است. می رویم در پیج های مذهبی، هزینه تبلیغات آنها را پرداخت می کنیم و یک پست و یا استوری تبلیغی برای ما می روند که در جذب مخاطب می تواند بسیار تأثیر داشته باشد.

در عین حال ممکن است بحث لایو اینستاگرام هم برای ما یک گزینه باشد. یعنی یک سری افراد که در پیج هستند، در لایو بیایند و آنها را دعوت کنیم. لایو مشترک با افراد مختلف بگذاریم و آنها را به جشن مثلا گل نرگس دعوت کنیم. برای مثال می بینم دوستم آقای احمدی ۵۰۰۰ نفر فالوور یا دنبال کننده دارد. از او درخواست می کنم یک لایو مشترک با هم بگذاریم و در لایو ایشان، من جشن خود را پرزنت و معرفی و اطلاع رسانی می کنم و افراد را دعوت می کنم که در جشن ما حضور پیدا کنند. مخاطبین ایشان به لایو می آیند و پیام های ما را می شنوند و در واقع دعوت به جشن می شوند.

درباره اینستاگرام و نکاتی که در مورد اینستاگرام هست، باید کمی تخصصی تر از مشاورین حوزه اینستاگرام بهره ببریم. واقعا در نظر داشته باشیم طراحی ها در اینستاگرام خیلی مهم است. چون بیس اینستاگرام، بیس متنی نیست، بیس تصویری است. پس باید روی تصاویر برنامه ریزی داشته باشیم و بتوانیم تصویرهای خوبی را طراحی کنیم. همینطور می توانیم استوری های مختلفی در روزهای مختلف بگذاریم و افراد را به جشن خود دعوت کنیم و جشن را اطلاع رسانی کنیم.

سرفصل بعدی در ابزارهای اطلاع رسانی، تلگرام، واتس اپ، سروش و ایتا هست و یا شبکه های اجتماعی مشابه. شبکه هایی که اصطلاحاً نقش پیام رسان و عملاً ویژگی های خاص خودشان را دارند. سعی می کنم توضیحات را بر محور تلگرام بگویم ولی تمام چیزهایی که من در مورد تلگرام می گویم، اکثر آنها در واتس اپ و سروش و ایتا هم صادق هست. خیلی تعصب خاصی روی تلگرام ندارم. مثال ها را از روی تلگرام می زنم، چون خودم تجربه آن را بیشتر از قبل داشتم.

ما در تلگرام چندین فضای اطلاع رسانی داریم.
بحث ارتباط در خصوصی است،
بحث گروه های تلگرامی هستند،
بحث کانال های تلگرامی هستند،
و بحث ربات های تلگرامی هستند.

هر کدام از این موارد، کاربردهای مختلفی در حوزه اطلاع رسانی دارد. مثلاً اگر پیامی را در خصوصی (P.V) برای مهمانان خود بفرستید، می تواند خیلی ارزشمند باشد. برای اینکه بتوانیم در خصوصی برای افراد پیام بفرستید، (چون ما به این ابزار در مراحل بعدی مثل مرحله انگیزه و … هم نیاز داریم) مجبور هستم کمی توضیحات مفصل تر بدهم. لازم است که افراد شماره ما را در گوشی خود ذخیره کنند. یعنی ما در مرحله اطلاع رسانی می توانیم از افراد بخواهیم که اگر دوست دارید در جریان مراحل دعوت ما در جشن قرار بگیرید، لطفا شماره ما را در تلگرام خود ذخیره کنید. بعد از ذخیره شماره، عبارت ذخیره شد را برای ما بفرستید. وقتی افراد عبارت ذخیره شد را برای شما می فرستند، یعنی شما می توانید بدون دغدغه در خصوصی پیام بفرستید؛ بدون اینکه ریپورت شوید. اگر غیر از این باشد، شما ۱۰، ۱۲ پیام در روز در تلگرام به فرد ناشناسی که شماره شما را ذخیره ندارد، ارسال کنید، تلگرام شما را ریپورت می کند و چند روزی بسته هستید و نمی توانید دیگر به ناشناس ها پیام بدهید و مجدد بعد از چند روز باز می کند. اگر دوباره تکرار کنید، مدت این محدودیت بیشتر می شود. پس اولین بستر ما در خصوصی است و خصوصی چنین امکاناتی دارد.

برای این که بتوانید خیلی سریعتر در خصوصی پیام بفرستید، کافی است در بخش مخاطبین افراد، کلمه ای بنویسید. فرض کنید اسم جشن ما «جان پناه» است. می نویسم: آقای علی احمدی_جان پناه یا مثلا سرکارخانم فلانی_جان پناه. آن وقت پستی را در کانال می گذاریم. کنار آنها یک فلش دارد. روی آن عبارت جان پناه را در قسمت مخاطبین تلگرام سرچ می کنم. همه کسانی که جان پناه دارند، می آیند و یکی از آنها را انتخاب می کنم. مجدد جان پناه را سرچ می کنم و یکی یکی این ها را انتخاب می کنم. یکی شان را انتخاب می کنم دوباره جان پناه را سرچ می کنم. یکی دیگر را انتخاب می کنم. بیست نفر، سی نفر، پنجاه نفر، تا صد نفر قبول می کند و ارسال را که بزنم، یک دفعه پیامم برای صد نفر در خصوصی می رود و بعد باید صد نفر بعدی را بفرستم. سرعت ارسال پیام اینطوری خیلی بالاتر است تا اینکه بخواهم در خصوصی یکی یکی بفرستم.

اما موضوع بعدی، گروه های تلگرامی هستند. تلگرام این امکان را دارد که شما گروهی را تشکیل دهید و به اعضای خودتان اجازه دهید که در این گروه ممبر و عضو اضافه کنند. این امر باعث می شود که شما از زنجیره ای از افراد استفاده کنید. حتی ممکن است برای مثال ربات هایی را در گروه های خودتان فعال کنید و بگویید که شما نمی توانید در این گروه پیام دهید، مگر اینکه ۱۰ نفر را در گروه اضافه کنید. اینطوری هر فردی، ۱۰ نفر، ۱۰ نفر اضافه می کنند تا بتواند پیام دهد یا اصلا نه؛ ممکن است بگویید که یک قرعه کشی در جشن داریم. شما کد قرعه کشی را زمانی می توانید دریافت کنید که در این گروه بنویسید کد قرعه کشی و زمانی می توانید در این گروه پیام بنویسید که حداقل ده نفر را اضافه کرده باشید. برای مثال شما در شروع کار گروه را با صد نفر تشکیل داده اید و این صد نفر می روند هر کدام ده نفر را جمع می کنند، می شود هزار نفر. هر کدام از آن هزار نفر برای اینکه در قرعه کشی شرکت کنند و کد قرعه کشی بگیرند، باز ده نفر را می آورند. این امر به اینکه جامعه افراد مخاطب ما یک دفعه رشد کند، کمک می کند.

گروه قابلیت های خاص خودش را دارد ولی مشکلاتی هم دارد. مثلا یک مشکل این است که ممکن است برای بانوان محترم کمی سخت باشد. به جهت اینکه یک اختلاط جدی بین خانم ها و آقایان هست و پروفایل ها دیده می شود و ممکن است خیلی جالب نباشد. اما برای بحث جشن نیمه شعبان نکات خاص خودش را دارد. افراد می تواند هم دیگر را اضافه کنند. می توانند آنجا ختم بردارند. می توانند یک کار تعاملی مشترک با هم دیگر انجام دهند و الی آخر. پس در بحث گروه می شود کارهای ویژه ای انجام داد.

بستر بعدی کانال است که خدمت تان عرض خواهم کرد. در بستر کانال های تلگرامی یا کانال های ایتا یا سروش، یک فضای رسانه ای داریم که می توانیم اطلاعیه های مختلف بزنیم. تا دویست نفر اول را خودمان می توانیم اضافه کنیم. باید به بقیه لینک بدهیم تا خودشان بیایند. لینک هم دو مدل دارد: لینک عمومی داریم که در سرچ خود تلگرام، کانال ما پیدا شود. یک لینک خصوصی داریم که فقط یک سری افراد خاصی می توانند در کانال ما عضو شوند. فقط کسی که لینک را داشته باشد، می تواند عضو شود. لینک خصوصی مزیتی هم دارد که دیگر لازم نیست افراد گزینه پیوستن را انتخاب کنند. با لینک خصوصی وارد می شوند و عملا عضو کانال می شوند و اطلاع رسانی هم از طریق کانال اتفاق می افتد.

یکی دیگر از بحث هایی که داریم، بحث تبلیغات تلگرام هست. مخصوصا تبلیغات کانال های تلگرامی. همانطور که می دانید کانال های تلگرام تبلیغ می کنند و هزینه می گیرند و این هم یکی از راه های پیدا کردن مخاطب هست. مخاطب جدید، مخاطبی که در سراسر ایران هست. مثلا شما یک دفعه تصمیم می گیرید یک سری مخاطب از جنوب کشور داشته باشید. می گردید و یک سری کانال های مربوط به شهرهای آبادان و غیره و ذلک پیدا می کنید و در آن کانال ها پست خود را تبلیغ می کنید. یک سری مخاطبین از آن شهرها درکانال شما عضو می شوند و یا در جریان دعوت شما قرار می گیرند. پس دقیقا یکی از مسیرهای دعوت مان خود تبلیغات تلگرامی هست که بسیار مؤثر است و مهم هم این است که شما کانال هایتان را درست بر اساس هدف گذاری خودتان (کانال هایی که می خواهید در آن تبلیغ کنید) انتخاب کنید و حتما پست تبلیغی تان پست آخر باشد. پست وسط خیلی کارایی ندارد.

پست آخر شب تا صبح و از ادمین کانال بخواهید که حتما باید پست آخر باشد؛ شب تا صبح و آنها بعد از پست شما پستی نگذارند که این به شدت بازدید پست شما را بالا می برد. برای مثال ممکن است شما به کانالی تبلیغ دهید که اعضای فیک (غیر واقعی) داشته باشند، چون نرم افزاری هست که اعضای غیرواقعی را به کانال ها اضافه می کند. تعداد بازدید کانال را حتما چک کنید که پست های کانال به صورت عمومی چه تعداد بازدید دارد. این کار می تواند ملاک خوبی برای شما باشد برای اینکه پست چقدر برای شما خروجی دارد.

تقریبا با فرمولی که من با تجربه کم خودم به آن رسیدم، این است که شما گر صدهزار تومان برای تبلیغات هزینه می کنید، باید بتوانید صد نفر را به کانال خود جذب کنید. یعنی به ازای هر نفر، ۱۰۰۰ تومان باید هزینه تبلیغات انجام شود. اگر شما توانستید صدهزار تومان هزینه تبلیغات کنید و دویست نفر عضو کانال شدند، یعنی هر نفر ۵۰۰ تک تومانی در آمده و این موفقیت بسیار عالی و فوق العاده ای است. اما فرض کنید اگر صد هزار تومان هزینه کرده اید، نفر پنجاه نفر آمده اند، احتمالا شما از این معیاری که من گفتم، عقب تر هستید و احتمالا تبلیغ تان تبلیغ موفقی نبوده است.

پس در بحث اطلاع رسانی، یکی از نکته ها همین موضوع تلگرام و تبلیغات تلگرامی هست که به شدت تأثیرگذار است و هزینه هایش هم هزینه های نسبتا پایینی است. مثلا یک کانال ده هزار نفری، گاهی اوقات با چهل پنجاه هزار تومان تبلیغ پست آخرش را به فروش می گذارد و شما می توانید تبلیغ کنید. قشنگ بررسی کنید و محتوای کانال را ببینید که مخاطب آن به مخاطب شما می خورد یا نه. بعنوان مثال کانالی که کار فیلم و سریال انجام می دهد و موسیقی و سریال در کانالش می گذارد، قطعا مخاطب هدف یک جشن مذهبی نیست. اصلا نباید سمت آن برویم. اما کانالی که موضوعش اخبار است، عموم مردم در آن هستند. ممکن است سه هزار نفری که شب پست شما را می بینند، هزار نفر از آنان مذهبی باشند و از این هزار نفر، دویست نفرشان روی آن لینک عضویت شما کلیک کنند و عضو کانال شما شوند. پس می شود روی کانالی که نسبتا عمومی تر است، مثل کانال های خبری تبلیغ رفت و قطعا باز در کانال های مذهبی تر، موفقیت جشن های مذهبی بیشتر خواهد بود و بهتر است که اینگونه کانال ها انتخاب شود.

یک پیشنهاد هم من برای شما دارم؛ اگر خواستید واقعا به صورت جدی در بحث تبلیغات تلگرام کار کنید، یک اکسل برای خودتان تنظیم کنید و در آن اکسل کانال های مختلف را بنویسید. مثلا کانال ۱ امروز ما تبلیغ زدیم، در آن تعداد بازدید پست خود و تعداد افرادی که فردای آن وارد کانال شما شدند را در آن اکسل وارد کنید. شب بعد در کانال ۲ تبلیغ کنید. باز تعداد افرادی که آمدند و غیره و ذلک را وارد کنید. بعدها ممکن است به این نتیجه برسید که بازدهی یک کانال خیلی خوب بوده، دوباره در همان کانال تبلیغ کنید. هیچ اشکالی ندارد. چرا؟ چون قبلا با هم دیگر موضوع دیده نشدن در فضای مجازی را گفته ایم. درست است که این کانال ده هزار نفر ممبر دارد و قبلا ما پست مان را گذاشتیم ولی قبلا دو هزار نفر دیدند. و دو هزار نفر دیگر دو شب بعد می بینند. افراد در زمان های مختلف آنلاین می شوند و زمان های دیده شدن پست ها در فضای مجازی متفاوت است. پس می شود این طور برداشت کرد که در یک کانال حتی چند بار هم تبلیغ انجام دهیم.

در بحث تلگرام موضوع دیگری هم هست به نام ربات های تلگرام که قابل توجه هستند. در رابطه با ربات های تلگرام، باید بگویم که شما می توانید از طریق ربات های تلگرام یک مسابقه برگزار کنید یا حرکت دیگری انجام دهید. بعضی از افراد رباتی را درست می کنند که سرویسی را ارائه می کند و بعد به افراد می گویند که اگر می خواهید بصورت رایگان از ربات استفاده کنید، بایستی در کانال فلان عضو شوید و اینطوری اصطلاحا می گویند اضافه کردن اجباری و طرف را اجبارا در کانالی عضو می کنند و از این طریق اطلاع رسانی خود را انجام می دهند. البته من نمی خواهم تأیید یا رد کنم ولی می خواهم بگویم که خود ربات تلگرام هم یک ابزار است و می شود بعنوان یک ابزار دعوت به آن فکر کرد.

برای مثال الان در کانالی مسابقه ای برگزار می شود با عنوان اینکه هر کسی ۱۰ نفر را وارد کانال کند، یک کد قرعه کشی و مثلا فلان مقدار مبلغ نقدی هم به ایشان جایزه می دهیم و طرف وارد ربات می شود و ربات یک لینک اختصاصی می دهد و آن لینک اختصاصی را در گروه ها و کانال ها می فرستد و خود شخص و افرادی که با لینک این شخص وارد کانال شده اند، ربات اعضای کانال به اعضای کانال دسترسی دارد و افرادی که واقعا عضو شده اند، اگر به ۲۰ نفر برسند، ربات به من یک کد قرعه کشی می دهد و اگر به ۴۰ نفر برسند، کد قرعه کشی دوم را به من می دهد و اگر به ۶۰ نفر برسند، کد قرعه کشی سوم … خب این افراد را ترغیب می کند و مجبور می شود اطلاع رسانی را به گوش بقیه هم برساند و اینطوری می شود از طریق ربات مخاطب جذب کرد.

پس در بحث اطلاع رسانی هایمان، بحث تلگرام را داریم و تبلیغات خیلی مهم است. فضای خصوصی، کانال و گروه هست. کانال ما هم بایستی روزی ۲ یا ۳ پست داشته باشد و عرف تلگرام این است که کانال نباید بدون پست باشد.

در کانال ها و گروه ها امکانی وجود دارد که کسی که می خواهید دعوت کنید، از او بهره ببرید. این که در کانال اعضای وارد شده و خارج شده را به شما نشان می دهد، با عنوان ریسنت اکشن (recent action) که در کانال به شما می گوید مثلا امروز این ۳ نفر وارد شده اند و شما از طریق سیم کارت های مختلف، فرضا امروز ۱۰ عدد سیم کارت گرفته اید و از طریق سیم کارت های مختلف و هر سیم کارت هم ۷ یا ۸ و ۱۰ پیام می تواند بدهد به تمام کسانیکه وارد می شوند یک پیام خوشامد گویی می فرستید و یک توضیح کلی در مورد جشن و اطلاع رسانی که می خواهد انجام شود، می دهید و از آن طرف به افرادی که از کانال شما خارج شده اند، پیام می دهید و بازخورد می گیرید که چه شد که از کانال ما خارج شده اید؟ و اگر نقطه ضعفی در کانال دیدید، ما را در جریان قرار دهید. جالب است که برایتان بگویم خیلی از پیام های این مدلی که شما به افرادی که از کانال خارج شده اند می دهید، مثلا بگوید: نه! ببخشید من دستم خورده و اشتباهی خارج شدم! ممکن است که دلایل خنده دار این چنینی هم داشته باشند و این لازم و ضروری هست که شما حداقل خروجی های کانال خود را رصد کنید.

کانالی که برای آن تبلیغ کرده اید و افراد را کشاندید و داخل آمده اند و حالا به هر دلیل خارج شده اند را پیگیری کنید که چرا رفتند؟ علت آن را بدانید و برای مثال یک نفر می گوید: من علاقه مند نشدم و دوست ندارم شرکت کنم و بحث آن متفاوت هست. دلایل را لااقل بدانیم و دسته بندی کنیم. یک گروه تلگرام برای خودمان ایجاد کنیم و دلایل خروج افراد را فوروارد کنیم و بعدا تجزیه تحلیل کنیم که اکثر افراد و اقل افراد چه گفتند و کدام مسئله در کانال ما جدی است و باید حل شود و الی آخر.

در واتساپ یکسری امکانات خاص دیگر هم داریم. واتساپ بورد کست دارد. در خصوصی واتساپ می توانید برای حدود صد نفر یا دویست نفر یک لیست درست کنید و براحتی ارسال پیام داشته باشید و در کمترین زمان و در خصوصی برای همه ارسال شود و این بحث در واتساپ خیلی کاربرد دارد. سروش و ایتا هم تقریبا مشابه تلگرام هستند و بعضی ها امکان ربات دارند و بعضی ندارند.

وارد بحث بعدی می شوم که ایمیل یا توئیتر هست. کاربرد ایمیل خیلی کم شده اما نمی شود گفت که کاربردش صفر است و هنوز ضریب نفوذ خاص خودش را دارد. مثلا اگر برای ۵۰۰ نفر ایمیل بفرستیم،۵۰ نفر واقعا ایمیل را می خوانند. اصلا خیلی از کارهایشان روی ایمیل است و بعضی ها حتی ایمیل خود را آورده اند روی تلگرام یا مثلا به شکل های مختلف به ایمیل خود دسترسی دارند. می تواند محل خوب و رایگانی باشد که شما تبلیغات بفرستید.

جالب است بگویم نرم افزاری هست بنام mail chimp که در واقع یک سایت است و شما عضو می شوید و در حدود ۱۲۰۰۰ ایمیل در ماه هم بصورت رایگان ارائه می دهد.

حتی به شما گزارش می دهد که دقیقا چه افرادی ایمیل شان را باز کرده اند و اگر شما یک لینک گذاشته اید، دقیقا چند نفر روی این لینک کلیک کرده اند. یعنی در قراردادهایی که این شرکت با جی میل و یاهو دارد، اطلاعات آن ها را می گیرد و به شما گزارش می دهد و شما دقیقا می توانید ببینید ضریب نفود این ایمیل هایی که فرستاده اید، چقدر بوده است.

بستر دیگر توئیتر است. خود در توئیتر حساب کاربری ندارم و نیستم. در ایران فیلتر هم هست، اما مخاطبین زیادی وجود دارد و کافیست شما بروید روی پیج مثلا وزیران محترم کشور، مثل وزیر ارتباطات و ببینید چقدر فالوور دارند. چقدر افراد ایرانی زبان که درصدی خارج از کشور و درصدی هم در ایران هستند و روی توئیتر پیام می گذارند و حضور دارند. اگر بتوانیم از بستر توئیتر استفاده کنیم، می تواند بسیار مفید باشد. یک روحانی می شناسم که در این بستر خیلی فعال است و نتایج خیلی خوبی هم از این فضا گرفته و به نظر می آید همه باید از این فضا در حد معقول که به کارمان می آید، برای مراسم های اینترنتی استفاده کنیم.

موضوع بعدی کارت یا پک دعوت است. گاهی اوقات ابزار ما، همان ابزار سنتی کارت است. یعنی روی کارت می نویسیم حضور محترم فلانی به اسم طرف. این خود تشریفاتی محسوب می شود که شخص را به کار جذب می کند و از آن بهتر و مهمتر پک دعوت است. شخصا با کارت خیلی ارتباط برقرار نمی کنم؛ به جهت اینکه احساس می کنم ممکن است افراد دور بندازند و خیلی کاربرد نداشته باشد. اما مثلا بجای آن مقوایی که می خواهید به عنوان کارت استفاده کنید، از یک مقوای A5 که پشت آن پایه مقوایی باز داشته باشد، استفاده کنید که شخصی که آن را می گیرد، بتواند در طاقچه منزل شان بگذارد و اسم امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را ببیند.

خب این باید حکم یک قاب کوچک داشته و کاربردی باشد. یا مثلا در دعوتی که می خواهید برای طرف بفرستید، چیزی می گذارید که مثلا ۲ بسته شکلات داشته باشد یا مثلا پوستر یا کتاب و یا محتوای ارزشمندی که دور انداخته نشود و اسراف نشود. با این گرانی کاغذ و شرایطی که در مملکت ما حاکم است، به نظر می آید اینکه بخواهیم کارتی را تولید کنیم که بعدا به سطل زباله بیفتد و یا در نهایت و در بهترین حالت در وسط کتابی قرار گیرد که کاربرد خاصی ندارد، بهتر این است که برویم به آیتم دیگری فکر کنیم. مثلا یک سی دی بگذاریم و داخل آن بنویسیم حضور محترم آقای فلانی بهمراه خانواده که آن سی دی را گوش دهند.

مثلا اگر جشن کودکان است، برای دعوتمان می توانیم یک پک درست کنیم. چند عدد هدیه و عکس برگردان، یا پازل و شکلات، بادکنک برای بچه ها بگذاریم. وقتی بچه پک را باز می کند، ذوق کند و بگوید چه جشن خوبی که دعوتش آنقدر باشکوه است. خیلی وقت ها به دوستان خودم که در حال برگزاری جشن ها بودیم، عرض می کردم که ببینید بهتر است ما بودجه مان را هر مبلغی که هست، ۳۰ یا ۴۰ درصد آن را در دعوت خرج کنیم. چون قطعاً این کتاب، سی دی و آن هدیه ای که بخریم و در دعوت برای افراد بفرستیم، در خانه ها استفاده می شود اما هدیه ای که ما برای جشن تهیه کردیم، اگر جمعیت کمی بیاید، روی دست ما می ماند و استفاده نمی شود. من در خانه کسی رفتم و پکی را هدیه دادم اما آن فرد اصلاً به جشن ما نیامده ولی این یک کار تبلیغی که برای نیمه شعبان است، برای این فرد انجام شده و این خیلی ارزشمند است.

بنابراین می توان به پک دعوت به عنوان یک سرمایه گذاری و بحث جدی در جشن آنلاین نگاه کرد و برای آن یک برنامه ریزی جدی داشت. در پک می توانیم دعوت آیتم های مختلفی را لحاظ کنیم. برای پک دعوت می توانید محصولات مختلف و متنوعی بگذارید. مثلاً یک کتاب با سؤالات مسابقه گذاشته شود و به افراد بگویید این سؤالات را جواب دهند و در روز جشن با خود بیاورند که این خود آیتمی است که در بحث بعدی خواهم گفت اطلاع رسانی چگونه باعث انگیزه خواهد بود. مثلاً یک مسابقه برگزار کنید. یک کاغذ بگذاریم و بگوییم یک داستان برای این موضوع بنویسید یا با این کلمات یک داستان بنویسید یا موضوع تشرفی است. آن تشرف را بخوانید و خلاصه آن را بنویسید و برای ما بفرستید یا مثلا به بچه های کوچک بگوییم این مدل نقاشی را شما رنگ آمیزی کنید و عکسش را برای ما بفرستید یا با خود بیاورید تا شما در مسابقه شرکت داده شوید. آیتم های مختلفی هست. مثلاً یک بسته مداد رنگی کوچک داخل همان پک به همراه برگه رنگ آمیزی بگذاریم.

از پک کودک یا بزرگسال می توان به عنوان پک دعوت که جنبه اطلاع رسانی داشته باشد، استفاده کنیم. مثلاً اگر کتاب می گذاریم، صفحه اول زمان و مکان جشن اینترنتی را بزنیم و می شود از فضای دعوت به صورت کارت یا پک به خوبی استفاده کرد.

نکته بعدی ابزار اطلاع رسانی وب سایت و تبلیغات کلیکی است و همانطور که می دانید، وب سایت خیلی در فضای گوگل دیده می شود. اگر کسی سرچ کند (البته زمان می برد)، به نظر من وبسایت برای کسی و یا مراسم اینترنتی مناسب است که طرف می خواهد یک کاری را هر سال ادامه دهد. مثلاً جشن ما، جشن جان پناه است. در نیمه شعبان و در غدیر جشن برگزار می کنیم. سال بعد نیمه شعبان و غدیر جشن داریم و همین موضوع را می خواهیم ادامه دهیم و نمی خواهیم موضوع را عوض کنیم. خب صرف دارد که سایتی برای این موضوع راه اندازی کنیم که در گوگل دیده شویم و افراد از این طریق در جریان برنامه های ما قرار بگیرند.

غیر از وب سایت، بحث تبلیغات کلیکی هم هست. یکسری تبلیغات و شرکت ها است که می گویند مثلاً ما بنر شما را در آپارات یا سایت های مختلف می گذاریم، هرچه کلیک شد (مثلاً در آن کانال یا آدرس پیج اینستاگرام گذاشتید) به تعداد کلیک ها مثلا به ما ۱۰ یا ۱۰۰ تومان یا ده تا تک تومانی بدهید. خب این خیلی ارزشمند است. چون می دانیم که بنر ما هزار تا کلیک شده و هزار درخواست اینستاگرام داشته که خواستند بنر ما را ببینند و از آن هزار نفر، ۱۰۰ یا ۲۰۰ نفر قطعاً عضو پیج ما می شود؛ البته اگر محتوای جذابی این پیج تولید کرده باشد. لذا بحث در تبلیغات کلیکی در این حوزه خیلی مؤثر است یا حتی خود آپارات یا فیلیمو یا سایت های مختلف هستند که می توان مذاکره کرد. فیلم حضرت محمد صلی الله علیه و آله که یک فیلم مذهبی است، خیلی ها این فیلم را دیده اند. اول فیلم در حدود ۳ ثانیه و یا پایین فیلم بنر تبلیغ دارد. فرض کنید در آن بنر سه ثانیه اول تبلیغ شما بالا برود. بابت این موضوع رقمی را می گیرد و مدت زیادی تبلیغ شماست و یا کلیکی به شما سرویس می دهد. این تبلیغات کلیکی می تواند گزینه خوبی در بحث روش های اطلاع رسانی باشد. شاید روش های اطلاع رسانی زیاد دیگری هم باشد که من از قلم انداخته باشم. خواهش می کنم حتما بگویید که من این نمونه را کامل کنم و نمونه کامل را مجدد درکانال بفرستم.

باید وارد مرحله بعدی شویم که موضوع و سرفصل ایجاد انگیزه است. که خیلی مرحله مهمی است و باید مقدمه کوتاهی خدمتتان بگویم. این که ما اطلاع داده ایم که جشن داریم، یعنی در ذهن مخاطب شکل گرفت که ما جشن داریم اما اینکه مخاطب بخواهد در یک ساعت خاص اینترنت موبایل را مصرف و وقتش را آزاد کند، روی مبل خانه بنشیند و موبایل را بردارد و یک یا دو ساعت با ما همراه باشد، نیازمند انگیزه بالایی می باشد.

کسی به همین راحتی چنین وقتی نمی گذارد. مخصوصاً در فضای مجازی افراد نیم ساعت که یک تصویر را ببینند، خسته می شوند و می روند در اینستاگرام می چرخند یا نرم افزارهای دیگر و تصاویر متنوع دیگر را ببیند. خیلی از افراد در فضای مجازی تنوع طلب هستند. این که ما بتوانیم دو ساعت یک نفر را با خود همراه کنیم، به شدت به انگیزه احتیاج دارد. یعنی ما باید این انگیزه ها را بسازیم. این انگیزه خود به خود در افراد نیست و صرف این که ما گفتیم در جشن جان پناه شرکت کنید، باعث حضور افراد نمی شود و زمینه حضور را فراهم می کند اما دلیل حضور نمی شود.

دلیل حضور در مرحله سوم محقق می شود. مرحله سوم که اگر ما خوب عمل کنیم، طرف به این نقطه می رسد که می گوید من باید در این جشن شرکت کنم و هزار مانع اتفاق بیفتد، مانع ها را کنار می گذارد که بتواند در جشن شرکت کند و اگر نتوانست در جشن شرکت کند، حسرت زیادی می خورد و به ما پیام می دهد که آقا ببخشید من نتوانستم در جشن شرکت کنم ولی خیلی دوست دارم که محتوای آن را بشنوم. می شود راهی به من بدهید که بتوانم بروم و فیلم آن را ببینم.

پس از این، مرحله خیلی حیاتی و مهم است و مرحله ای که در واقع سرنوشت جشن را در حوزه دعوت مشخص می کند و در این مرحله باید به خیلی نکات توجه داشته باشیم. در بخش بعدی خدمت شما توضیح خواهم داد. از آنجایی که انگیزه یک موضوع ناگهانی نیست و یک موضوع مستمر است و انگیزه می تواند مدام قوی و قوی تر بشود، اولین بحثی که در این مرحله ایجاد انگیزه برای ما مهم است، داشتن یک رسانه می باشد.

مورد اول را من نوشتم. عضو کردن مخاطب در یک رسانه بسیار مهم است. این که ما یک رسانه، یک بیلبورد داشته باشیم و در واقع یک تابلوی اعلانات داشته باشیم که بتوانیم پیام هایمان را در آن به گوش مخاطب خودمان برسانیم، می تواند کانال تلگرام، پیج اینستاگرام یا یک ارتباط خصوصی در تلگرام باشد. از طریق ارتباط خصوصی در تلگرام رسانه ما عمل کند و تند تند پیام ها را در خصوصی برای افراد می فرستد که من در فضای تلگرام بین کانال و گروه ها ارتباط خصوصی را از همه بهتر می دانم. شما پیام ها را در خصوصی برای افراد بفرستید. دیگر نه لفتی وجود دارد، نه خروجی و نه در جریان قرار نگرفتنی. همه پیام ها را می خوانند. همه فکر می کنند فقط پیام برای آنها ارسال می شود و اختصاصی است و از شما تشکر می کنند. تشریفات در حداکثر ممکن خودش است.

داشتن یک رسانه؛ و بعد این رسانه نیازمند یکسری محتواست که محتوا باید متنوع باشد. ویس باشد، ویدئو باشد یا یک مجری چند دقیقه در مورد جشن صحبت کند یا چند دقیقه کارشناس علمی که قرار است از آن در جشن استفاده شود، در مورد سوابق و مدرک در واقع سطح علمی ایشان صحبت شود و جایگاه علمی ایشان مشخص شود. درباره مداحی که می خواهد شعر بخواند، یک بخشی از مداحی این مداح در کانال، فضای مجازی و رسانه ما قرار بگیرد و سعی کنیم مخاطب را به برنامه جذب کنیم و روزشمار و لحظه شمار و ثانیه شماری که تا برگزاری جشن داریم، مدام در پیج قرار بگیرد و افراد را ترغیب کند که مثلاً ۲ روز مانده تا شروع جشن، یک روز مانده، یک ساعت مانده، سه ساعت مانده و … این موارد همه در بحث ایجاد انگیزه افراد برای حضور مؤثر است.

سرفصل دومی وجود دارد به نام تشریفات دعوت. بحث تشریفات دعوت یک بحث خیلی جدی است. برای اینکه بتوانم موضوع تشریفات دعوت را جا بیندازم که موضوع بسیار مهمی هم هست، مجبورم یک مثال بزنم. فرض کنید مراسمی داریم که در سطح شهر برای این مراسم بنر زدیم. حالا من مثال را بر اساس حضوری می زنم ولی شما برای مراسم آنلاین تطبیق بدهید. مراسمی داریم به مناسبت میلاد امام سجاد علیه السلام. یک سری بنر در سطح شهر می زنیم و زیر آن هم می نویسیم به صرف شام و افراد می آیند یا نمی آیند. بین همسایه ها هم خیلی کارت خاصی توزیع نمی کنیم یا توزیع می کنیم، اصلا مهم نیست. دعوت یک مرحله ای است. یعنی فقط اطلاع می دهیم و تمام. هر کسی که آمد، آمده و هر کس هم که نیامد، مهم نیست.

این جشن ما در سطح شهر است. فرض کنید اهواز یک سری مخاطب دارد، اما هیئت ما اگر برای میلاد امام سجاد علیه السلام جشنی برگزار کند و در بنر آن بنویسد که برای شرکت در این جشن، عدد ۱ را به شماره ۹۱۵۰۰۰۰۰۰۰۰۰ یا ۹۳۶۰۰۰۰۰۰۰۰ بفرستید. بعد که افراد عدد ۱ را فرستادند، برای افراد فرمی بصورت خودکار ارسال شود. در آن فرم ثبت نام کنند. تعداد حاضرین و اینکه چه ساعتی می خواهند وارد برنامه شوند و اینکه قطعا می خواهند بیایند هم در آن فرم نوشته شود. مثل: چون ما پذیرایی خیلی مفصلی داریم، لطفا اگر برنامه شما کنسل شد، حتما اطلاع دهید. ظرفیت ما محدود است و صندلی های محدود داریم. حتما از طریق مثلا موبایلِ … کنسل شدن را به ما اعلام کنید.

بعد از ۲ روز، دوباره برمی گردیم به همان فرمولی که ما در دعوت در همه مراحل باید خودمان را جای مخاطب بگذاریم و فعالیت را تحلیل کنیم. حالا شما این جشن را تحلیل کنید. خودتان را بگذارید در موقعیتی که من شما را به این شکل دعوت می کنم. بعد از ۲ روز، یک نفر با من تماس می گیرد. می گوید: سلام من از جشن میلاد مزاحم شما می شوم. ۳ روز دیگر جشن ما هست. شما ثبت نام کردید. می خواستم تعداد را با شما قطعی کنم چون داریم ظرفیت سالن را تکمیل می کنیم و برای جشن متقاضی زیاد داریم و اگر خدای ناکرده ممکن است برای شما مشکلی پیش بیاید و نیایید، می خواستیم حضور شما را قطعی کنیم. می خواستم از شما سؤالی هم بپرسم. بفرمایید خواهش می کنم سؤال شما چیست؟ می خواستم بپرسم که ما برای اینکه بخواهیم به شما یادآوری کنیم، از چه طریقی برای شما راحت تر است؟ تماس تلفنی برای شما راحت تر است؟ یا برای شما پیامک ارسال کنیم؟ یا در تلگرام یا واتساپ به شما پیام دهیم؟ یا همه موارد را می توانید انتخاب کنید. لطف بفرمایید انتخاب کنید، من اینجا علامت می زنم و همکارم با شما در ارتباط خواهند بود.

با خودم می گویم که بابا چه جشنی است! خیلی مفصل است. تک تک صندلی های اینجا برنامه ریزی دارد. چه هدیه ای می خواهند بدهند که این اندازه تشریفات و پیگیری دارد؟ من می گویم باشد. دقیقا اگر من انتخاب کنم تماس تلفنی و پیامک روز جشن با من تماس گرفته شود.

سلام از جشن میلاد امام سجاد علیه السلام مزاحم می شوم. امروز ساعت ۸ شب شروع برنامه ما است. ۷:۳۰ تا ۸ درب های سالن باز است و رأس ساعت ۸ درب های سالن بسته می شود. خواهش می کنیم طوری تنظیم کنید که قبل از ۸ در سالن باشید. چون اگر ۸:۰۵ شود، دیگر امکان باز کردن درب سالن را نداریم. لذا طوری برنامه ریزی کنید که حتما نیم ساعت جلوتر بیایید. نماز هم می توانید آنجا بخوانید. نمایشگاه محصولات هم داریم و … و می توانید خود را سرگرم کنید یا غرفه کودکان هم داریم. اگر کودک هم دارید، می توانید همراه خود بیاورید. اصلا مشکلی نیست. و یک تشریفات این چنینی برای جشن میلاد انجام شده و شما فکر می کنید چقدر این بزرگوارانی که جشن مدل دوم را گرفتند، در دعوت موفق هستند و چقدر بزرگوارانی که جشن مدل اول را گرفتند، موفق هستند؟

قطعا مدل دوم که تشریفات بیشتری دارد، استقبال بیشتری دارد. اساساً ما آدم ها نسبت به تشریفات، به موضوع اهمیت می دهیم. اگر یک کاری با تشریفات ویژه باشد، مثلا فرض کنید وقتی وارد جشن می شوی، دم در به شما یک کارت آویز بدهند و با آن کارت وارد شوید. اینگونه یک حس دیگری دارد. هر چه تشریفات ما بیشتر می شود، جشن ما در ذهن مخاطب ارزشمندتر می شود. اجازه دهید اینطور عبارت را اصلاح کنم: هر چه ما خودمان به جشن خود بیشتر ارزش بدهیم، مخاطب بیشتر ارزش می گذارد. وقتی ما خودمان به جشن خود ارزشی نمی دهیم که حداقل یک پیامک یادآوری برای مردم بفرستیم، مخاطب هم مثل خود ما برای آن کار کم ارزش می گذارد. پس بحث تشریفات دعوت را گفتیم. تشریفات خیلی مهم است و شاید فقط در همین تشریفات یک دنیا حرف وجود داشته باشد و باید ۱۰۰ مثال مختلف بزنم تا بتوانم انواع مختلف تشریفات را به شما بگویم.

مثلا یک بزرگواری جشن کودک داشتند. برای اینکه آدرس جشن را به بچه ها بدهند، مسابقه ای طراحی کرده بودند. بچه ها باید می به پارکی رفتند. برای هر بچه ای هم جدا یک مسیری درست کرده بودند. می رفتند مثلا زیر صندلی اول ورودی پارک سمت راست، زیر آن یک کاغذ چسبیده بود. کاغذ را باز می کردند، نوشته بود باید بروی آن سمت پارک، مثلا فلان جا، جای اتاق نگهبانی روی در پنجره آن یک کاغذ دیگر هست. آن کاغذ دیگر را از روی پنجره بر می داشتند. مرحله بعدی این بود که یک جای دیگر، باز یک کاغذ دیگری است. ۳ یا ۴ مرحله مخاطب یا بچه می دوید و این گنج یابی را انجام می داد تا مرحله آخر می رسید. که بله جشن ما ۲ کوچه بالاتر در فلان آدرس، در فلان پلاک است و می توانید تشریف بیاورید. یعنی هر کسی نمی تواند به جشن ما بیاید. کسی که واقعا ذهن و وقت او جواب بدهد و بتواند این مراحل را انجام بدهد، می تواند در جشن ما حضور داشته باشد و چون کار کودک هم بود، خیلی جواب داد و مخاطب زیادی جذب شده بود. می خواهم بگویم خلاقیت شما در بحث دعوت می تواند خیلی در بحث تشریفات فراگیر باشد. چه کنیم که تشریفات بیشتری داشته باشیم؟

مثلا در جشن آنلاین اتفاق بسیار مهمی است که ما می گوییم چون می خواهیم بحث تعامل داشته باشیم، می توانیم بگوییم ظرفیت ما محدود است. ما فقط ۱۰۰ نفر اول را پذیرا هستیم. بعد از ۱۰۰ نفر فرضا لینک را عوض می کنیم یا دیگر نمی توانیم پذیرای شما باشیم. تلاش کنید که جزو آن ۱۰۰ نفر اول باشید و بتوانیم خدمت شما باشیم. کارهای این تیپی. حالا شاید این پیشنهاد هم پیشنهاد جالبی نباشد. ولی کلا می خواهم بگویم پیشنهادی که دادم، اصل جشن مجازی را زیر سؤال می برد. چون جشن مجازی، جشنی است که بتواند ظرفیت نامحدود داشته باشد و حیف است که ما بخواهیم برای آن ظرفیت بگذاریم. اما می خواهم بگویم دعوت شما می تواند چند مرحله ای باشد. خود این چند مرحله ای بودن، باعث تشریفات می شود. یعنی یک مرحله بسته برای طرف می رود. طرف یک چیزی را باید پر کند و برای ما روی پیامک بفرستد. بعد که فرستاد، باز دوباره مرحله بعدی این است که مثلا آدرس برای او ارسال می شود. زمان و مکان و ثبت نام می شود و جلو می رود. پس بحث تشریفات، خیلی بحث مهمی است.

سؤالی پرسیدند: اینکه چکار کنیم که تکرار برنامه های مجازی بیشتر باعث زده شدن افراد نشود؟ من خودم یک فرد مذهبی معتقد هستم. از الان عزا گرفتم که تا ۲ هفته آینده چندین پیام تکراری دریافت خواهم کرد. همین هفته گذشته کمپین من محصولم راه افتاد. هر شب ۳ بار پیام این کمپین از جایی فقط برای من ارسال می شد. یکی دو شب تحمل کردم و آخر آنها را بلاک کردم.

سؤال دیگر این است که چه کنیم که واقعا به هدف برسیم؟ هدف ما نزدیک کردن افراد به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است اما در فضای مجازی نمی دانیم چه کسی را تبلیغ می کنیم. دل ما خوش است که ۱۰۰ تا مخاطب داشتیم اما حیف وقت و انرژی است که ۹۰ نفر از این ۱۰۰ نفر همرده خود ما باشند یا از دوستان خودمان باشند، عملا مذهبی باشند و خیلی ما به آن هدف نرسیده باشیم. مهم این است بتوانیم افرادی را تبلیغ کنیم که دورتر هستند و خیلی هم به شنیدن این مطالب نیاز دارند.

در واقع جواب سؤال اول در پیام سوم شما هست. من قبل از اینکه موضوع را ادامه دهم، این سؤال را چون سؤال مهمی است، جواب بدهم. دقیقا چرا پیام های تکراری برای افراد می آید. چون افراد، همه مخاطبین شان یک قشر مذهبی هستند. اگر شما هدف جشن تان را بگذارید قشر کمتر مذهبی، اتفاقا می بینید برای این بنده خدا در یک هفته نیمه شعبان، فقط یک پیام برای امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و نیمه شعبان آمده و آن را شما فرستادید. این مطلب اول.

مطلب دوم اینکه حتی اگر مخاطب ما قشر مذهبی باشد، چون این را هم رد نمی کنم و اشکالی هم ندارد که برای فرد مذهبی چهار تا پیام برود، اما مهم چیست؟ مهم این است که هر گروهی بتواند خلاقیت خاص خودش را داشته باشد. بتواند اتاق فکر برگزار کند که آقا من می خواهم چه کار کنم. همه این پست را می گذارند. همه می نویسند جشن آنلاین. من چه مزیتی می توانم بدهم؟ می توانم بگویم به درب خانه هر شرکت کننده در جشن ما، یک پک هدیه نیمه شعبانی ارسال می شود. این خود یک آیتمی است که شما به عنوان مخاطبی که چهارتا پیام آمده، پیام ما را ترجیح می دهید و در جشن ما شرکت می کنید و سه جشن دیگر نمی روید. حالا اصطلاح خوبی نیست که بگویم در جشن های دیگر نروید و به جشن ما بیایید. ولی واقعیت این است که ما در یک مسابقه هستیم. در یک جنگ رسانه ای هستیم. نه که ما با مذهبی های دیگر، ما با تمام رسانه های دیگر. آن کانال خبری با یک خبر گذاشتن، کلا ذهن مخاطب را سمت خود می کشد و تلاش دارد که ساعات بیشتری مخاطب را در کانال خود نگه دارد. آن کسی که در کانال خود فیلم و سریال می گذارد، مدام فیلم و سریال جدید می گذارد و سعی می کند مخاطب را بکشاند فیلم و سریال های او را ببینند. هر کسی دنبال این است که مخاطب را جذب خود کند. ما در جنگ هستیم. نمی توانیم بگوییم این جنگ وجود ندارد و افراد هستند که دارند برای مخاطب با ایده هایشان، با خلاقیت هایشان تعیین تکلیف می کنند.

یک دفعه طرف می نویسد که شب گذشته برای رئیس جمهور اتفاق بدی افتاد. در کانال زیر ببینید. خب من کنجکاو می شوم ببینم شب گذشته چه اتفاقی افتاده است. روی لینک می زنم و وارد کانال می شوم، می بینم اصلا محتوا یک چیز دیگر است. به آن وسیله من را تور کرده و بعد من را با خودش می کشاند، می کشاند، می برد. خب این تکنیک در حال استفاده است. شاید در کار مذهبی چیپ باشد که دروغی بگوییم و بخواهیم مخاطب را گول بزنیم. هدف، وسیله را توجیه نمی کند اما می خواهم به شما بگویم مخاطب در فضای مجازی (شاید اصطلاح زشتی باشد ولی چون می خواهم مطلبم را به شما برسانم) رسانه های مختلف مدام دارند قلاده ای را به گردن مخاطب ما می اندازند و می کشانند به سمت خودشان.

یک رسانه دیگر با یک ایده خیلی خوب می آید آن قلاده را باز می کند و قلاده خودش را می اندازد و سمت خود می کشد. حالا در کار امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نمی خواهیم چنین کاری انجام دهیم. مثالی که زدم، شاید بیشتر برای مثلا موضوعاتی است که واقعا شیطانی است و منفعتی برای شخص ندارد. کار ما، کاری است که برای شخص منفعت دارد و ما از حقی دم می زنیم. پس به خاطر جذب افراد باید تکنیک ها را استفاده کنیم. باید مخاطب را به برنامه خود بکشانیم. باید ایده داشته باشیم. اگر یک ساعت قبل از برنامه مجری ما بیاید یک دیالوگ یک دقیقه ای بگوید، ممکن است در آن دیالوگ یک دقیقه ای عده ای را سمت خود بکشد. بگویم می دانم ساعت ۹ فلان سریال تلویزیون شروع می شود اما برنامه ما چیز کمتری از آن سریال به ما نمی دهد. مطمئن باشید تکرار آن سریال را می توانید ببینید ولی برنامه ما تکرار نمی شود. به همین وسیله مخاطب را به برنامه شما می کشاند.

اتفاقا در بحث دعوت، در یک جنگ هستیم. در مرحله ایجاد انگیزه تلاش می کنیم آنقدر انگیزه طرف را بالا ببریم که هر اتفاقی در مملکت افتاد و هر رسانه ای خواست این مخاطب را ببرد سمت خودش، این مخاطب نرود. بگوید: نه، من باید در این جشن ها حضور داشته باشم.

پس نمی توانیم این حقیقت را منکر شویم که این جنگ وجود دارد و ما باید با این جنگ کنار بیاییم. باید برای آن طرح و ایده داشته باشیم. باید سعی کنیم مخاطب خودمان را جذب کنیم. امیدوارم بتوانم به سؤال شما جواب بدهم. پس الزاما اینکه چون سه نفر دیگر پیام می دهند، دیگر ما پیام ندهیم تا شب نیمه شعبان حال مردم به هم نخورد! این اصطلاح درستی نیست. نه؛ اگر سه نفر دیگر پیام می دهند، رصد کنیم، ببینیم بقیه چه پیام هایی می دهند. مثلا می بینیم همه فقط میلاد امام سجاد علیه السلام را تبریک می گویند. خب ما می خواهیم یک پست متفاوت بگذاریم. باید فکر کنیم. ممکن است یک نظرسنجی در کانال خودمان بگذاریم. به نظر شما کدام یک از ویژگی های زیر در زندگی امام سجاد علیه السلام بیشتر نمود داشت؟ مثلا ۱) ایثار ۲) عبادت ۳) فلان ۴) فلان. بعد که افراد درست یا غلط جواب دادند، یک حدیث بگذاریم. بگوییم جواب شما این بود اما امام باقر علیه السلام می فرمایند که در زندگی امام سجاد علیه السلام بیشتر از هر چیزی، این موضوع بود و کسانی که این گزینه را انتخاب کردند، گزینه درست را انتخاب کردند. این خلاقیت کوچکی است برای این که من بتوانم مخاطب را به رسانه خودم جذب نگه دارم و از کنار میلاد امام سجاد علیه السلام هم بی تفاوت رد نشوم.

اما یک پست با ایده هم بگذارم. بنده خیلی زجر می کشم از این موضوع که متأسفانه کانال های مذهبی ما (عموم کانال های مذهبی را می خواهم خدمت تان بگویم نه اینکه کانال خاصی مد نظرم باشد) در بحث رسانه ها و همچنین در بحث کانال ها و پیج هایشان ایده ندارند. آقا امشب شب جمعه است و مردم در حال و هوای زیارت کربلا هستند. مثلا یک پیام بفرستم کسانی که دوست دارند زیارت عاشورا به نیابت شان خوانده شود، عدد ۱ را برای ما بفرستند. یک دفعه سیلی از عدد ۱ را برای ما ارسال می شود. ۵۰ بار زیارت عاشورا می خوانیم ولی مخاطب را جذب می کنیم و به تک تک شان هم می گوییم آقا از طرف شما خوانده شد. یک نفر را در نجف یا کربلا پیدا می کنیم، از طرف شان زیارت نیابتی انجام دهد. ایده باید بدهیم. اگر ما ایده نداشته باشیم، نمی توانیم مخاطب را در رسانه خودمان نگه داریم.

موضوع دوم، تشریفات دعوت، محور تمام آن ایده ها و خلاقیت های جدید است. این هایی که من گفتم، موارد تکراری است. شما باید ایده های جدیدتر بدهید. بگذارید مثال دیگری بزنم. فرض کنید که یک کار دستی برای یک نفر ارسال می کنید. به نحوی معماگونه است. طرف باید یک ساعت با با این معما کلنجار برود تا بتواند از داخل آن، آدرس، مکان و زمان جشن ما را پیدا کند. نوشته های آن رمزگونه است. بالای آن هم نوشته که لطفا رمز را پیدا کنید. طرف می گوید آقا این بسته برای من آمده، من نمی دانم از طرف چه کسی آمده. می گوید رمز را پیدا کنید. چگونه باید آن را باز کنم؟ چه کار باید کنم. مخاطب خود را به چالش انداختیم و ممکن است درصدی از مخاطب مان ریزش کند. برای مثال برای صد نفر می فرستیم که بیست نفر واقعا نتوانند آن چالش را حل کنند ولی آن هشتاد نفر جذب می شوند. می گویند بابا این چه جشنی است که دعوت آنقدر خلاقانه است. حتما باید در این جشن شرکت کنیم. تشریفات خیلی بالایی دارد.

سوم ارتباط با مخاطب از هفته ها قبل و تشنه کردن مخاطب برای حضور در جشن است. خیلی از این تکنیک ها با همدیگر هم پوشانی دارد. یعنی این الان در دل همان رسانه ای که خدمت شما گفتم، هست. برای مثال آن رسانه باید با مخاطبان در ارتباط باشد. سخت هم نگیرید. ممکن است رسانه شما همان سامانه پیامک خودتان باشد. هر روز، هر دو روز، یک پیام بفرستید. از هفته ها قبل طرف را برای حضور در جشن تشنه کنید.

نکته بعدی، اگر نیمه شعبان بیست فروردین است، ما باید کار دعوت مان را از فردا شروع کنیم. فردا دیر است. این نکته خیلی مهم است. نکته چهارم، عوامل انگیزاننده حضور است. می توانیم خیلی از جشن هایمان را بر اساس عوامل انگیزاننده حضور طراحی کنیم. بزرگواری جشنی گرفته بود و گفته بود ۳ سفر زیارتی کربلا به قید قرعه جایزه می دهم و افراد، دم در شماره می گرفتند و داخل قرعه کشی می شدند. این قرعه کشی کربلا در برنامه آنلاین هم می تواند انجام شود. اعلام می کنیم یک سفر زیارتی مشهد، هوایی و سه روزه جایزه فقط بین حاضرین این جشن قرعه کشی خواهیم کرد. روی این موارد می توان فکر کرد و با توجه به اینکه در شرایط کرونا هم هستیم، اینطور می توانیم بگوییم که در اولین زمان ممکن، این سفر انجام می شود. برای مثال ممکن است این سفر شش ماه دیگر انجام شود، ولی جایزه آن را الان در جشن قرعه کشی می کنیم.

یکی دیگر از عوامل انگیزاننده، برای مثال حضور مسابقه ای است که قبلا طرف شرکت کرده و جوایز را فقط در حاضرین توزیع می کنند و هرکس حاضر باشد، جایزه به او تعلق می گیرد. اگر به اسم او درآمده و درست هم پاسخ داده باشد اما چون حاضر نیست، جایزه تعلق نمی گیرد. عوامل دیگری هم هست که شاید عنوان کردن بعضی از آنها درست نباشد. اما به عنوان مثال، خود شام یک عامل است و بعضا افراد شام را دوست دارند. بعنوان تبرک و اینکه حضور در مراسم شام را واقعا دوست دارند و بین دو مجلس که یکی شام باشد و دیگری شام نباشد، ترجیح می دهند که در مجلسی شرکت کنند که شام می دهند.

بعد می گوییم قطعا سؤال شما اینست که در جشن آنلاین چطور شام بدهیم؟ می گوییم در همان بسته ای که می خواهیم بفرستیم و ساعت جشن را بگوییم، یک شام حاضری هم می گذاریم و در دعوتنامه می نویسیم بصرف شام. جشن آنلاین بصرف شام و خود این یک خلاقیتی می شود.

مورد پنجم، که در دل تمام این مطالبی است که گفته شد، هست، بحث غافلگیری در دعوت است. اکثر اوقات باید افراد را غافلگیر کنیم. یک مثال مجدد به ذهنم آمد:

فرض کنید که یک روز یک گل رز دم در خانه شما برایتان می آید و فرستنده آن نامشخص است. نوشته از طرف جشن (پ) و فردا دوباره گل رز دیگری می آید و نوشته از طرف جشن (ن) و روز بعد باز گل رز دیگری می آید که نوشته از طرف جشن (الف) و روز بعد گل دیگری با عنوان از طرف جشن (ه)؛ سپس روز آخر گلی می آید که نوشته: جشن ما بصورت آنلاین برگزار می شود، اگر می خواهی از آدرس و زمان جشن باخبر شوی، باید حروف قبلی که برای شما ارسال شده را وصل و با آن یک کلمه درست کنی و هشتگ آن کلمه را در اینستاگرام سرچ کن. شخص در اینستاگرام هشتگ پناه را سرچ می کند و می بیند اولین پست، با متن بزرگ نوشته: جشن اینترنتی پناه. روی آن کلیک می کند و وارد پیج می شود و فالو می کند و به این می گویند غافلگیری در دعوت و مخاطب اصلا توقع این اتفاق را ندارد. بابا چقدر هزینه گل رز؟ هر روز پنج گل فرستادند تا به من بگویند اسم جشن شان پناه است! این اسم از ذهن مخاطب می رود؟ این اسم دائم در ذهن اوست. در بحث غافلگیری می توان کارهای دیگری هم انجام داد. این مورد که عرض شد، مثال بود و چون زمان کم است، نمی توان مثال های بیشتری ذکر کرد.

بحث بعدی، رفع موانع حضور است و خیلی وقت ها توجه نداریم که به مخاطب اطلاع رسانی و ایجاد انگیزه هم شده ولی نمی تواند بیاید و دلایل آن را نمی پرسیم. در حالیکه مثلا در زمان جشن، فرزند او، مخاطب ما را درگیر کرده و اگر برنامه ما آنلاین است، بگوییم یک برنامه تصویری ویژه کودکان هم می گذاریم و در ساعت برنامه ما، این برنامه را با موبایل برای فرزندتان پخش کنید و آن برنامه کودک را نگاه کنند تا شما بتوانید در برنامه بزرگسال شرکت کنید. سر بچه ها هم گرم می شود. خیلی مهم است که مانع را پیدا کرده و آن را حدف کنیم.

مثلا ممکن است در یک منطقه محروم باشیم که مشکل اینترنت است و شخص حجم اینترنت ندارد و ما بگوییم موبایل ایرانسل را بده تا اینترنت یک روزه برای جشن آن روز برای آنها بگیریم و اینگونه مانع را برطرف کنیم. برای طرف اینترنت می گیریم و راحت می آید در جشن شرکت می کند. یا تلگرام طرف فیلتر است، مانع، فیلتر تلگرام است و برای او مانع را برطرف کنیم تا شرکت کند و او را ببریم در آپارات و لینک را برای او پیامک کنیم و یا اصلا تلگرام ندارد که پیام شما را ببیند. پس خیلی مهم است که موانع را شناسایی و برطرف کنیم.

مثلا یکی از موانع ممکن است این باشد که طرف می خواهد در این ساعت مسابقه فوتبال ببیند. مانع را برطرف کنیم و ساعت برنامه با مسابقه تداخل نداشته باشد. یا مثلا افق زمانی برخی، با ما فرق دارد و در کشور خارجی است و نمی تواند در آن ساعت حضور داشته باشد. به او بگوییم شما نمی توانید حضور داشته باشید اما ما فیلم را بصورت اختصاصی می گذاریم و چه روز یا ساعتی می توانی فیلم را مشاهده کنی؟ و او یک تاریخی می گوید و در همان تاریخ می فرستیم. پس مانع ها را برطرف می کنیم تا بتوان در جشن حضور داشت.

نکته هفتم، بحث تست حضور است و خیلی از افراد در لحظه جشن می خواهند وارد شوند و نمی توانند. با آن نرم افزاری که ما معرفی کرده ایم، آشنا نیستند. بلد نیستند چطور بخواهند وارد آپارات شوند و پیام بفرستند. چون برای ارسال پیام باید حتما عضو آپارات شوند و یا می خواهند عضو شوند اما ایمیل ندارند. به همه افراد به صورت حرفه ای نگاه نکنیم. خیلی ها آماتور هستند و وارد نیستند. یا اصلا عبارت آپارات برایشان خیلی مفهوم نیست.

یک بحث جدی که وجود دارد، این است که تست کنیم که برای مثال اگر زمان جشن ۸ شب است، اعلام کنیم: از ساعت ۸ صبح تا ۱۲ ظهر، همکاران ما از طریق این آیدی حضور دارند و می توانید حضورتان در برنامه را تست کنید و در آن زمان مجری هم باشد: سلام خوبید؟ فقط می خواهیم بدانیم که صدا و تصویر ما را دارید و شب در خدمت شما هستیم؟ و اینکه حتما تشریف بیاورید. یا علی ….

موضوع بعدی؛ اینکه قبل از حضور مخاطب، در مورد حضور یا عدم حضور مخاطب اطلاعات داشته باشیم و همان مثال که در مورد بحث دعوت زدم. مثلا مخاطب حضور خود را از طریق پیامک یا تماس با ما اعلام کند و بدانیم چه کسانی هستند یا نیستند.

اگر بدانیم که تعداد کم تست، برای مثال یک فرم ثبت نام داشته باشیم و ده هزار نفر را دعوت می کنیم و پانصد نفر این فرم را پر می کنند. می فهمیم ما که می خواستیم هزار مهمان داشته باشیم. قطعا هزار نفر نخواهیم داشت. چون پانصد نفر فرم پر نکردند و مجدد ده هزار نفر دیگر را دعوت می گیریم. باز هم پانصد نفر اعلام می کنند. مجدد پنج هزار نفر دیگر را دعوت می کنیم. هزار و دویست نفر ثبت نام می کنند که مطمئن می شویم حداقل هزار نفر حاضر در جشن داریم.

اعداد را بالا می گویم چون قدرت فضای مجازی و مراسم آنلاین را ببینیم که یک مراسمی که برای ۱۰۰ نفر بصورت حضوری برگزار می کنیم، در برنامه آنلاین تعداد ۱۰۰۰ نفر می شود.

در مورد چهارم که عوامل انگیزاننده حضور بود، فراموش کردم قسمت کروشه را توضیح بدهم. بحث مسابقه و قرعه کشی بود. قرعه کشی را گفتم اما شخصیت ها را فراموش کردم. گاهی اوقات یک شخصیت تلویزیونی را می آوریم و یا از یک روحانی معروف استفاده می کنیم. خود ایشان باعث حضور افراد می شود و از عوامل انگیزاننده حضور است و می تواند خیلی مؤثر باشد. مثلا می توانیم بگوییم نویسنده این کتابی که برای شما فرستاده شد هم در جشن حضور دارد و قرار است با او مصاحبه کنیم. خیلی از افراد کتاب را می خوانند و دوست دارند نویسنده را از نزدیک ببینید. این خود، یک عامل انگیزه دهنده حضور می شود.

می رسیم به مرحله چهارم فرایند دعوت با عنوان یادآوری، یک مقدار تصویرسازی کنیم. جشنی را هدف گذاری، دعوت و اطلاع رسانی کردیم. مخاطبین را در رسانه ای آوردیم و طی مدت دو هفته برای افراد ایجاد انگیزه کردیم که حتما در جشن حاضر شوند. واقعا خودمان را جای مخاطب بگذاریم، مخاطب تشنه حضور در این برنامه است. اما روز جشن می بینیم مخاطب نیامد. می پرسیم چرا نیامدی؟ می گوید به والله، به خدا یادم رفت! این قدر ناراحت هستم از این که یادم رفته، حد ندارد! اصلا نمی دانم چرا سه شنبه را با چهارشنبه اشتباه گرفتم. مخصوصا این روزها که افراد معمولا در خانه هستند، آمار روزها از دست خارج می شود. چون محل کار نمی روند. بیماری هست و توصیه شده در خانه ها بمانید.

این خیلی مهم است که بتوانیم برای مخاطب یاد آوری کنیم. مخاطب می خواهد شرکت کند ولی فراموش می کند. در عصری زندگی می کنیم که عصر فراموشی است و درگیری های الکی وجود دارد. اگر جشن اینترنتی داریم، حتما باید یاد آوری کنیم. از تمام ابزار اطلاع رسانی که قبلا پیش بینی کردیم، می توان برای یاد آوری استفاده کرد. ببینیم از بین آنها کدامیک مناسب تر است. اگر همان جشن پناه را بخواهم مثال بزنم که گل های رز فرستادیم، دوستان آمدند و در اینستاگرام ما را پیدا کردند. روز جشن ساعت ۴ بعد از ظهر، پیامکی برای این افراد می فرستم. شماره های آنها را قبلا گرفته ام. آدرس ها را داشتم که برایشان گل فرستادم. پیامک من این است: یاد آوری حضور در پناه.

همین کلمه کافیست طرف به یاد هشتگ پناه بیفتد. جشن اینستاگرامی و حضور داشته باشند. مجدد ده دقیقه قبل از شروع برنامه پیامک داده شد که ده دقیقه مانده تا شروع برنامه، هم اکنون می توانید وارد لایو شوید. یعنی برنامه یا پیش برنامه شروع شده است. پیش برنامه به جمع شدن مخاطبین کمک می کند. بعضی ها در آن واحد وارد نمی شوند و بعضی ها زودتر می خواهند وارد شوند. باید بتوانیم یک برنامه قبلی هم داشته باشیم که اصطلاحا می گویند، پیش درآمد جشن. نیم ساعت جلوتر از پیش درآمد، یکسری کتاب معرفی کنیم. مثلا یکسری طرح خوب درباره ارتباط با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بدهیم. کانال خوب معرفی کنیم. کارهای این تیپی به عنوان خدمات جانبی در جشن انجام دهیم و به افراد بگوییم تا نیم ساعت دیگر که جشن شروع می شود، همراه ما باشید. این عوامل می تواند برای شرکت افراد مؤثر باشد. اعلام کنیم هرکسی فرم نظر سنجی را پر کند و کد پستی را قید کند، یک هدیه خاص برای او می فرستیم. می تواند آمار نظر سنجی ما را بالا ببرد. همه سؤالها را اجباری کنیم که تا به همه سؤال ها را جواب ندهند، نمی تواند فرم نظرسنجی را ارسال کند.

این مجموعه مطالبی بود که در حوزه دعوت خدمت شما عرض کردم.

پس یک فرایند داریم که این فرایند شش مرحله دارد. و این شش مرحله تقریبا طی دو، سه هفته، یا حتی همه آن در طی یک هفته انجام شود. البته کارها یک مقدار فشرده و سخت می شود و باید تصمیم بگیریم یاد آوری را چگونه می خواهیم انجام دهیم و تصمیم بگیریم چگونه از حضور مخاطب اطمینان حاصل کنیم. تصمیم بگیریم اهداف و مکان و زمان مخاطبمان چه کسی هست؟ باید تصمیم بگیریم که چگونه در مخاطب انگیزه و رسانه ایجاد کنیم و مخاطب را با خود همراه کنیم یا تصمیمات اساسی ما در دعوت که واقعا مهم و حیاتی است، تصمیم بگیریم که می خواهیم چه تشریفاتی را در دعوتمان طراحی کنیم. چه کنیم که مخاطبین در بین تمام برنامه هایی که به آنها پیشنهاد می شود، جشن ما را انتخاب کنند؟ عامل انگیزاننده ما برای این موضوع چیست؟

ممنون و متشکر که با من همراهی کردید. اگر نظری، سؤالی، مطلبی داشتید، حتما با دستیار آموزش سفیران در میان بگذارید. بزرگواران پیام هایشان را برای من می فرستند. من هم سعی می کنم در اسرع وقت پاسخگو باشم و اگر نکته ای به ذهنم رسید، خدمتتان عرض کنم.

موفق و مؤید باشید. التماس دعا