کارگاه آموزشی شماره 209 – غدیر 2050

صوت کامل کارگاه

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام. خدا قوت! امروز، دوشنبه ۱۴ شهریور ۱۴۲۹ شمسی، معادل ۵ سپتامبر ۲۰۵۰ میلادی، یا (به نوعی، می توان گفت) دهم ذی الحجه ۱۴۷۲ هجری قمری است. عید غدیر بر شما مبارک باشد!

سال ۲۰۵۰ میلادی و ۱۴۲۹ شمسی هم آمد؛ عید غدیر مبارک. به شادی امامت، ولایت، آقایی و سروری مولایمان امیرالمؤمنین علیه السلام شاد هستیم. در این برنامه، قرار است چند دقیقه ای در موضوع «عید غدیر در سال ۱۴۲۹ شمسی (۲۰۵۰ میلادی)» صحبت کنیم. با ما همراه باشید. ان شاءالله برنامه خوبی داشته باشیم.

یادم هست سه سال قبل، وقتی تازه بیماری کرونا آمده بود، یک سری اتفاقات بد دیگری هم در دنیا رخ داده بود که همه مردم دنیا به گونه ای غم داشتند، افسردگی خاصی داشتند، عصبی بودند. مردم دائماً استرس داشتند که مبادا بیمار شوند. از این که دائماً عزیزان و اطرافیان خود را از دست می دهند، ناراحت بودند. مشکلات اقتصادی هم خیلی غوغا می کرد و مردم را خسته کرده بود. آن زمان ها، عده زیادی از افراد مذهبی به بهانه این که عید غدیر آن سال را تعطیل کرده بودند، در خانه های خود نشستند و دست روی دست گذاشتند. بسیاری از هیئت هایی که برنامه مذهبی برگزار می کردند، به خاطر بیماری تعطیل شدند. بسیاری از ایستگاه های صلواتی که نذری پخش می کردند، تعطیل شدند. بستنی پخش کردن بسیاری از افراد در کوچه ها و خیابان ها هم حذف شد. خیلی از افراد خدمتگزاری خود در عید غدیر را کنار گذاشتند. البته تعداد زیادی از پدربزرگ ها و مادربزرگ ها، پدران و مادران، برادران و خواهران من و شما که خیلی از آن ها، در این سال ۲۰۵۰ میلادی و ۱۴۲۹ شمسی در نزد ما نیستند، کمر همت بستند و برنامه های جدید و خلاقانه برگزار کردند. چند دقیقه ای می خواهم این موضوع را به شما یادآوری کنم که افرادی که برای عید غدیر کار کردند، واقعاً چه اتفاق بزرگی را رقم زدند:

امسال، سال ۲۰۵۰ میلادی است. دنیا تغییر کرده است. از نظر تکنولوژی، همه چیز عوض شده است. پول های کاغذی جای خود را به پول های مجازی دادند. حمل و نقل و ارتباطات دگرگون شده اند. دنیای عجیبی شده است! اصلاً دنیای امسال ۲۰۵۰ میلادی، رباتهایی که می بینید، با سی سال قبل هزار درجه تفاوت دارد. اصلاً نمی توانستی تصور کنی دنیا اینطور شود.

سی سال قبل، آقایی در برنامه ای، عید غدیر را به من یادآوری کردند و آموختند. آن زمان من پنج ساله بودم و امسال، در سال ۲۰۵۰ میلادی، سی و پنج سال دارم. من، سی سال پیش و در پنج سالگی، برای اولین بار از عید غدیر مطلبی شنیدم و دانستم که عید غدیر چیست و به خاطر حرف های سی سال قبل آن فرد در مورد عید غدیر، عهد کردم که وقتی بزرگ شدم، در مورد عید غدیر حرف بزنم.

روز شنبه بود، اما تعطیل. ۱۸ مرداد ۱۳9۹. من ۵ ساله بودم. خیلی چیزها را متوجه نمی شدم. پدرم در هال روی کاناپه نشسته بود و داشت شبکه های مجازی آن زمان مثل تلگرام و واتساپ و اینستاگرام و این دست نرم افزارهایی که در حال حاضر دیگر کسی از آن ها استفاده نمی کند را چک می کرد. مادرم هم در آشپزخانه، مشغول آشپزی بود. پدرم لینکی را باز کرد. فردی می گفت: مردم! همان طور که شما روز اول فروردین را به عنوان یک جشن باستانی عید می گیرید، همان طور که مسیحیان یک روز در سال را برای خودشان عید و جشن ویژه دارند، همان طور که یهودیان جشن خاص خود را دارند، خدا هم روز ۱۸ ذی الحجه را جشن خود قرار داده، این روز را به عنوان عید، به مردم معرفی کرده و از اول خلقت، تمام پیامبران خود را مجبور کرده و از آنها خواسته که روز ۱۸ ذی الحجه (عید غدیر) را عید در نظر بگیرند. برای شما جالب نیست؟ از اول خلقت، حضرت آدم علیه السلام، عید غدیرها را عید می گرفته، جشن می گرفته و لباس نو می پوشیده است. حضرت نوح علیه السلام، حضرت عیسی علیه السلام، حضرت موسی علیه السلام، حضرت داوود علیه السلام، حضرت یوسف علیه السلام، همگی عیدی و شام و ناهار می دادند، برای ملت هدیه می فرستادند و خانواده ها را شاد می کردند.

فرد دیگری، خطاب به گوینده گفت: ببخشید، جناب دکتر! از شما یک سؤال دارم: این که مردم از اول خلقت، روز عید غدیر را جشن می گرفتند، به چه معناست؟ مگر عظمت روز عید غدیر، به خاطر امامت و ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام در سال ۱۰ هجری نیست؟

گوینده جواب داد: بله، تمام عظمت روز عید غدیر به خاطر اعلام ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام در سال ۱۰ هجری است؛ اما این اعلام ولایت، آن قدر بزرگ و در نزد خدا خاص و دوست داشتنی است که خدا از همه پیامبران خود خواسته در این روز (که هنوز اتفاق نیافتاده بود) جشن بگیرند و شاد باشند و به مردمان اعلام کنند که در آینده، روزی قرار است اتفاقی این گونه رخ بدهد و البته که تا آخر خلقت این روز جشن گرفته خواهد شد. یعنی به طور مثال، اگر سی سال دیگر هم امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور کرده باشند یا دنیا همین دنیا باشد، باز عید غدیر شادی خاص خود را دارد. چون عید خداست، نه عید مردمان. ممکن است بعضی از عیدهای مردمان، در آداب و رسوم و فرهنگ ها تغییر کند. خدا خواسته از اول خلقت، همه در این روز به خاطر امیرالمؤمنین علیه السلام و به شادی ایشان شاد باشند.

وقتی صحبت گوینده به اینجا رسید، پدرم با عصبانیت عجیبی، گوشی خود را روی مبل پرت کرد و گفت: «بابا، خسته شدیم ان قدر از دین حرف زدید! ما را رها کنید! این همه فقر، این همه گرانی، هر روز آدم های بیشتری از کرونا می میرند؛ بعد، این افراد می گویند روز عید غدیر را جشن بگیریم! روز عید غدیر را شاد باشیم! ول کنید دیگر!»

مادرم همین طور که داشت سیب زمینی پوست می کند، از آشپزخانه بیرون آمد و به پدرم نگاهی کرد. چشم های خود را کمی ریز و درشت کرد و با تعجب به پدرم گفت: «عزیزم، شما که از عالم و آدم خسته ای! بچه مدرسه می خواهد برود، خسته ای! من نان می خواهم، می گویی خسته ام! هر روز هم که در قرنطینه خانه نشسته ای و کار نمی کنی! آقایی که از عالم و آدم خسته ای، خودِ شما دیروز نق نق و غرغر نمی کردی که ای کاش، اتفاقی می افتاد کمی شاد می شدیم و می خندیدیم؟! فکر نمی کنی این دیالوگت تکراری شده؟ بابا گوینده که حرف بدی نزد! گفت: شما مردم، وقتی از چیزی شاد می شوید، جشن می گیرید. خدا هم از اتفاقی شاد و خوشحال است و آن روز را جشن گرفته، مهمانی برگزار کرده، سور و سات داده؛ شما هم شاد باشید. حرفش بیراه است؟!»

پدرم نگاهی به مادرم کرد و هیچ نگفت. گوشی اش را برداشت، دوباره روی لینک زد و صدای گوینده مجدداً پخش شد. امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند: «هرکه در روز عید غدیر، برای مرد یا زن مؤمنی پول خرج کند، منِ علی بن ابی طالب ضامن می شوم آن فرد، به هیچ وجه فقیر نشود و هیچ وقت کافر هم نشود.»

مادرم گفت: «بفرما! در مورد ثروتمند شدن هم نسخه داده اند. خب این کار را انجام بده دیگر! برو خیرات کن. مگر نمی گویی مردم فقیر و بیمار هستند؟ روز عید غدیر، بهانه خوبی است برای این که صدقه بدهی. برای این که پول خرج کنی و مردم فقیر را ثروتمند کنی. برای گرسنه ها غذا بخری. خدا را شکر ما که دستمان به دهانمان می رسد. مقداری پول پس انداز داریم، شغل داریم، همه چیز داریم. خب ما پول خرج کنیم دیگر! همین یک کار که از دستمان بر می آید!»

مادرم ساکت شد. گوینده ادامه داد: «آقایان و خانم هایی که صدای من را می شنوید، توجه کنید! اگر شما شصت سال زندگی کنید، یعنی شصت تا ۲۴ ساعت، فرصت این را پیدا کرده اید که در روز عید غدیر، پول خرج کنید و مشمول این حدیث شوید. امیرالمؤمنین علیه السلام چه گفته اند؟ گفته اند که روز عید غدیر، برای دیگران پول خرج کنید. منِ علی بن ابی طالب (که قطب عالم و محبوب خدا هستم) ضامن می شوم که فقیر و کافر نشوید. واقعاً ضمانت امیرالمؤمنین علیه السلام ضمانت بزرگی نیست! واقعاً این مطلب عجیب نیست! مهم تر از آن، اگر ما شصت سال عمر کنیم، شصت تا ۲۴ ساعت فرصت داریم که پول خرج کنیم. خب تا الان ممکن است بیست، سی یا پنجاه ساله شده باشیم. خدایی، پانزده سال اول عمرمان پول داشتیم، یا اصلاً به این فکر بودیم که برای عید غدیر پول خرج کنیم؟ اگر الان بیست و پنج ساله باشیم، یعنی بیست و پنج عید غدیر را گذرانده ایم، بیست و پنج تا 24 ساعت را از دست داده ایم. چه قدر حیف است که امسال این حدیث را شنیدیم و شنیدید و به آن عمل نکنید. بیاییم همگی، هم خودمان برای عید غدیر پول خرج کنیم و هم دیگران را به پول خرج کردن تشویق کنیم. نه برای دیگران، اصلاً هرکس برای خانواده خودش، برای همسر، فرزند، پدر و مادر، برادر و خواهر، اقوام نزدیک. در حدیث داریم که چقدر خوب است خانواده ها، در روز عید غدیر لباس نو بپوشند. خب لباس نو را باید پوشید. بروید از امروز برای همسرتان لباس نو بخرید. برای فرزندان، برای خواهران و برادرانتان، لباس نو بخرید.»

مادرم از آشپزخانه صدا زد: «همسر عزیزم، صدایش را قطع کن؛ دیگر بدآموزی شد!»

پدرم، با تعجب گفت: «چیز بدی نگفت که!»

مادرم گفت: «نه، دقت نکردی! گوینده گفت: بروید برای همسرتان، لباس نو بخرید.»

پدرم، با خنده گفت: «نه بابا، گوینده اشتباه کرده. می خواست بگوید بروید برای همسرتان، لباس های نو بخرید. از زبانش در رفته!»

هردو، کلی خندیدند. پدرم فردی منطقی بود. پاسخ اعتراض خودش را شنیده بود و صادقانه هم پذیرفته بود. رو به سمت آشپزخانه کرد و خطاب به مادرم گفت: «خانم، بیراه هم نمی گوید. حالا که به خاطر کرونا، خیلی ها بیکار شدند و نمی توانند درآمد داشته باشند، خیلی ها بیمار شدند و نمی توانند سر کار بروند، ما که می توانیم پول خرج کنیم. به مناسبت عید غدیر، به بقیه کمک کنیم. اگر دور و برمان و در بین آشناها، کسی را سراغ داری که به خاطر بیماری کرونا، نتوانسته سر کار برود، به من معرفی کن تا به آنها یک عیدی بزرگ بدهیم. اسمش را کمک مالی نگذاریم، بلکه بگوییم عیدی روز غدیر است. سال های پیش، ده هزار تومانی و پنج هزار تومانی عیدی می دادیم، امسال پانصد هزار تومان بدهیم ولی به پنج نفر بدهیم، به ده نفر بدهیم. اگر کسی را سراغ نداری، فردا به بخش خیرین بیمارستان می روم و مقداری پول می گذارم و می گویم چندتا از بیماران را با این هزینه ترخیص کنند. اتفاقاً مطلب دیگری در ذهن من آمد. می گویم چه قدر خوب است امسال به کارمندان، به بهانه عید غدیر عیدی بدهم اما در ذهن خودم این است که در این وضع اقتصادی بد، به آنها کمک خوبی کرده ام. خانم، حرف هایش خیلی به دلم نشسته، بیا ادامه حرف هایش را با هم دیگر گوش بدهیم.»

پدرم دوباره سخنرانی را پخش کرد. گوینده، خطاب به کارشناس برنامه گفت: آقای دکتر، چرا خدا عظمت و فضیلت بسیار ویژه و خاصی برای روز عید غدیر قرار داده است، که (همان طور که فرمودید) اگر ما در ۲۴ ساعت روز عید غدیر، کسی را اطعام کنیم و به او غذا بدهیم، گرسنه ای را سیر کنیم، خدا ثواب غذا دادن و اطعام کردن و سیر کردن پیامبران خدا را به ما می دهد؟ چرا خدا به عید غدیر چنین فضیلتی داده است؟»

کارشناس برنامه گفت: «تمام صحبت ما، در مورد یک انتخاب است. یک انتخاب خاص، یک انتخاب ویژه و الهی. در روز عید غدیر، خداوند امیرالمؤمنین علیه السلام را برای مقامی بسیار با فضیلت، سخت و دشوار و بسیار با عظمت که همان مقام امامت و ولایت است، انتخاب کرد. حدیثی بخوانم تا دلتان باز شود. این حدیث، به تأمل نیاز دارد. حقیقتاً اگر ساعت ها روی این حدیث فکر کنیم، کم است و حق آن ادا نمی شود. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند که هرکه می خواهد زندگی و مرگش، مثل منِ پیامبر خدا باشد (پیامبر خدا، محبوب ترین فرد خلقت در نظر خدا که لحظه به لحظه زندگی اش عبادت خداست و مرگش نیز، یک اتفاق الهی و خاص است) و در بهشت جاودان که خداوند به من وعده داده، ساکن شود، ولایت علی بن ابی طالب علیه السلام را انتخاب کند. تمام صحبت در مورد انتخاب است. خدا امیرالمؤمنین علیه السلام را برای امامت انتخاب کرد، نه پیامبر خدا. روز عید غدیر، به واسطه ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام و به واسطه انتخاب خداوند، عظمت پیدا کرده است. خداوند به خاطر انتخاب خودش (انتخاب امیرالمؤمنین علیه السلام برای خودش) در این روز، آن را جشن اعلام کرده است. امیرالمؤمنین علیه السلام هیچ کس را از راه حق به گمراهی نکشانده است. امیرالمؤمنین علیه السلام حتی یک لحظه هم، به مانند یک کافر زندگی نکرده اند. امیرالمؤمنین علیه السلام یک ثانیه هم به خدا مشرک نشده اند و تمام زندگیشان را وقف خداوند کرده اند. ایشان یک مرد الهی خاص هستند. خداوند او را برای مسئولیت های بزرگ، مثل امامت و ولایت پذیرفته و قبول کرده است و البته که خداوند باید به ما توفیق دهد و لطف کند و اجازه دهد که ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام را داشته باشیم. امامت، محبت و ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام نور با عظمت و خاصی است که هرکسی لیاقت بهره مندی از این نور را ندارد. در کنار این انتخاب بسیار بزرگ و مهم، همه ما یک مسئولیت بسیار مهم داریم؛ این که در مورد عید غدیر حرف بزنیم و کمترین وظیفه این است که به دستور شخص پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله هرکسی باید به دیگران بگوید. اگر پدر یا مادر هستی، به فرزندت بگو. برادر داری، به برادرت بگو و اگر فرزندی و پدرت اطلاعاتی ندارد، به ایشان بگو و اگر می داند، یادآوری کن و همه وظیفه داریم در مورد عید غدیر گفتگو کنیم تا این پیام، از نسلی به نسل دیگر منتقل شود.

صد سال پیش، در سال ۱۲۹۹ شمسی، اگر مردم در مورد عید غدیر حرف نمی زدند، خیلی از مطالب نابی که امروز در موردش حرف می زنیم را بلد نبودیم. و اگر امسال به خاطر کرونا در مورد غدیر حرفی نزنیم و کاری نکنیم و در شبکه های مجازی اقدامی نکنیم، سی سال آینده، یعنی سال ۲۰۵۰ میلادی و ۱۴۲۹ شمسی، شاید خیلی ها نسبت به عید غدیر دچار فراموشی شوند و اعتقاداتشان سست شود. پس وظیفه داریم غدیر را دائماً به یکدیگر یادآوری کنیم؛ و این وظیفه به این صورت نیست که کسی از مردم آن را تعیین کرده باشد، بلکه خواسته خود پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است و اگر تو در مورد غدیر صحبت کردی، فرمان پیامبر صلی الله علیه و آله برای ابلاغ این پیام به دیگران را اطاعت کرده ای. هرکه در مورد عید غدیر و تبلیغ آن کاری انجام می دهد، بسیار بسیار مورد توجه و عنایت خاص چهارده معصوم علیهم السلام و پیامبر صلی الله علیه و آله و امیرالمؤمنین علیه السلام قرار می گیرد. ائمه معصومین علیهم السلام از کسانی که در مورد غدیر بیکار ننشسته اند و دغدغه دارند و این روز را به دیگران معرفی می کنند، بسیار خوشحال می شوند.

فراموش نکنیم عید غدیر نزدیک است. از همین الان، تصمیم بگیریم هر کاری که می توانیم انجام بدهیم تا روز عید غدیر را به دیگران یادآوری کرده باشیم؛ ولو با تغییر عکس پروفایل، یا گذاشتن یک پست در اینستاگرام، عید غدیرتان را پرشورتر از هر سال برگزار کنید. نکته مهم این که در سال های گذشته، عید غدیرها شور و نشاط و جوی داشته است؛ از این مجلس به آن مجلس می رفتیم و دوستانمان را می دیدیم و همه در مورد غدیر حرف می زدند و مشغول بودند و کار داشتند، مهمانی برگزار می کردیم و چون همه اطرافیانمان درگیر کار برای غدیر بودند، ما هم در شور و هیجان جو عید غدیر قرار می گرفتیم و مشتاق می شدیم کاری انجام دهیم. امسال، از آن شور و نشاط و جو خبری نیست و اگر در زمان غربت و زمانی که جو نبود، برای امیرالمؤمنین علیه السلام قدم برداشتی، هنرمندی؛ نه در زمانی که همه در حال انجام کاری برای غدیر هستند. خاک بر دهانم! نمی گویم همه این طور هستند، ولی ناخواسته این شور در ما ایجاد می شود. شاید امسال این شور نباشد و شاید چون امسال این شور و هیجان نیست، هنوز تصمیم نگرفتیم برای عید غدیر کاری انجام دهیم، در حالی که سال پیش برنامه هایی داشتیم.

بدون شور و هیجان است؟ شما شور و هیجان بسازید. بیاییم در غربت امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف و غربت امیرالمؤمنین علیه السلام برای عید غدیر کار کنیم. بیاییم روزی که هیچ کس از عید غدیر حرف نمی زند، از عید غدیر صحبت کنیم. شاید امسال یکی از آن سالهایی باشد که خیلی ها حرف نمی زنند و مجلس برگزار نمی کنند و خیلی از کارها تعطیل شده است. در علم بازاریابی گفته می شود یکی از قدرتمندترین شیوه های تبلیغ یا تخریب برندها، شرکت ها و افراد در این نهفته است که انسان های بیشتری برند و کالای شما و عقیده و باور شما و دین و اعتقاد شما را به صورت حضوری یا مجازی، فیس تو فیس، کلام به کلام، دهان به دهان و یا به صورت متنی و مکتوب یا ویدئویی و مجازی به یکدیگر انتقال دهند. یعنی یک سری افراد دارای هویت و شناسنامه و کد ملی و افراد شناخته شده در جامعه، مثلاً پدر برای فرزند، معلم برای شاگرد و مدیر برای کارمند و یا بالعکس، چون اعتماد نسبی کوچکی دارند و با هم زندگی می کنند، اگر از یکسری علایق برای هم تعریف کنند یا کالایی را به هم معرفی کنند یا باوری را انتقال دهند، این قدرتمندترین شیوه بازاریابی بوده و بسیار بسیار سریع و هدفمند، آن باور و یا تبلیغ به ثمر می نشیند. این عید و این شیوه بازاریابی و انتقال مطلب، توسط پیامبر عزیزمان دستور داده شده است و من و شما وظیفه داریم از این شیوه استفاده کنیم و مطالب روز عید غدیر را به هر اندازه که آگاهیم، به دیگران بگوییم و انتقال دهیم. در قالب مجازی یا حضوری، از طریق نصب پلاکارد داخل برد ساختمان و راههای دیگر عید غدیر را تبریک بگویید یا به پنجاه خانواده کم درآمد کمک مالی کنید یا ارسال غذا با برچسب «یا علی» را انجام دهید و خیلی کارهای دیگر.

شما دارای هویت هستید و قطعاً یکسری از افراد شما را می شناسند. وظیفه دارید و وظیفه داریم نسبت به کسانی که ما را می شناسند، برای روز عید غدیر کار و تبلیغ کنیم و حرف بزنیم و مطلب روز عید غدیر را به آنها برسانیم. یکی از وظایف قشنگ ما در روز عید غدیر این است که بخندیم. خیلی جالب است! آدم ها در دنیایی زندگی می کنند که می خواهند آرامش داشته باشند، شاد باشند و از زندگی لذت ببرند و برای این اتفاق تلاش می کنند. روز عید غدیر، یکی از خاص ترین و زیباترین روزهایی است که ائمه معصومین علیهم السلام به ما دستور داده اند هرقدر شادتر باشید، خدا به شما ثواب بیشتری می دهد؛ و عظمت های بسیار زیادی برای کسی که در این روز فقط می خندد، بیان شده است. در ازای خنده شما، خدای متعال گناهانتان را پاک می کند. حدیث داریم که اگر در روز عید غدیر نتوانستید کسی را بخندانید، نوزاد کوچکی را در بغل بگیرید و با زبان کودکانه، با او صحبت کنید و بازی کنید تا بخندد. حتی به اندازه لبخند یک بچه کوچک، لبخند به لب های دیگران بیاورید و خودتان شاد باشید و کسی را غمگین نکنید. این روز، روزی که خدای متعال شاد است و دوست دارد همه را شاد ببیند، روزی است که اگر از خدا درخواست کنید، شما را شاد می کند. یادتان باشد در روز عید غدیر، مدام به خدا بگویید: خدایا، تو دستور دادی به ما که امروز شاد باشیم. بیا با برطرف کردن بیماری از همه مردم دنیا، شادی را به دنیا برگردان؛ یا با برطرف کردن مشکلات همه مردم دنیا، مخصوصاً شیعیان امیرالمؤمنین علیه السلام شادی را به زندگی آن ها برگردان.

عزیزان من، اگر شما امسال هیچ کاری برای امیرالمؤمنین علیه السلام انجام ندهید، اگر تمامی شیعیان عالم برای نشر نام امیرالمؤمنین علیه السلام کاری در عید غدیر انجام ندهند، از آنجایی که خداوند اراده کرده که ولایت و امامت امیرالمؤمنین علیه السلام در این خلقت پابرجا بماند، به یقین انسان هایی را انتخاب خواهد کرد (ولو غیر شیعه، ولو مسیحی، ولو یهودی و وهابی) که از امیرالمؤمنین علیه السلام و غدیر حرف بزنند. اگر ما انجام ندهیم، فرصت بزرگ را از دست داده ایم. یک فرصت خاص برای دیده شدنمان توسط خداوند، یک فرصت خاص برای دیده شدن توسط امام رضا علیه السلام. ای مردمان مشهد، اگر کاری برای انجام دادن ندارید، اگر فکر یا ایده ای ندارید، مردمان مشهد بروید جلوی حرم امام رضا علیه السلام بایستید و بگویید: «السلام علیک یا علی بن موسی الرضا». من امسال عید غدیر، کاری برای انجام دادن ندارم؛ به من ایده و فکر بدهید. به من اجازه بدهید کاری برای غدیر انجام بدهم. به من اجازه بدهید به امیرالمؤمنین علیه السلام کمکی کرده باشم. اصلاً غدیر سال ۹۹، من کارمند شما هستم. شما به من بگویید چه کاری انجام دهم. هر کاری بگویید، انجام می دهم. از عید غدیر ۱۳۹۹ تا ۱۴۲۹، سی سال فاصله است. ولو این که کاری انجام دهیم یا ندهیم، بالاخره می رسد. نسل ما، سی سال آینده، چه مطالبی درباره عید غدیر شنیده اند. آیا مطالب درستی شنیده اند؟ آیا فریب سوء استفاده گران از دین و کسانی که غدیر را به نام خودشان می کنند، خورده اند؟ و یا از مطالب ناب و ولایی چهارده معصوم علیهم السلام که واسطه انتقال دادن به آن ها بوده اید، بهره برده اند؟ اجازه ندهید دشمنان و بدخواهان دین، از غدیر به نفع و سود خودشان استفاده کنند.

به پایان گفتگو خیلی نزدیک شدیم. در عید غدیرها، مطالبی هست که ذهن بنده را مشغول می کند و دوست دارم مرور و یادآوری کنم. یکی از خاص ترین و پرثواب ترین اعمال مستحبی غدیر، این است که اطرافیان را شاد کنیم و شاد باشیم، دیگران را بخندانیم و شاد کنیم. در این عالم کسی را داریم که فوق العاده خاص و مهربان است. دغدغه زندگی کردن ایشان این بوده که به دیگران کمک کند و مردم را شاد کند و غم و غصه ها را کم کند. او کسی نیست جز امام زمان، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف. خیلی قشنگ است که نیت کنیم عید غدیر امسال، امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را بخندانیم و شاد کنیم. اگر شما از این زندگی، از بیماری، از مشکلات خسته شده اید، امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف کسی بوده که در تمام این سال ها و روزها به یاد و فکر شما بوده اند و برای شما دعا کرده و سعی کرده اند به شما کمک کنند و مشکلات شما را برطرف کنند. شما هم نیت کنید این عید غدیر، امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را بخندانید. می دانید رسم بر این بوده که در عید غدیرها، مردمان عادی به سیدها عیدی بدهند و این طور نبوده که سیدها وظیفه داشته باشند به مردم عادی عیدی بدهند. امروزه سیدترین سید عالم چه کسی است؟ نزدیک ترین و پاک ترین خون به حضرت زهرا سلام الله علیها چه کسی است؟ فرزند عزیزش، امام زمان، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف. نیت کنید در این عید غدیر، به حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف هدیه بدهید. الان سال ۱۴۲۹ شمسی و ۲۰۵۰ میلادی است. این رسم، از گذشته در زندگی ما مانده است. سال ۱۳۹۹، گوینده ای این مطلب را به ما یاد داده و ما هم به دیگران یاد داده ایم، تا به ما رسیده است. چه قدر زیباست که بیاییم در سال ١۴٢٩شمسی، مجدداً این سنت را تکرار کنیم؛ برای امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف دعا کنیم، به ایشان هدیه بدهیم، سعی کنیم ایشان را شاد کنیم و کارهای خوبمان را در روز عید غدیر، به نیابت از حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف انجام دهیم. ان شاءالله خدا هرچه زودتر فرج ایشان را برساند و غم دلشان را برطرف کند. باید اعتراف کنم از ابتدای نوشتن این نامه، در ذهن داشتم که کاش در غدیر ۱۳۹۹، ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف اتفاق می افتاد و ما هر سال، زندگیمان را با یاد ایشان و تمامی غدیرها را با امام زمانمان جشن می گرفتیم و شاد بودیم. عزیزان من، ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به گفته تمام ادیان، اتفاق خواهد افتاد و این مرد آسمانی و شریف تشریف خواهند آورد و غم، درد، فقر، گرسنگی، بی خانمانی و بیچارگی مردمان را سامان خواهند بخشید. ما چه قدر در شادی مردمان در ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف شریک هستیم؟ بیایید نیت کنیم از غدیر امسال، یار و یاور حضرت شویم و کمک کنیم ظهور ایشان تعجیل پیدا کند و امر غدیر را سینه به سینه به مردمان انتقال دهیم.

در پایان، یکی از مهم ترین وظایف ما در روز عید غدیر، بیعت کردن با امیر غدیر، امیرالمؤمنین علیه السلام و امام این روزهای غدیر، امام زمان، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است. لطفاً این کلمات را با من تکرار کنید:

خدایا، من امشب تو را و فرشتگانت و پیامبرانت را شاهد می گیرم که در مورد امامت و ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام و فرزندان ایشان تا حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ، با حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بیعت می کنم؛ با این بیعت، زندگی خواهم کرد و با این بیعت، جان خواهم داد و برای تبلیغ ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام تمام تلاشم را خواهم کرد.

به امید شادی امام زمانمان و سلامتی ایشان، جهت تعجیل در فرجشان، به ساحت مقدس امیرالمؤمنین علیه السلام صلواتی تقدیم می کنیم.