بسم اللّه الرحمن الرحیم

مقدمه

همانطور که ما دو گروه فارغ التحصیل در قالب هنرستان و دبیرستان با توانایی های متفاوت داریم، برای پیشرفت هم نیاز به توانایی نظری و هم کار یدی و عملی داریم. در این کارگاه به صحبت درباره مسائل تئوری برای کارهای عملی که همگی تجربه آن را داریم، می پردازیم.

همانطور که گفتیم؛ انتخاب آرمان جهت فکری را مشخص می نماید. هدف مشخص می کند که دقیقاً قصد انجام چه کاری را داریم و بعد از هدف رویکرد. اینکه از چه طریقی وارد مطلب شویم. بطور مثال هدف ما صحبت درباره امید در سال جاری است، خب این موضوع را با چه رویکردی در بالای شهر، پایین شهر و … باید مطرح کنیم؟
پس از آن یکسری ارزش مشخص می کنیم: هنجارها، بایدها و نبایدها، چیزهایی که با آن بتوان کار را تراز نمود و در آخر تکنیک.

ما همیشه این هرم را بطور عکس طی می کنیم. از تکنیک شروع می نماییم. بطور مثال دنبال یک پک دانشجویی نباشیم؛ در حالی که نمی دانیم قرار است داخل آن چه چیزی قرار بدهیم. گاهی اوقات افراد در سنین و جنسیت های مختلف هستند، اما می تواند آنها را از دید دیگری در یک گروه قرار داد. مثلاً افرادی که پدر و مادر آنها جدا از هم زندگی می کنند.
به دنبال گروه مخاطب جدید بگردید. بچه های شهدا، بچه های قشر ضعیف، رانندگان تاکسی، فروشندگان لباس بصورت خاص و … وقتی مخاطب این حس را بکند که برای ما مهم است و از بین همگان بنا به دلایل خاص انتخاب شده است، آن زمان برای ما اهمیت قائل می شود.

 همانطور که قبلاً گفته شد، خیلی از مسائل را باید سطحی بیان کرد و خیلی از مسائل را عمقی و این مخاطبین هستند که تعیین کننده می باشند. پس قدم اول؛ دسته بندی مخاطبین همراه با یک تعریف دقیق از آنها، نتیجه گیری کلی و تعیین سطح فرهنگی است. اگر سطح مخاطبین پایین و از محیط تکنولوژی بدور باشند، باید با آنها مستقیم، صریح و پوست کنده از غربت و غیبت امام عصرQ سخن گفت. به اصطلاح خودمان باید برای ایشان روضه خواند. اما اگر از سطح بالایی برخوردار هستند، ساکن شهرهای بزرگ و قشر ثروتمند و در اصطلاح بالای شهر نشین هستند، باید در عین کنایه گویی منظور را به آنها منتقل کرد. چرا که روز به روز تقیدات مذهبی در این قشر در حال کم شدن است. بنابراین باید مطالب از طُرق مختلف و بطور غیر مستقیم طرح موضوع گردد.

برای انجام یک پروژه فرهنگی و مذهبی تقوا مهمتر است یا تخصص؟
در انجام پروژه فرهنگی مذهبی، تقوا بهتر از تخصص است. اما انجام دادن کاری که تخصص اش را نداریم، عین بی تقوایی است. چرا که نوعی خیانت به اعتماد افراد و هزینه هایی است که در اختیار فرد قرار داده می شود. بنابراین سختگیری در این موضوع و مراجعه به متخصص جزء اهم واجبات است و تقسیم کار بین افراد باید براساس تخصص آنها صورت گیرد.
راه اندازی یک مؤسسه فرهنگی که بطور تخصصی به شعائر دین می پردازد، با ایجاد یک گروه روابط عمومی خوب، بستر را برای فعالیت بهتر خود و دیگران فراهم می سازد.
ارائه کار بخصوص در ارگان های دولتی باید در قالب موسسه فرهنگی و یا کارگاه انجام شود. چرا که بعضی از مسائل لابد است و نیاز به اقدام از طریق یک دفتر، حسنیه، یک گروه فرهنگی ثبت شده و … دارد.

پیشنهاد
یک گروه روابط عمومی خوب، می تواند بسیار کارساز باشد. از طریق صحبت با دفتر مراجع، رئیس صنف، فرد دارای مقام در وزارت ارشاد، نیروی انتظامی، وزارت اطلاعات و … افراد را به مراسم و جشن های خود دعوت نمایید و فعالیت خود را برای آنها توضیح دهید. رزومه کاری ارسال نمایید و کارهای خود را شفاف سازی کنید و به اصطلاح از کارهای زیر زمینی بپرهیزید.

در رابطه با تخصص، اگر در گروه کاری خود متخصص ندارید:
کَند و کاو بیشتری در اطرافیان خود جهت یافتن متخصص کنید.
به افراد مسئولیت بدهید تا در زمینه خاص مثلاً صوت و صدا تخصص کسب کنند.
توانایی های خود و اطرافیان را مجدد به دقت بشناسیم و بر اساس ۴ رکن آرمان، هدف، ارزش و رویکرد، آنها را مشخص کنیم و سپس روش ارائه را نهایی سازیم.

نکاتی در رابطه با اجرا و برگزاری جشن ها

* برگزاری جشن:
عموماً این جشن ها دارای بخش های ثابتی هستند. مجری، مسابقه، یادبود، سخنرانی و… اما نکاتی که باید توجه داشت:
– مرتب بودن مکان جشن
– ست نمودن کارت دعوت، دکور، هدایا، یادبود و …
* نشست ها:
اجزا: مجری، سخنران، پذیرایی و …
افراد برگزارکننده باید علاوه بر تسلط بر محتوا با قوانین و قواعد فن بیان آشنایی داشته باشند. توجه داشته باشید که برای هر قشری نمی توان نشست تخصصی برگزار نمود. باید شناخت کامل از مخاطب داشت تا نشست برای آنها کاربرد داشته باشد. به عبارتی باید مخاطب تخصصی باشد. اما اگر فضای دلی به نشست ها داده شود، می توان لزوماً از مخاطب تخصصی استفاده نکرد که دیگر اسمش نشست خودمانی خواهد بود نه نشست تخصصی.
* نمایشگاه غرفه ای:
تنوع کار در این نوع از برگزاری مراسم ها بسیار زیاد است و مزیت اصلی آن شکست و پخش سخنرانی در قالب غرفه است. روش های ارائه:
– المان محور: ساخت یکسری نماد جهت انتقال موضوع
– راوی محور: مجری صحبت می کند.
– تلفیقی: علاوه بر صحبت مجری از المان ها هم استفاده می شود.

چند نکته:
زمان ارائه برای هر غرفه نباید بیش از ۲۰ دقیقه باشد. فنِ بیان راوی بسیار در مدیریت و تنطیم زمان دارای اهمیت است.
اگر مهمان ها عام هستند و باید انتطار بکشند تا به تعداد خاصی برای بازدید از غرفه ها برسند، باید غرفه انتظار در نظر گرفت و می توان زمان غرفه ها را متغیر لحاظ نمود.
در هر غرفه از یک راهکار جهت ارائه استفاده کنید. یک غرفه پخش کلیپ، یک غرفه نمایشنامه و …
ایجاد غرفه انتظار به کنترل نظم کمک خواهد کرد.
در غرفه آخر جمع بندی صورت گیرد. می توان از سی دی و یا بروشور در غرفه آخر استفاده کرد.

دانلود فایل صوتی کارگاه آموزشی شماره ۴ – تکنیک های ارائه محتوا – بخش دوم

دانلود فایل pdf کارگاه آموزشی شماره ۴ – تکنیک های ارائه محتوا – بخش دوم